نهج البلاغه / ترس از افزایش نعمت ها

(بسم الله الرحمن الرحیم)
(حکمت 24) و مِن حِکمَةٍ لَهُ ( عليه‏السَّلام )
ترس از خدا در فزونى نعمت‏ها
 
متن[1] و ترجمه[2]:
 
وَ قَالَ ( امیرالمومنین علیه السّلام ) يَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْه‏
 
"اى فرزند آدم هنگامى كه ببينى پروردگارت پى‏درپى نعمتهايش را بر تو مى‏فرستد در حالى كه تو معصيت او را ميكنى بترس (كه مجازات سنگينى در انتظار تو است)."
 

شرح[3] :

آدمى را از نافرمانى خدا، در حالى كه نعمتهاى الهى پياپى به او مى‏رسد، به وسيله ترس از خدا برحذر داشته است، توضيح آن كه چون سپاس دائمى زمينه‏ساز فزونى نعمت است، ناسپاسى در برابر نعمت، و نافرمانى خداوند كه مستلزم ناسپاسى است، موجب فزونى نيافتن نعمت بلكه زمينه براى كاستى نعمت و نزول بلاست، چنان كه خداى تعالى فرموده است:


"وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ[4]"


و همين است جاى ترس از خدا. «واو»، در سخن امام: «و انت‏» واو حاليه است.

- لینک کوتاه این مطلب

» ابوتراب
تاریخ انتشار:1 آذر 1393 - 15:19

نظر شما...
ورود به نسخه موبایل سایت عــــهــــد