دزدان باشرافتی که از شما اجازه می گیرند! +تصاویر

(بسم الله الرحمن الرحیم)

اجازه بدهید تا بحث را با یک سوال نسبتاً عجیب آغاز کنم. اگر بر حسب اتفاق، راننده آژانس، بابت خدمت خود از شما پولی دریافت نکند، آیا حاضرید تا کلید منزل خودتان را در اختیار وی قرار دهید؟ یا حتی فراتر از این، به او اجازه دهید تا با ورود به خانه شما آلبوم عکس های خصوصی شما را ببیند، مدارک شخصی شما را مطالعه کند و حتی فیلم های شخصی شما را هم بازبینی نماید؟
شاید به نظر شما این پرسش کمی احمقانه و دور از عقل باشد، اما جالب است به شما یادآور شوم که در همین لحظه تعداد زیادی از شما همین کار را انجام داده اید و مجوزهای عجیب و غریبی به بیگانگان داده اید تا تمام زندگی خصوصی مجازی و حتی غیر مجازی شما را وقت و بی وقت رصد کرده و مدام به حریم خصوصی شما سرک بکشند!
باور نمی کنید، پس لطفاً به ادامه این مقاله با دقت توجه کنید...
این روزها کمتر کسی پیدا می شود که از گوشی های هوشمند و یا رایانه های شخصی استفاده نکند و همچنان متکی به تکنولوژی قدیمی باشد. از همین رو، یکی از مواردی که ناخودآگاه کاربران این وسایل پیشرفته و هوشمند مدام با آن سر و کار دارند، نصب نرم افزارهای مختلف به منظور بالا بردن سطح کارایی و خدمات این قبیل وسایل است.
تا به اینجای کار، مشکلی به نظر نمی رسد و همه چیز روندی صحیح و منطقی را طی می کند، اما اگر کمی به پروسه عملیاتی نصب یک نرم افزار با دقت بیشتری دقت کنیم، متوجه خواهیم شد که تولیدکنندگان نرم افزار چه پیشنهاد بی شرمانه ای را به ما ارائه می کنند!
در هنگام نصب هر نرم افزار، سندی با عنوان اجازه دسترسی (Permissions) روی صفحه ظاهر می شود که معمولاً به دلایلی مانند عجله برای نصب، عدم تسلط به زبان انگلیسی و یا بی اطلاعی از محتوای سند، بدون مطالعه از طرف کاربران بلافاصله تأیید شده و پروسه نصب نرم افزار آغاز می شود. روندی که در ادامه گوشی هوشمند یا رایانه شما را به جولانگاه چشمان نامحرم و بعضاً مغرض تبدیل می کند.
برای درک عینی این موضوع، بیایید یک تجربه عملی داشته باشیم:

tel

در گوشی همراه هوشمند شما، منویی به نام تنظیمات (Settings) وجود دارد که معمولاً با نماد چرخدنده قابل رویت است. وارد این منو شده و در آنجا گزینه نرم افزارها (Apps) را انتخاب کنید. در آنجا به دنبال نرم افزاری مانند تلگرام (یا نرم افزارهای شبکه اجتماعی مشابه) بگردید و روی آن کلیک کنید. در اینجا، بخشی به نام مجوزها وجود دارد که مطالعه آن ها به شما گوشزد می کند که با نصب این نرم افزار به ظاهر رایگان! شما چه مجوزهایی را به تولیدکنندگان نرم افزار داده اید. برای مثال، برخی از آن ها را با هم مرور می کنیم:
1- دریافت پیامک
2- ضبط صدا
3- اصلاح مخاطبین
4- خواندن مخاطبین
5- خواندن کارت تماس شما
6- خواندن محتویات کارت SD شما
7- تغییر یا اصلاح محتویات کارت SD شما
8- افزودن یا حذف حساب ها
9- ایجاد حساب ها و تنظیم گذرواژه
10- دریافت داده از اینترنت
11- یافتن مکان شما از طریق GPS یا پایگاه اینترنت

به نظر شما، چرا تولیدکنندگان این برنامه برای اجازه استفاده از خدماتی که به شما ارائه می کنند، تا این حد مجوز دسترسی از شما دریافت می کنند؟ آیا هنوز هم معتقدید که این خدمات رایگان است؟
ضبط صدای شما، بدون اطلاع برای چیست؟ به چه دلیل مجوز دارند تا به محتویات تماس ها و کارت حافظه شما دسترسی داشته باشند و جالب تر اینکه به صلاح دید خود، آن ها را تغییر دهند؟
آیا موردی به غیر از جاسوسی به نظر شما می رسد؟
البته همه دسترسی ها به همین چند مورد خلاصه نمی شود و مثلاً در نرم افزاری مانند اینستاگرام، برنامه از شما مجوز روشن کردن دوربین در هر زمان و عکسبرداری و فیلمبرداری را هم دریافت می کند!

insta

می بینید که چطور بدون اینکه متوجه باشید، مجوز سرک کشی به حریم شخصی خودتان را به بیگانگان اهدا کرده اید؟
شاید حالا این سوال برای شما پیش آمده باشد که چه راه حلی برای جلوگیری از این دسترسی ها وجود دارد و چه باید کرد؟
برای این منظور، کارشناسان راهکارهای متفاوتی ارائه کرده اند که برخی از آن ها به شرح زیر هستند:
1- پاک کردن برنامه هایی از این دست و استفاده از برنامه های تولید داخل
2- حذف فایل های خصوصی (فیلم و عکس) از روی حافظه گوشی
3- بردن گوشی به مراکز تخصصی و قطع دوربین ها و میکروفون
در هر صورت، باید این واقعیت را پذیرفت که موضوع امنیت در گوشی های هوشمند و ویندوزها، موضوعی نسبی است و همواره خطر سرقت اطلاعات، وجود خواهد داشت. اما استفاده از برنامه های مطمئن (خصوصاً تولید داخل) و مطالعه سند مجوزها پیش از تأیید، می تواند تا حدی خطر سوء استفاده از اطلاعات شخصی شما را کاهش دهد. ان شاءالله در آینده بیشتر در این مورد توضیح خواهم داد.
در ادامه توجه شما را به برخی از مجوزهای برنامه های مشهور جلب می کنم: