ابن أثير جزري، در کتاب معتبر الکامل في التاريخ تصريح ميکند که امام عسکري عليه السلام فرزندي به نام م ح م د داشته است:
وفيها توفي الحسن بن علي بن محمد بن علي بن موسى بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب (ع) . وهو أبو محمد العلوي العسكري وهو أحد الأئمة الاثني عشر على مذهب الامامية ، وهو والد محمد الذي يعتقدونه المنتظر بسرداب سامرا وكان مولده سنة اثنتين وثلاثين ومائتين.
در سال 260هجري قمري حسن بن علي ... عليهم السلام از دنيا رفت. او ابو محمد عسکري يکي از ائمه دوازده گانه مذهب اماميه است . او پدر محمد است که شيعيان منتظر او از سرداب سامرا هستند .
بحث شصت وپنجم: در بيان اين مطلب که علامتهاي قيامت که حضرت محمد صلي الله عليه واله خبر داده است حق است و بايد همه آنها قبل از قيامت اتفاق بيفتد. علامتهايي مثل خروج مهدي، پس از آن خروج دجال، سپس خروج عيسي و خروج دابه، بيرون آمدن خورشيد از غرب و طلوع خورشيد از غرب، بالا رفتن قرآن، باز شدن سد يأجوج و مأجوج .
حتي اگر از عمر دنيا به اندازه يک روز باقي مانده باشد، تمام اين علامات اتفاق ميافتد.
قال الشيخ تقي الدين بن أبي منصور در کتاب عقيده خودش: همه اين نشانهها در صد سال آخر روزي که پيامبر صلي الله عليه واله امتش را وعده داده است اتفاق ميافتد. آن جا که فرمود: اگر امت من اصلاح شود، او يک روز حکومت خواهد کرد و اگر فاسد شوند، نصف روز . مقصود آن حضرت از روز ، روزهايي اس که خداوند در قرآن به آن اشاره کرده است آن جا که فرمود: «روز در نزد خداوند به اندازه هزار سالي است که شما ميشماريد».
بعضي از عرفا گفتهاند: هزار سال اول از روز وفات علي بن أبي طالب عليه السلام که آخرين خليفه است شمرده ميشود. زيرا اين ايام (ايام خلفاي چهار گانه) از ايام نبوت رسول خدا صلي الله عليه واله و پيامبري او شمرده ميشود. پس خداوند به وسيله خلفاي چهار گانه شهرها را آماده کرد. مقصود آن حضرت اين است که اگر خداوند بخواهد دين در اين هزار سال قوي خواهد بود و سپس دين سقوط ميشود و به همان صورتي که از اول غريب بود، درميآيد.
اين سقوط از سال سيم قرن يازدهم شروع شده است. از اين زمان بايد منتظر خروج مهدي بود. و مهدي از اولاد امام حسن عسکري عليه السلام است که در شب نيمه شعبان سال 255هجري به دنيا آمده است و او تا زماني که با حضرت عيسي بن مريم عليه السلام ديدار کند باقي خواهد ماند.
پس عمر آن حضرت تا اين سال ـ 958هـ ـ هفت صد و شش سال شده است.
سبط بن جوزي حنفي، در کتاب تذکرۀ الخواص فصلي را به امام زمان عليه السلام و مشخصات آن حضرت اختصاص داده است:
ذكر أولاده منهم محمد الإمام
فصل في ذکر الحجة المهدي
محمد بن الحسن بن علي بن محمد بن علي بن موسى بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب ، وكنيته أبو عبد الله وأبو القاسم وهو الخلف الحجة صاحب الزمان القائم والمنتظر والتالي وهو آخر الأئمة ، وقال : ويقال له ذو الإسمين محمد وأبو القاسم قالوا : أمه أم ولد يقال لها : صقيل.
بحث فرزندان امام عسکري که يکي از آنها امام محمد است.
فصلي در باره حجت و مهدي
محمد بن الحسن بن علي .... کنيهاش ابو عبد الله و أبو القاسم است . او همان خلف حجت، صاحب الزمان، قائم، منتظر و آخرين نفر از ائمه است. برخي گفتهاند که او دو اسم داشته: يکي محمد و ديگري ابو القاسم . گفتهاند که مادرش کنيز بوده که به او صقيل ميگفتهاند... .
علي بن الحسين مسعودي، يکي از بزرگان شافعي مذهب در کتاب معتبر مروج الذهب تصريح به ولادت حضرت مهدي عليه السلام کرده است:
الإمام الثاني عشر
وفي سنة ستين ومائتين قبض أبو محمد الحسن بن علي بن محمد بن علي بن موسى بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب عليهم السلام في خلافة المعتمد، وهو ابن تسع وعشرين سنة، وهو أبو المهدي المنتظر، والإِمام الثاني عشر عند القطِعية من الإِمامية،
در سال 260هـ ابو محمد حسن بن علي ... در زمان خلافت معتمد و در سال 29 سالگي از دنيا رفت. او پدر مهدي منتظر است که امام دوازدهم از ديدگاه مذهب دوازده امامي به شمار ميرود.
مروج الذهب ج 4 ص 160