تبلیغات ویژه
تبلیغات متنی
(بسم الله الرحمن الرحیم)
آيات 18- 51- 52- 54- 54
1- (وجعلنا بينهم و بين القرى التي باركنا فيها قري ظاهره و قدرنا فيها السير سيروا فيها ليالي و اياما آمنين.) [1]
ميان آنها و سرزمينهايى كه بركت داده مقرر داشتيم (و به آنها گفتيم) شبها و روزها در اين آباديها امنيت كامل مسافرت كنيد.
محمد بن صالح همدانى گويد:
به صاحب الزمان (ع) نوشتم كه اهل خانه و نزديكان مرا به خاطر حديثى كه از پدران شما روايت مى كنند آزار مى دهند.
حضرت مرقوم فرمود:
واى بر شما آيا قول خدا را در سورة سبأ نمى خوانيد كه فرمود " وجعلنا بينهم و بين القرى " تا آخر آيه- به خدا قسم مراد از، به قريه هايى كه مبارك گردانيده مائيم و مراد خداوند از قريه هاى ظاهره- شمائيد.
و اين تفسير نيز از حضرت باقر و حضرت صادق و حضرت كاظم (ع) روايت شده است. [2]
و از اماع صادق (ع) روايت شده كه فرمود:
در اين قرى به همراه قائم اهل بيت ما (ع)[3] در وقت ظهور آن حضرت سير مي كنيد. (انشاءالله)
2- (ولو ترى إذ فزعوا فلا فوت و أخذوا من مكان قريب وقالو آمنا به وأنى لهم التناوش من مكان بعيد وقد كفروا به من قبل و يقذفون بالغيب من مكان بعيد " وحيل بينهم و بين ما يشتهون كما فعل باشياعهم من قبل إنهم كانوا في شك مريب. ) [4]
اگرببينى هنگامى كه فريادشان بلند مى شود، اما نمى توانند (از چنگال عذاب الهى) بگريزند
و آنها را از مكان نزديكى (از آنجا كه حتى انتظارش را ندارند) مىگيرند (از درماندگى آنها تعجب خواهى كرد و در آن حال) مى گويند ايمان آورديم، ولى جگونه مى توانند از فاصله دور به آن دسترسى پيدا كنند؟
آنها پيش از اين (كه در نهايت آزادى بودند) به آن كافر شدند (و نسبتهاى ناروا به آن مىدادند)
و از مكان دور دستى به جهان غيب پرتاب مى شدند (بى مطالعه دربارة آن قضاوت مى كردند.) (سرانجام) ميان آنها و آنچه مورد علاقه شان بود جدائى فكنده شد، همانگونه كه با پيروان (و هم مسلكان) آنها از قبل عمل گرديد، چرا كه آنها در شك و ترديد بودند.
امام صادق (ع) فرمود:
به خدا قسم مثل آنست كه مى بينم قائم آل محمد (ع) بر حجر الاسود تكيه نموده و پس از شهادت به وحدانيت و عظمت خداوند، با هر كس دربارة انبياء سلف، آدم و نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و جد بزرگوارم محمد (ص) محاجه كندو مىگويد، من برتمام ايشان اولى هستم و هر كس در مورد قرآن با من محاجه نمايد، بايد بداند من برشناسايى قرآن و كتاب خدا از ديگران احق و اولي هستم آنگاه در مقام حضرت ابراهيم (ع) دو ركعت نماز به جا آورده و خدا را به شايستگى و عظمت ياد مى فرمايد. [5]
عياشى از امام باقر (ع) روايت كرده كه حضرت فرمود:
قائم آل محمد (ع) پس از ظهور، مردم را به كتاب خدا (قرآن) و سنت پيامبر (ص) و ولايت اميرالمؤمنين (ع) دعوت مى كند و به آنها مى فرمايد از دشمنان آل محمد (ع) بيزارى جوئيد، در آن هنگام
سفيانى از شام خروج نموده و به سوى زمين " پيدا " مى رود و زمين آنها را به امر خداوند فرو برده و " خسف " مى كند. [6]
دشمنان اهل بيت (ع) در آن هنگام مي گويند ما به قائم آل محمد (ع) ايمان آورديم در حاليكه پيش از اين، آن حضرت را منكر بوده و او را تكذيب مى نمودند، در آن وقت به آن حضرت خطاب مى رسد كه تمام آنها را به قتل برسانيد تا بعد از اين فتنه، فسادى در روى زمين واقع نشود. [7]
آيات 1 ، 2 ، 3 ، 4
1 ـ ( هل اتاك حديث الغاشيه ، وجوه يومئذ خاشعه ، عامله ناصبه ، تصلي نارا حاميه ) [1]
آيا داستان ( غاشيه ) ـ روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه را مي پوشاند به تو رسيده است ؟
چهره هائي در آن روز خاشع و ذلت بار است .
آنها پيوسته عمل كرده و خسته شده اند ( و نتيجه اي عائدشان نشده )
و در آتش سوزان وارد مي گردند .
محمد بن سليمان از پدرش روايت مي كند : كه گفت از امام صادق u پرسيدم :
« هل اتاك حديث الغاشيه » يعني چه ؟
فرمود : مقصود قائم ماست كه اهل باطل را با شمشير فرو ميگيرد .
گفتم « عامله ناصبه » چيست؟
فرمود : آنها بر خلاف دستور خدا عمل مي كنند و واليان ستم را منصوب مي دارند .
گفتم « تصلي نارا حاميه » يعني چه ؟
فرمود : به روزگار قائم ما ، در آتش جنگ بسوزند و در سراي ديگر به دوزخ درافتند . [2]
ا- (و لنذيقنهم من العذاب الأ كبرلعلهم يرجعون.) [1]
ما آنها را از عذاب نزديك (اين دنيا) قبل از عذاب بزرگ (آخرت) مى چشانيم شايد بازگردند.
مفضل بن عمر نقل مي كند معنى اين آيه را از امام صادق (ع) پرسيدم، حضرت فرمود:
عذاب نزديكتر (يا خفيف تر) گرانى است، و عذاب بزرگتر (براى ستمگران) خروج قائم (ع) با شمشير است. [2]
2- (وجعلنا منهم أئمة يهدون بأمرنا لما صبروا و كانوا بآياتنا يوقنون.) [3]
و از آنها امامان (و پيشواياني) برگزيديم، كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى كردند، به خاطر اين كه شكيبائى نمودند و به آيات ما يقين داشتند.
سلمان مى گويد خدمت پيامبر (ص) وارد شدم و ديدم حسين (ع) روى زانوى پيامبر است و پيامبر چشمان و دهانش را مى بوسد و مى فرمايد:
تو آقا و پسرآقائى، تو امام و پسر امامى، تو پدر امامى، تو حجت و پسر حجتى، تو پدر حجتهاى نه گانه از صلبت هستى كه- قائم- نهمين آنان است. [4]
3- (قل يوم الفتح لاينفع الذين كفروا ايمانهم ولاهم ينظرون.)[5]
بگو: روز پيروزى ايمان آوردن سودى به حال كافران نخواهد داشت، و به آنها هيچ مهلت داده نمى شود.
ابن دراج مى گويد:
از امام صادق (ع) دربارة اين آيه شريفه (روز فتح و پيروزى) شنيدم كه حضرت فرمود:
روز فتح، روزى است كه دنيا بر قائم (ع) گشوده مى شود، و ايمان احدى كه تا قبل از ظهور آن حضرت مؤمن نبوده ديگر سودى ندارد، ولى آن كس كه پيش از فتح (و قيام قائم (ع)) مؤمن باشد و يقين به امامت او اقرار داشته و انتظار ظهور او را مى كشيده (اين ايمان) براى او سودبخش است. خداوند متعال قدر و منزلت او را بزرگ مي كند، و اين پاداش دوستان اهل بيت (ع) مى باشد. [6]
ا- (ان نشأ نتزل عليهم من السماء آيه فظلت أعناقهم لها خاضعين. )[1]
اگرما اراده كنيم از آسمان بر آنها آيه اى نازل مي كنيم كه گردنهايشان در برابر آن خاضع گردد. عمر بن حنظله از امام صادق (ع) از علامات قيام قائم پرسيد، امام (ع) مي فرمود: پيش از قيام قائم(ع) پنج نشانه است:
1- فرياد ((صيحه )) (آسمانى).
2- خروج سفيانى.
3- فرورفتن سفيانى و لشكر او در زمين.
3- قتل نفس زكيه.
5- قتل يمانى.
عمر بن حنظله گويد اين آيه را:
إن نشأ ننزل عليهم من السماء
الى آخر عرض كردم، كه منظور اين آيه همان صيحه است، فرمود:
آرى هرگاه اين صيحه ظاهر شود گردنكشان و دشمنان خداوند تعالى، خاضع و فرمانبر شوند، همچنين ابى بصير و ابن الورد از حضرت باقر (ع) روايت كرده اند كه امام فرمود:
اين آيه در شأن قائم (ع)نازل شد و منادى به نام حضرت و نام پدرش از آسمان ندا مى كند. [2]
- (ففررث منكم لما خفتكم فوهب لي ربي حكما و جعلني من المرسلين.)[3]
و به دنبال آن هنگامى كه از شما ترسيدم فرار كردم و پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد.
مفضل بن عمر مى گويد امام صادق (ع) فرمود:
وقتى كه قائم ما قيام كند و به مردم خطاب كند و اين آيه را بخواند: (( ففررت منكم لما خفتكم تا آخر )). [4]
آيات 1 , 2 ، 3 ، 4
1 ـ (والشمس و ضحيها ، والقمر اذا تلها ، و النهار اذا جليها ، و الليل اذا يغشيها )[1]
به خورشيد گسترش نور آن سوگند .
به ماه ، در آن هنگام كه بعد از آن در آيد .
و به روز هنگامي كه صفحه زمين را روشن سازد .
و قسم به شب ، آن هنگام كه صفحه زمين را بپوشاند .
فضل بن عباس نقل مي كند كه :
حضرت امام صادق در تاويل اين آيات فرمود :
خورشيد امير المومنين است و نورش قيام قائم است و مقصود از ماه در آيه كه از پي خورشيد در ايد حسن و حسين هستند و روز كه زمين را روشن مي كند قيام قائم است و در حديث مشابهي حضرت فرمودند منظور از شب در آيد ، دولت شيطان (بني اميه ) است كه تاروز قيامت صغري ( روز قيام حضرت مهدي « عج» ) ادامه دارد . [2]
آيات 1-2-17-18-9 1-23- 41- 45
ا و 2- (حم عسق. ) [1]
امام باقر (ع) در تأويل اين حروف فرمود: حم عزم و قضاى حتمى خداوند تعالى است، و عين اشاره به عذاب پروردگار است و سين به معناى (سيكون) بزودى خواهد شد، و اشاره به سالهايى است كه عذاب واقع مى شود، وقاف اشاره بقذف و مسخ است كيه در آخرالزمان و خروج سفيانى واصحابش مي گردد، كه مصادف با آن، حضرت ولى عصر (ع) در مكه معظمه ظهور خواهد فرمود. [2]
و نيز يحيى بن ميسره از امام باقر (ع) روايت كرده كه حضرت فرمود:
حمعسق عدد سالهاى حضرت حجت قائم "عج " مى باشد. [3]
3- (و ما يدريك لعل الساعه قريب.) [4]
اما تو چه مى دانى شايد ساعت (قيام قيامت) نزديك باشد.
مفضل بن عمر مى گويد: در محضر امام صادق (ع) عرض كردم:
معناى آيه "17" سوره شورى " و مايدريك لعل الساعة قريب " چيست؟
حضرت فرمود:
ساعت قيام قائم (ع) است. [5]
4- (ألا إن الذين يمارون في الساعه لفي ضلال بعيد.) [6]
آگاه باشيد آنها كه در ساعت (قيامت) ترديد مى كنند در گمراهى عميق هستند.
مفضل بن عمر مى گويد:
از امام صادق (ع) معنى اين آيه را- " ألا إن الذين يمارون في الساعه لفي ظلال بعيد " پرسيدم.
حضرت فرمود:
((ساعه)) قيام قائم (ع) است. مى گويند چه زمانى متولد شده و چه كسى او را ديده او كجا مى باشد و چه وقت ظاهر مى شود.
تمام اين اشكالات، شكى است در قضها و قدرت خداوند متعال، آنها به نفس خودشان در دنيا و آخرت زيان مى رسانند. [7]
5- (الله لطيف بعباده يرزق من يشاء من عباده و هو القوى العزيز، من كان يريد حرث الآخرة نزد له في حرثه و من كان يريد حرث الدنيا نؤته منها و ماله في الاخره من نصيب ) [8]
خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد، هر كس را بخواهد روزى مى دهد، و او قوى و شكست ناپذير است.
كسى كه زراعت اخرت را بخواهد به او بركت مى دهيم، و بر محصولش مى افزائيم، و انها كه فقط كشت دنيا را مى طلبند كمى از ان به انها مي دهيم اما از اخرت هيچ نصيبى ندارند.
از ابى بصير روايت شده كه امام صادق (ع) فرمود:
خداوند سبحان دوستى و مودت ((ذوى القربى)) را در اختيار كسانى قرار مى دهد كه مى خواهد از بندگانش باشند اين است زراعت اخرت.
خداوند به وعده خود نسبت به ان كس كه قصد مودت ايشان را دارد وفا مى كند، و انها كه قصد نعيم دنيوى دارند در اخرت براى ايشان نصيبى نيست، و در قيام قائم ال محمد ((عج)) از فيوضات و بركات ان حضرت بى بهره اند. [9]
6- (قل لا اسالكم عليه اجرا الا المود في القربى و من يقترف حسنة نزد له فيهاحسنا.)[10]
بگو من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى كنم جز دوست داشتن نزديكانم و هركس عمل نيكى انجام دهد برنيكي اش مى افزائيم.
ابن عباس مى گويد:
هنگامى كه اين ايه ((قل لا اسالكم عليه اجرا الا الموده في القربى )) نازل شد. گفتند:
يا رسول الله اينان چه كسانى هستند كه خداوند متعال امر به مودت (محبت) اينها نموده و اين مودت را بر ما واجب كرده است؟
پيامبر(ص) فرمود: على و فاطمه و فرزندانشان مى باشند و اين كلام را پيامبر (ص) سه بار تكرار كردند. [11]
طبق فرمايش رسول ا كرم (ص):
(( المهدى من عترتي و من أولاد فاطمه)). [12]
مهدى از عترت من و از اولاد فاطمه مى باشد.
اين آيه شريفه نيز شامل حضرت حجت مهدى آل محمد (عج )) مى باشد، و او از كسانى است كه در حق آنان اين آيه شريفه نازل گرديده است.
امام باقر (ع):
در تفسير اين آيه كريمه " قل لا أسألكم عليه اجرأ إلا الموده في القربى " فرمود: هم الأئمه (ع)[13] كه اميرالمؤمنين على(ع) اول آنها و آخرينشان مهد ى ((عج)) مى با شد.
و نيز ابن عباس پيرامون " و من يقترف حسنه " گفت: مراد مودت به اهل بيت پيامبر(ع) است. [14]
7- (ولمن انتصر بعد ظلمه فأولئك ما عليهم من سبيل)[15]
وكسى كه بعد از مظلوم شدن يارى طلبد ايرادى بر او نيست.
ابوحمزه ثمالى گفت:
شنيدم حضرت باقر (ع) در تأويل اين آيه شريفه " ولمن انتصر بعد ظلمه فأولئك ما عليهم من سبيل " فرمود:
مراد؟ حضرت قائم (ع) و اصحاب اوست. چون آن جناب با اصحابش قيام كند، از بنى اميه و تكذيب كنندگان و دشمنان انتقام گيرند. [16]
8- (خاشعين من الذل ينظرون من طرف خفي.)[17]
از شدت مذلت خاشعند، و زير چشمى (به آن) نگاه مى كنند.
جابربن يزيد نقل مى كند كه امام باقر(ع) در تأويل اين آيه شريفه " خاشعين من الذل من طرف خفي " فرمود:
يعنى به حضرت قائم آل محمد ((عج)) مى نگرند. [18]
سوره سبأ
آيات 18- 51- 52- 54- 54
1- (وجعلنا بينهم و بين القرى التي باركنا فيها قري ظاهره و قدرنا فيها السير سيروا فيها ليالي و اياما آمنين.) [1]
ميان آنها و سرزمينهايى كه بركت داده مقرر داشتيم (و به آنها گفتيم) شبها و روزها در اين آباديها امنيت كامل مسافرت كنيد.
محمد بن صالح همدانى گويد:
به صاحب الزمان (ع) نوشتم كه اهل خانه و نزديكان مرا به خاطر حديثى كه از پدران شما روايت مى كنند آزار مى دهند.
حضرت مرقوم فرمود:
واى بر شما آيا قول خدا را در سورة سبأ نمى خوانيد كه فرمود " وجعلنا بينهم و بين القرى " تا آخر آيه- به خدا قسم مراد از، به قريه هايى كه مبارك گردانيده مائيم و مراد خداوند از قريه هاى ظاهره- شمائيد.
و اين تفسير نيز از حضرت باقر و حضرت صادق و حضرت كاظم (ع) روايت شده است. [2]
در اين قرى به همراه قائم اهل بيت ما (ع)[3] در وقت ظهور آن حضرت سير مي كنيد. (انشاءالله)
2- (ولو ترى إذ فزعوا فلا فوت و أخذوا من مكان قريب وقالو آمنا به وأنى لهم التناوش من مكان بعيد وقد كفروا به من قبل و يقذفون بالغيب من مكان بعيد " وحيل بينهم و بين ما يشتهون كما فعل باشياعهم من قبل إنهم كانوا في شك مريب. ) [4]
اگرببينى هنگامى كه فريادشان بلند مى شود، اما نمى توانند (از چنگال عذاب الهى) بگريزند
و آنها را از مكان نزديكى (از آنجا كه حتى انتظارش را ندارند) مىگيرند (از درماندگى آنها تعجب خواهى كرد و در آن حال) مى گويند ايمان آورديم، ولى جگونه مى توانند از فاصله دور به آن دسترسى پيدا كنند؟
آنها پيش از اين (كه در نهايت آزادى بودند) به آن كافر شدند (و نسبتهاى ناروا به آن مىدادند)
و از مكان دور دستى به جهان غيب پرتاب مى شدند (بى مطالعه دربارة آن قضاوت مى كردند.) (سرانجام) ميان آنها و آنچه مورد علاقه شان بود جدائى فكنده شد، همانگونه كه با پيروان (و هم مسلكان) آنها از قبل عمل گرديد، چرا كه آنها در شك و ترديد بودند.
امام صادق (ع) فرمود:
به خدا قسم مثل آنست كه مى بينم قائم آل محمد (ع) بر حجر الاسود تكيه نموده و پس از شهادت به وحدانيت و عظمت خداوند، با هر كس دربارة انبياء سلف، آدم و نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و جد بزرگوارم محمد (ص) محاجه كندو مىگويد، من برتمام ايشان اولى هستم و هر كس در مورد قرآن با من محاجه نمايد، بايد بداند من برشناسايى قرآن و كتاب خدا از ديگران احق و اولي هستم آنگاه در مقام حضرت ابراهيم (ع) دو ركعت نماز به جا آورده و خدا را به شايستگى و عظمت ياد مى فرمايد. [5]
عياشى از امام باقر (ع) روايت كرده كه حضرت فرمود:
قائم آل محمد (ع) پس از ظهور، مردم را به كتاب خدا (قرآن) و سنت پيامبر (ص) و ولايت اميرالمؤمنين (ع) دعوت مى كند و به آنها مى فرمايد از دشمنان آل محمد (ع) بيزارى جوئيد، در آن هنگام
سفيانى از شام خروج نموده و به سوى زمين " پيدا " مى رود و زمين آنها را به امر خداوند فرو برده و " خسف " مى كند. [6]
دشمنان اهل بيت (ع) در آن هنگام مي گويند ما به قائم آل محمد (ع) ايمان آورديم در حاليكه پيش از اين، آن حضرت را منكر بوده و او را تكذيب مى نمودند، در آن وقت به آن حضرت خطاب مى رسد كه تمام آنها را به قتل برسانيد تا بعد از اين فتنه، فسادى در روى زمين واقع نشود. [7]
پی نوشت ها:
[1] سبا آيه 18
[2] الف ) ينابيع الموده ص 426 - ب ) بحار الانوار ج 51 ، ص 343
[3] غايه المرام ص 746
[4] سبا آيات 51 ـ 52 ـ 53 ـ 54
[5] ينابيع الموده ص 247
[6] تفسير جامع ج 5 ، ص 423
[7] روايت المرام ص 747
سوره غاشيه
آيات 1 ، 2 ، 3 ، 4
1 ـ ( هل اتاك حديث الغاشيه ، وجوه يومئذ خاشعه ، عامله ناصبه ، تصلي نارا حاميه ) [1]
آيا داستان ( غاشيه ) ـ روز قيامت كه حوادث وحشتناكش همه را مي پوشاند به تو رسيده است ؟
چهره هائي در آن روز خاشع و ذلت بار است .
آنها پيوسته عمل كرده و خسته شده اند ( و نتيجه اي عائدشان نشده )
و در آتش سوزان وارد مي گردند .
محمد بن سليمان از پدرش روايت مي كند : كه گفت از امام صادق u پرسيدم :
« هل اتاك حديث الغاشيه » يعني چه ؟
فرمود : مقصود قائم ماست كه اهل باطل را با شمشير فرو ميگيرد .
گفتم « عامله ناصبه » چيست؟
فرمود : آنها بر خلاف دستور خدا عمل مي كنند و واليان ستم را منصوب مي دارند .
گفتم « تصلي نارا حاميه » يعني چه ؟
فرمود : به روزگار قائم ما ، در آتش جنگ بسوزند و در سراي ديگر به دوزخ درافتند . [2]
پی نوشت ها:
[1] غاشيه ، آيات 1 الي 4
[2] الف ) بحار الانوار ، ج 51 ، ص 50 - ب ) غابه المرام ، ص 756
سوره سجده
ا- (و لنذيقنهم من العذاب الأ كبرلعلهم يرجعون.) [1]
ما آنها را از عذاب نزديك (اين دنيا) قبل از عذاب بزرگ (آخرت) مى چشانيم شايد بازگردند.
مفضل بن عمر نقل مي كند معنى اين آيه را از امام صادق (ع) پرسيدم، حضرت فرمود:
عذاب نزديكتر (يا خفيف تر) گرانى است، و عذاب بزرگتر (براى ستمگران) خروج قائم (ع) با شمشير است. [2]
2- (وجعلنا منهم أئمة يهدون بأمرنا لما صبروا و كانوا بآياتنا يوقنون.) [3]
و از آنها امامان (و پيشواياني) برگزيديم، كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى كردند، به خاطر اين كه شكيبائى نمودند و به آيات ما يقين داشتند.
سلمان مى گويد خدمت پيامبر (ص) وارد شدم و ديدم حسين (ع) روى زانوى پيامبر است و پيامبر چشمان و دهانش را مى بوسد و مى فرمايد:
تو آقا و پسرآقائى، تو امام و پسر امامى، تو پدر امامى، تو حجت و پسر حجتى، تو پدر حجتهاى نه گانه از صلبت هستى كه- قائم- نهمين آنان است. [4]
3- (قل يوم الفتح لاينفع الذين كفروا ايمانهم ولاهم ينظرون.)[5]
بگو: روز پيروزى ايمان آوردن سودى به حال كافران نخواهد داشت، و به آنها هيچ مهلت داده نمى شود.
ابن دراج مى گويد:
از امام صادق (ع) دربارة اين آيه شريفه (روز فتح و پيروزى) شنيدم كه حضرت فرمود:
روز فتح، روزى است كه دنيا بر قائم (ع) گشوده مى شود، و ايمان احدى كه تا قبل از ظهور آن حضرت مؤمن نبوده ديگر سودى ندارد، ولى آن كس كه پيش از فتح (و قيام قائم (ع)) مؤمن باشد و يقين به امامت او اقرار داشته و انتظار ظهور او را مى كشيده (اين ايمان) براى او سودبخش است. خداوند متعال قدر و منزلت او را بزرگ مي كند، و اين پاداش دوستان اهل بيت (ع) مى باشد. [6]
پی نوشت ها:
[1] سجده آيه 21
[2] الف) غايه المرام ص 746 - ب ) اثبات الهدي ج 7 ص 127
[3] سجده آيه 24
[4] الف ) اسرار آل محمد (ص) ص 105 - ب ) شواهد التنزيل ص 454
[5] سجده آيه 29
[6] الف ) ينابيع الموده ص 249 - ب ) غايه المرام ص 746
سوره شعراء
ا- (ان نشأ نتزل عليهم من السماء آيه فظلت أعناقهم لها خاضعين. )[1]
اگرما اراده كنيم از آسمان بر آنها آيه اى نازل مي كنيم كه گردنهايشان در برابر آن خاضع گردد. عمر بن حنظله از امام صادق (ع) از علامات قيام قائم پرسيد، امام (ع) مي فرمود: پيش از قيام قائم(ع) پنج نشانه است:
1- فرياد ((صيحه )) (آسمانى).
2- خروج سفيانى.
3- فرورفتن سفيانى و لشكر او در زمين.
3- قتل نفس زكيه.
5- قتل يمانى.
عمر بن حنظله گويد اين آيه را:
إن نشأ ننزل عليهم من السماء
الى آخر عرض كردم، كه منظور اين آيه همان صيحه است، فرمود:
آرى هرگاه اين صيحه ظاهر شود گردنكشان و دشمنان خداوند تعالى، خاضع و فرمانبر شوند، همچنين ابى بصير و ابن الورد از حضرت باقر (ع) روايت كرده اند كه امام فرمود:
اين آيه در شأن قائم (ع)نازل شد و منادى به نام حضرت و نام پدرش از آسمان ندا مى كند. [2]
- (ففررث منكم لما خفتكم فوهب لي ربي حكما و جعلني من المرسلين.)[3]
و به دنبال آن هنگامى كه از شما ترسيدم فرار كردم و پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد.
مفضل بن عمر مى گويد امام صادق (ع) فرمود:
وقتى كه قائم ما قيام كند و به مردم خطاب كند و اين آيه را بخواند: (( ففررت منكم لما خفتكم تا آخر )). [4]
پی نوشت ها:
[1] شعرا آيه 4
[2] ينابع الموده ص 427
[3] شعرا آيه 21
[4] الف ) اثبات الهدي ج 7 ص 124 - ب ) تفسير برهان ج 3 ص 183
سوره شمس
آيات 1 , 2 ، 3 ، 4
1 ـ (والشمس و ضحيها ، والقمر اذا تلها ، و النهار اذا جليها ، و الليل اذا يغشيها )[1]
به خورشيد گسترش نور آن سوگند .
به ماه ، در آن هنگام كه بعد از آن در آيد .
و به روز هنگامي كه صفحه زمين را روشن سازد .
و قسم به شب ، آن هنگام كه صفحه زمين را بپوشاند .
فضل بن عباس نقل مي كند كه :
حضرت امام صادق در تاويل اين آيات فرمود :
خورشيد امير المومنين است و نورش قيام قائم است و مقصود از ماه در آيه كه از پي خورشيد در ايد حسن و حسين هستند و روز كه زمين را روشن مي كند قيام قائم است و در حديث مشابهي حضرت فرمودند منظور از شب در آيد ، دولت شيطان (بني اميه ) است كه تاروز قيامت صغري ( روز قيام حضرت مهدي « عج» ) ادامه دارد . [2]
پی نوشت ها:
[1] شمس ، آيات 1 الي 4
[2] الف ) غايه المرام ، ص 757 - ب ) اثبات الهدي ، ج 7 ، 131
سوره شورى
آيات 1-2-17-18-9 1-23- 41- 45
ا و 2- (حم عسق. ) [1]
امام باقر (ع) در تأويل اين حروف فرمود: حم عزم و قضاى حتمى خداوند تعالى است، و عين اشاره به عذاب پروردگار است و سين به معناى (سيكون) بزودى خواهد شد، و اشاره به سالهايى است كه عذاب واقع مى شود، وقاف اشاره بقذف و مسخ است كيه در آخرالزمان و خروج سفيانى واصحابش مي گردد، كه مصادف با آن، حضرت ولى عصر (ع) در مكه معظمه ظهور خواهد فرمود. [2]
و نيز يحيى بن ميسره از امام باقر (ع) روايت كرده كه حضرت فرمود:
حمعسق عدد سالهاى حضرت حجت قائم "عج " مى باشد. [3]
3- (و ما يدريك لعل الساعه قريب.) [4]
اما تو چه مى دانى شايد ساعت (قيام قيامت) نزديك باشد.
مفضل بن عمر مى گويد: در محضر امام صادق (ع) عرض كردم:
معناى آيه "17" سوره شورى " و مايدريك لعل الساعة قريب " چيست؟
حضرت فرمود:
ساعت قيام قائم (ع) است. [5]
4- (ألا إن الذين يمارون في الساعه لفي ضلال بعيد.) [6]
آگاه باشيد آنها كه در ساعت (قيامت) ترديد مى كنند در گمراهى عميق هستند.
مفضل بن عمر مى گويد:
از امام صادق (ع) معنى اين آيه را- " ألا إن الذين يمارون في الساعه لفي ظلال بعيد " پرسيدم.
حضرت فرمود:
((ساعه)) قيام قائم (ع) است. مى گويند چه زمانى متولد شده و چه كسى او را ديده او كجا مى باشد و چه وقت ظاهر مى شود.
تمام اين اشكالات، شكى است در قضها و قدرت خداوند متعال، آنها به نفس خودشان در دنيا و آخرت زيان مى رسانند. [7]
5- (الله لطيف بعباده يرزق من يشاء من عباده و هو القوى العزيز، من كان يريد حرث الآخرة نزد له في حرثه و من كان يريد حرث الدنيا نؤته منها و ماله في الاخره من نصيب ) [8]
خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد، هر كس را بخواهد روزى مى دهد، و او قوى و شكست ناپذير است.
كسى كه زراعت اخرت را بخواهد به او بركت مى دهيم، و بر محصولش مى افزائيم، و انها كه فقط كشت دنيا را مى طلبند كمى از ان به انها مي دهيم اما از اخرت هيچ نصيبى ندارند.
از ابى بصير روايت شده كه امام صادق (ع) فرمود:
خداوند سبحان دوستى و مودت ((ذوى القربى)) را در اختيار كسانى قرار مى دهد كه مى خواهد از بندگانش باشند اين است زراعت اخرت.
خداوند به وعده خود نسبت به ان كس كه قصد مودت ايشان را دارد وفا مى كند، و انها كه قصد نعيم دنيوى دارند در اخرت براى ايشان نصيبى نيست، و در قيام قائم ال محمد ((عج)) از فيوضات و بركات ان حضرت بى بهره اند. [9]
6- (قل لا اسالكم عليه اجرا الا المود في القربى و من يقترف حسنة نزد له فيهاحسنا.)[10]
بگو من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى كنم جز دوست داشتن نزديكانم و هركس عمل نيكى انجام دهد برنيكي اش مى افزائيم.
ابن عباس مى گويد:
هنگامى كه اين ايه ((قل لا اسالكم عليه اجرا الا الموده في القربى )) نازل شد. گفتند:
يا رسول الله اينان چه كسانى هستند كه خداوند متعال امر به مودت (محبت) اينها نموده و اين مودت را بر ما واجب كرده است؟
پيامبر(ص) فرمود: على و فاطمه و فرزندانشان مى باشند و اين كلام را پيامبر (ص) سه بار تكرار كردند. [11]
طبق فرمايش رسول ا كرم (ص):
(( المهدى من عترتي و من أولاد فاطمه)). [12]
مهدى از عترت من و از اولاد فاطمه مى باشد.
اين آيه شريفه نيز شامل حضرت حجت مهدى آل محمد (عج )) مى باشد، و او از كسانى است كه در حق آنان اين آيه شريفه نازل گرديده است.
امام باقر (ع):
در تفسير اين آيه كريمه " قل لا أسألكم عليه اجرأ إلا الموده في القربى " فرمود: هم الأئمه (ع)[13] كه اميرالمؤمنين على(ع) اول آنها و آخرينشان مهد ى ((عج)) مى با شد.
و نيز ابن عباس پيرامون " و من يقترف حسنه " گفت: مراد مودت به اهل بيت پيامبر(ع) است. [14]
7- (ولمن انتصر بعد ظلمه فأولئك ما عليهم من سبيل)[15]
وكسى كه بعد از مظلوم شدن يارى طلبد ايرادى بر او نيست.
ابوحمزه ثمالى گفت:
شنيدم حضرت باقر (ع) در تأويل اين آيه شريفه " ولمن انتصر بعد ظلمه فأولئك ما عليهم من سبيل " فرمود:
مراد؟ حضرت قائم (ع) و اصحاب اوست. چون آن جناب با اصحابش قيام كند، از بنى اميه و تكذيب كنندگان و دشمنان انتقام گيرند. [16]
8- (خاشعين من الذل ينظرون من طرف خفي.)[17]
از شدت مذلت خاشعند، و زير چشمى (به آن) نگاه مى كنند.
جابربن يزيد نقل مى كند كه امام باقر(ع) در تأويل اين آيه شريفه " خاشعين من الذل من طرف خفي " فرمود:
يعنى به حضرت قائم آل محمد ((عج)) مى نگرند. [18]
پی نوشت ها:
[1] شوري آيه 1 ، 2
[2] تفسير جامع ج7 ، ص 168
[3] تفسير برهان ج 4 ، ص 115
[4] شوري آيه 17
[5] الف ) ينابيع الموده ص 428 - ب ) اثبات الهدي ج 4 ص 144
[6] شوري 18
[7] الف ) ينابيع الموده ص 428 - ب) اثبات الهدي ج 7 ص 144
[8] شوري آيه 19 ـ 20
[9] الف ) ينابيع ا لموده ص 427 - ب ) غايه المرام ص 749
[10] شوري آيه 23
[11] شواهد ا لتنزيل ج 2 ص 132
[12] ينابيع الموده ص 430
[13] تفسير برهان ج 4 ص 121
[14] شواهد التنزيل ج 2 ص 15
[15] شوري 41
[16] الف ) تفسير برهان ج4 ص 129 - ب ) اثبات الهدي ج 7 ، ص 105 - ج ) بحار الانوار ، ج 51 ، ص 48
[17] شوري آيه 45
[18] الف ) تفسير برهان ،ج 4 ، ص 129 - ب ) اثبات الهدي ج 7 ص 129
- لینک کوتاه این مطلب
تاریخ انتشار:31 شهریور 1393 - 1:19
مطالب مرتبط...
نظر شما...
