کشتن مسلمانها فایده ندارد؛ بر سر آنها دامن کوتاه بریزید

حجاب نماد جامعه اسلامی و توسعه فرهنگ عفاف و حجاب نیازمند عزم ملی است و همه ارکان های نظام، ارگان ها، سازمان های دولتی، مساجد، دفاتر تبلیغات و آموزش و پرورش و دانشگاهها باید در این راه هم قدم شوند.

برای یافتن راه کارهای مناسب و عملیاتی کردن ترویج فرهنگ حجاب لازم است به لایه های زیرین آن توجه کرد به عنوان مثال حیا به عنوان یکی از ریشه های پذیرش حجاب محسوب می شود چرا که انگیزه حقیقی گرایش زن به حجاب احساسی فطری یا غریزه ی شرم و حیا است.

وجود شرم و حیا در زن نسبت به نامحرمان همچون وجود غیرت در مردان امری فطری است به عبارت دیگر حیا درک و شعور فطری و الهام درونی زن به حفظ خود از دستبرد نا اهلان است.

لذا برای ترویج حجاب نباید از ترویج حیا غافل شد زمانیکه حیا در جامعه کاشت شود عفاف و حجاب به عنوان ثمره های آن برداشت می شود.

بنابر این زمانی می توان حجاب حقیقی و پایدار در جامعه مشاهده کرد که شالوده های آن یعنی حیا و عفاف در جامعه به خوبی استوار شده باشند و نکته کلیدی در جنگ نرم، هدف گرفتن حیا و عفاف توسط دشمن در جامعه است که به تبع آن بدحجابی را دامن میزند.

در همه ادیان آسمانی توصیه به حیا و عفاف دیده می شود و عفاف یک موضوع جهانی است.

تا آنجا که برخی از رادیکال ترین فمینیست ها مانند سیمون دوبوار پاکدامنی را امری طبیعی می داند و پاک دامنی و عفاف را مفهومی ثابت و مطلوب بر می شمارد.

و آنطور که در تاریخ جهان نقل شده است: تنها زنان روسپی و مجرمین آماده اعدام با کمترین پوش و نیمه برهنه در انظار ظاهر می شدند و شان اجتماعی هر زنی که بالاتر بود حجاب و پوشش کاملتری نیز بر سرو تن داشت.

یک جامعه شناس امریکایی می گوید در کشور های غربی که بی بند و باری شهره گشتند روند آرامی در جریان است که ندای بازگشت به عفاف را سر میدهد و نهضت های بازگشت به عفاف و بازگشت از مسیر انحراف اخلاقی در حال توسعه است.

میشل هونلیک نویسنده اسلام ستیز فرانسوی می نویسد: جنگ بر ضد اسلام گرایی با کشتن مسلمانان فایده ای ندارد و فقط با فاسد کردن انها می توانیم به پیروزی برسیم پس باید بجای بمب بر سر انها دامن کوتاه ریخت.

بیان این نکته ضروری است هرچند رعایت حجاب در جامعه اسلامی از ضروریات است اما نباید فردی به بهانه ی بدحجابی از جامعه طرد شود در جهت تبیین بهتر این موضوع به بیان بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در تاریخ 19 مهرماه سال 91 در سفر به خراسان شمالی می پردازیم که ایشان  با تاکید بر لزوم امر به معروف و نهی از منکر با زبان نرم و مهربان می فرمایند:

«بعضی از همینهائی که در استقبالِ امروز بودند و شما - هم جناب آقای مهماننواز، هم بقیهی آقایان - الان در این تریبون از آنها تعریف کردید، خانم هائی بودند که در عرف معمولی به آنها میگویند «خانم بدحجاب»؛ اشک هم از چشمش دارد میریزد. حالا چه کار کنیم؟ ردش کنید؟ مصلحت است؟ حق است؟ نه، دل، متعلق به این جبهه است؛ جان، دلباختهی به این اهداف و آرمانهاست. اویکنقصی دارد. مگر من نقص ندارم؟ نقصاو ظاهر است، نقصهای این حقیر باطن است؛ نمیبینند. «گفتا شیخا هر آنچه گوئی هستم / آیا تو چنان که مینمائی هستی؟».  ماهم یک نقصداریم، اوهم یکنقص دارد. با این نگاه و با این روحیه برخورد کنید. البته انسان نهی از منکر هم میکند؛ نهی از منکر با زبان خوش، نه با ایجاد نفرت.»

مسئله حجاب بر خلاف مسئله ای مانند نماز بحثی فردی نیست و کاملا بازتاب و نمود اجتماعی دارد از این رو معالجه نادرست مسئله خطرناک و قطعا از بی توجهی به ان بدتر است.

در هر جامعه ای که حیا پوشش رفتار مردم آن جامعه باشد سلامت اخلاقی، رفتاری و فکری به آن جامعه حاکم خواهد شد همچنان که  اگر بی حیایی دامن گیر جامعه ای گردد فساد اخلاقی و رفتار و افکار باطل در جامعه جریان می یابد و آینده ای تاریک همراه با انحطاط را پیش روی جامعه قرار می دهد و بجای آرامش روانی اضطراب و ناامنی جایگزین خواهد شد.

یکی از شبهاتی که نسبت به حجاب مطرح می شود این است که حجاب محدودیت است در حالیکه حجاب نه تنها محدودیت نیست بلکه ابزار بازدارنده برای مزاحمان و مصونیتی است که فرصت حضور زن در عرصه های گوناگون اقتصادی و اجتماعی را افزون می کند.

دلیل آسیب پذیری زن ظاهر جذاب اوست و خطرات مردان بیماردل، لذا زن برای ایفای نقش اجتماعی خود بهتر است به گونه ای در جامعه ظاهر شود که دچار اضطراب درونی نشود چنانچه در قران کریم سوره احزاب آیه 59 حجاب زنان را برای آرامش و عدم اسیب پذیری آنان ذکر می کند.
جهت ایجاد فرهنگ حجاب وپوشش صحیح در جامعه  باید ابتدا فرهنگ حیا را گسترش و تعمیق بخشید و سپس برای عفاف برنامه ریزی کرد و در پی آن جهت حفظ حریم ها و جداسازی جوامع مختلط تلاش نمود ضمن اینکه فرهنگ سازی از درون مدارس ابتدایی دختران آغاز شود که فرهنگ عفاف ملکه ذهن کودکان و آینده سازان فردای ایران اسلامی شود.

  البته در کنار کار روی  حجاب و مبارزه با منکر بدحجابی باید به این هشدار رهبر معظم انقلاب در تاریخ 29 مهر ماه سال 71 نیز توجه کرد:

« گناهکار هم فقط بدحجاب نیست که بعضی فقط به مسأله‌ی بدحجابی چسبیده‌اند. این، یکی از گناهان است و از خیلی از گناهان کوچکتر است. خلافهای فراوانی از طرف آدمهای لاابالی در جامعه وجود دارد: خلافهای سیاسی، خلافهای اقتصادی، خلاف در کسب و کار، خلاف در کار اداری، خلافهای فرهنگی. اینها همه خلاف است. کسی غیبت میکند، کسی دروغ میگوید، کسی توطئه میکند، کسی مسخره میکند، کسی کم‌کاری میکند، کسی ناراضی تراشی میکند، کسی مال مردم را میدزدد، کسی آبروی مردم را بر باد میدهد. اینها همه منکر است. در مقابل این منکرات، عامل باز دارنده، نهی است؛ نهی از منکر. بگویید: «آقا، نکن، تکرار نکن»، برای طرف مقابل، شکننده است. این نکته‌ی اول؛ که نهی از منکر، اراده و تصمیم و قدرت و شجاعت لازم دارد، که بحمداللَّه، در قشرهای مردم ما و در زن و مرد ما وجود دارد. باید آن را به کار بگیرید. منتظر نباشید که دستگاهها بیایند و کاری بکنند.»

نویسنده: احسان گلمحمدی