پاسخ: به يقين تنها علت زنده ماندن امام زين العابدين عليه السلام, خواست و مشيت الهي بوده است و بيماري تنها يكي از اسباب ظاهري براي عدم مبارزه و جهاد امام بود تا بدين وسيله وجود مقدس امام زمان آن دوران از هرگونه آسيب در امان بماند و آن بزرگوار ادامه دهنده امامت و ولايت باشد. و به همين لحاظ هيچ قدرتي را توان آسيب رساندن به آن حضرت نبود و آنجناب سي و پنچ سال زنده ماند و باعث زنده ماندن قيام عاشورا و امامت و ولايت ائمه اطهار عليهم السلام شد.
مرحوم شيخ مفيد در كتاب ارزشمند ارشاد در اين زمينه مي نويسد: امام زينالعابدين(ع) در آن هنگام به سبب بيمارى در جهاد شركت نكرد و خداوند او را براى هدايت مسلمانان نگه داشت و نسل رسول اللهصلى الله عليه وآله از فاطمهعليها السلام در ذريه امام حسين عليه السلام به امام سجاد عليه السلام و اولاد او منحصر گرديد.(رك : ارشاد شيخ مفيد، ج دوم)
از حميد بن مسلم نيز نقل شده كه: ما به اتفاق شمر بن ذي الجوشن در خيمهها عبور ميكرديم تا به علي بن حسين(ع) رسيديم، ديديم در شدت مرض در بستر غم و بيماري و ناتواني خوابيده است، و با شمر جماعتي از رجاله بودند، گفتند: آيا اين بيمار را بكشيم؟ من گفتم: سبحان اللَّه چه بيرحم مردميد!. همين مرض او را خواهد كشت.بدين وسيله شر ايشان را از آن حضرت برگردانيدم.( ارشاد , ج 2, ص 112 و 113؛شيخ عباس قمي، منتهي الامال، ج 1، ص 399؛ شبيه اين مطلب در طبقات ابن سعد، ج ۵، ص ۱۶۳.) اين مطلب نيز مي رساند كه خواست و مشيت الهي بر اين مقدر شد كه آنجناب روز عاشورا بيمار شود و دشمنان هم نتوانند آن بزرگوار را به شهادت برسانند.