شروع حركت سفيانى پس از شورش «ابقع» بر ضد «اصهب» و زلزله

(بسم الله الرحمن الرحیم)
نعمانى از مغيره بن سعيد از ابوجعفر باقر(عليه السلام) آورده است كه امير مؤمنان فرمود : وقتى دو سپاه در شام كشمكش كردند ، نشانه اى از نشانه هاى الهى ظاهر مى شود . عرض شد : اى امير مؤمنان ! آن نشانه چيست ؟ فرمود : بيش از صد هزار نفر در زلزله اى در شام كشته مى شوند كه خداوند آن را براى مؤمنان ، رحمت و براى كافران ، عذاب قرار مى دهد . وقتى زلزله شد ، به سوارانى بنگريد كه مركب هاى سياه و سفيد و دم بُريده دارند و با پرچم هاى زرد از مغرب مى آيند تا وارد شام شوند . اين رخداد در زمان بى تابى و ناله شديد و مرگ سرخ پيش مى آيد . سپس منتظر فرو رفتن قريه اى از دمشق به نام «حرستا» (= مرمرسا) باشيد ، سپس پسر هند جگرخوار ( سفيانى ) از وادى يابس (= دره بى آب و گياه ، از حوران تا اردن و فلسطين) شورش مى كند ، تا بر منبر دمشق قرار بگيرد . وقتى چنين رخدادهايى شد ، منتظر خروج و قائم مهدى(عليه السلام) باشيد .
سفيانى ،سرش بزرگ ،رويش زشت ،سرخ گون و چشم آبى است
در البدء والتاريخ  آمده است : از جمله اخبارى كه على بن ابى طالب در بيان فتنه ها در شام فرمود اين است كه وقتى چنين رخدادهايى شد ، پسر هند جگرخوار خروج مى كند ، تا پس از آن بر منبر دمشق دست يابد . وقتى چنين شد ، منتظر خروج مهدى باشيد .
در فصل ياران امام مهدى(عليه السلام) به نقل از الغيبه نعمانى و تفسير عياشى  و منابع ديگر نص كامل حديثى از امام باقر(عليه السلام) گذشت كه بر رخدادهايى تصريح داشت كه پياپى در آغاز حركت سفيانى رخ مى دهد . در آن آمده بود : اى جابر ! بر جاى خود باش و هرگز دست و پا مزن (و كارى مكن) تا نشانه هايى را ببينى كه برايت مى گويم و در يك سال رخ مى دهد : سروشى را در دمشق مى بينى كه ندا مى دهد ; يكى از روستاهاى دمشق فرو مى رود ; قسمتى از مسجد دمشق فرو مى ريزد . . . در آن وقت اهالى شام بين سه پرچم اختلاف نظر پيدا مى كنند : اصهب ، ابقع و سفيانى . قبيله مضر ، همراه طايفه بنى ذنب حمار هستند ; سفيانى با دايى هايش از قبيله كلب است . سفيانى و پيروانش بر بنى ذنب حمار شورش مى كنند و جنگى به وقوع مى پيوندد كه تا آن روز اتفاق نيفتاده بود . سپس مردى از بنى ذنب حمار به دمشق مى آيد . وى و همراهانش را چنان مى كشند كه كسى را بدان گونه نكشته اند و اين است معناى آيه اى كه خدا مى فرمايد :

« گروه هايى از مردم به جان هم مى افتد . واى بر كفارى كه آن روز بزرگ در آن جنگ شركت مى كنند » ( مريم/19 )
سفيانى و همراهانش خروج مى كنند و قصدى جز كشتن آل محمد و پيروان شان ندارند .
  • وعده صادق

- لینک کوتاه این مطلب

تاریخ انتشار:12 اردیبهشت 1392 - 4:51

نظر شما...
    • سیاوشی

      الهم عجل لولیک الفرج
    • مهمان

      دوست عزیز سوره مریم چنین آیه ای نداره
      لطفا منبع احادیثی که گفتید رو ذکر کنید.
    • علی سالاری مهر

      ظاهرا" منظور نویسنده آیۀ ۳۷ سوره مریم است ، این آیه :
      فاختلف الأحزاب من بینهم فویل للذین کفروا من مشهد یوم عظیم
      پس اختلاف کردند ( اختلاف میکنند : به جان هم می افتند ) گروههایی از بین آنها ( گروههایی از مردم ) ، پس وای بر کافران از رویارویی ( و درگیری ) روز ( جنگ ) بزرگ .
      جالب اینکه آیات بعدی ( آیۀ ۳۸ ، ۳۹ ، و ۴۰ ) با توجه به معنایشان تأیید کنندۀ مفهوم آیۀ ۳۷ هستند و گرچه می توان این آیات را در مورد قیامت نیز دانست اما با توجه به اینکه قرآن دارای بطن های زیادی است و هر آیه می تواند چند بطن داشته باشد که تقریبا" می توان گفت فقط معصومین با علم الهی از پرده های مخفی بطن های قرآن آگاه هستند ؛ پس این آیات می توانند دربارۀ حوادث آخرالزمان باشند .
      یعنی وقتی سند روایت صحح باشد هیچ شکی در کلام امام معصوم نیست و تفسیر و تأویل معصوم از آیات قرآن دقیق است .
      به امید ظهور هرچه زودتر حضرت " بقیت الله " ، وعدۀ صدق خدا
ورود به نسخه موبایل سایت عــــهــــد