به چه دلیل این زمان، آخرالزمان است؟

در روایات اسلامی برای دوره آخرالزمان علایم و نشانه‌هایی ذکر شده که با تحقق این علایم و نشانه‌ها، پی‌می‌بریم که هم‌اکنون
در دوره آخرالزمان قرار داریم. اینک به برخی از این علایم و نشانه‌ها اشاره می‌کنیم:

۱. گسترش ترس و ناامنی
امام‌ باقرعلیه‌السلام می‌فرماید: «لایقوم القائم الا علی خوف شدید...؛ قائم، قیام نمی‌کند، مگر در دورانی پر از بیم و هراس».[۱]
و نیز فرمود: «مهدی هنگامی قیام می‌کند که زمام کارهای جامعه در دست ستمکاران باشد».[۲]

۲. تهی‌شدن مساجد از هدایت
پیامبر درباره وضعیت مساجد در آخرالزمان می‌فرماید: «مساجدهم عامرة و هی خراب من الهدی؛  مسجدهای آن زمان آباد و زیباست، ولی از هدایت و ارشاد در آن خبری نیست».[۳]

۳. سردی عواطف انسانی
رسول گرامی اسلام در این‌باره می‌فرماید: «فلا الکبیر یرحم الصغیر و لا القوی یرحم الضعیف و حینئذ یأذن الله له بالخروج؛ در آن روزگار، بزرگ‌ترها به زیردستان و کوچک‌ترها ترحم نمی‌کنند و قوی بر ضعیف ترحم نمی‌نمایند؛ در آن هنگام خداوند به او (مهدی) اذن قیان و ظهور می‌دهد».[۴]

۴. گسترش فساد اخلاقی
رسول‌ خدا می‌فرماید: «قیامت برپا نمی‌شود، تا آنکه زنی را در روز روشن و به‌طور آشکار گرفته، در وسط راه به او تعدی می‌کنند و هیچ‌کس این کار را نکوهش نمی‌کند».
محمدبن‌مسلم می‌گوید، به امام‌ باقرعلیه‌السلام عرض کردم: ای فرزند رسول‌خدا! قائم شما چه وقت ظهور خواهد کرد؟ امام فرمود:
إذا تشبه الرجال بالنساء و النساء بالرجال و اکتفی الرجال بالرجال، و النساء بالنساء؛ هنگامی که مردها خود را شبیه زنان و زنان خود را شبیه مردان کنند و آنگاه که مردان به مردان اکتفا کرده و زنان به زنان اکتفا کنند.[۵]

۵. آرزوی کمی فرزند
پیامبر اسلام فرمود: «رستاخیز برپا نمی‌شود تا آنکه کسی که پنج فرزند دارد آرزوی چهار فرزند کند و آنکه چهار فرزند دارد می‌گوید: کاش سه فرزند داشتم و صاحب سه فرزند آرزوی دو فرزند دارد و آنکه دو فرزند دارد، آرزوی یک فرزند بنماید و کسی که یک فرزند دارد آرزو کند که کاش فرزندی نداشت».[۶]

۶. مرگ‌های ناگهانی
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «قیامت برپا نمی‌گردد، تا اینکه مرگ سفید ظاهر شود». گفتند: ای رسول‌خدا! مرگ سفید چیست؟ فرمود: مرگ ناگهانی».[۷]

۷. جنگ و کشتار
امام ‌رضا علیه‌السلام فرمود: «پیش از ظهور امام ‌زمان کشتارهای پیاپی و بی‌وقفه رخ خواهد داد».[۸]

---

^{پی‌نوشت‌ها
۱. الغیبة، نعمانی، ص۲۳۵.
۲. ملاحم، ابن‌طاووس، ص۷۷.
۳. بحارالانوار، ج۲، ص۱۹۰.
۴. همان، ج۵۲، ص۳۸۰.
۵. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ج۱، ص۳۳۱.
۶. فردوس‌الاخبار، ج۵، ص۲۲۷.
۷. الفائق، ج۱، ص۱۴۱.
۸. الغیبة، نعمانی، ص۲۷۱.}