اهمیت و جایگاه مهدویت در مکتب تشیّع

از دیدگاه مکتب تشیّع، مسأله مهدویت و نوید ظهور مصلح جهانی یک مسأله کهن و ریشه‌دار است و سابقه آن به نخستین روزهای طلوع فجر اسلام و عصر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) بر می‌گردد.
به اعتقاد شیعه، علاوه بر آیات متعددی که در قرآن کریم وارد شده و پیشوایان معصوم (علیهم السلام) آنها را به وجود مقدس حضرت مهدی (علیه‌السلام) تفسیر و تأویل کرده‌اند، هزاران روایت و حدیث معتبر از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و جانشینان آن حضرت از روزهای نخستین ظهور دین مبین اسلام بیان گردیده که در آنها از کلیّه صفات، خصوصیّات و جزئیات زندگی حضرت مهدی (علیه‌السلام) این که پس از تولّد دوباره غیبت خواهد داشت و بعد از غیبت طولانی ظهور خواهد کرد، و با تشکیل حکومت واحد جهانی، عالم را از عدل و داد پُر خواهد کرد، بیان شده است.
شیعیان بر اساس روایات اسلامی بر این باورند که مهدی موعود (علیه‌السلام) سرّی از اسرار حق و رازی از رازهای نهفته خداوند و آخرین برگزیده الهی است.

ایشان از نسل پاک پیامبر (صلی الله علیه و آله) و نهمین فرزند از فرزندان امام حسین (علیه‌السلام) و فرزند بلافصل امام حسن عسکری (علیه‌السلام) است.
آن حضرت همنام و هم کنیه پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و هم اکنون زنده است و آنگاه که اخلاق و معنویّت از میان بشر رفت بربندد و ظلم و ستم سراسر عالم را فراگیرد، اسباب ظهور مهیّا گردد، حضرت مهدی (علیه‌السلام) به فرمان حق قیام می‌کند و به همه ظلم و جورها و بی‌عدالتی‌ها پایان می‌دهد.
شیعیان بر اساس عقل، کتاب و سنّت عقیده دارند که با ظهور ولیّ خدا و آمدن آن موعود مکتبها هیچ حکومت باطلی روی زمین باقی نمی‌ماند. بلکه همه مکتب‌های موجود و حکومت‌های مقتدر زمان یکی پس از دیگری از بین رفته و متلاشی می‌گردند. مظهر شرک، کفر، الحاد و بی‌عدالتی از بین می‌رود. عدالت به معنی واقعی کلمه محقق می‌گردد و هر حقّی به صاحب حق می‌رسد.
همگان در رفاه و آسایش زندگی می‌کنند، از ظلم و ستم و بی‌عدالتی خبری نیست، و در سرتاسر جهان هستی، تنها یک نظام حکومت می‌کند که آن هم نظام عادلانه اسلام و احکام نجات‌بخش آسمانی قرآن کریم است.