نگاهی به بازی Liyla and The Shadows of War / همیشه پای اسرائیل در میان است +تصاویر

 ویرانی های هر روزه، داغ عزیزانی که بود و نبودشان را لحظه های انفجار و تیراندازی های ناگهانی تعیین می کنند و ترس و وحشتی که انگار هیچ گاه تمامی ندارند. همه این ها تنها بخش کوچکی از شرایط فاجعه آمیزی است که مردم کشورهایی چون فلسطین، عراق، سوریه و یمن، نظیر آن را هر روز با گوشت و پوست خود لمس می کنند و حالا به بخشی از زندگی روزمره آن ها تبدیل شده است. اما در آن سوی دنیا، جایی که خود را تمدن برتر می نامند و برای حفظ این برتری، سایر تمدن ها را به خاک و خون می کشند، اوضاع به گونه دیگری است... برای مردم این کشورها، جنگ و کشتار، حکم سرگرمی پیدا کرده و هر روز مشتاقانه در این انتظار به سر می برند که حکام وحشی آن ها به کدامیک از کشورهای خاورمیانه لشکرکشی می کنند تا کمپانی های بزرگ تولید سرگرمی (فیلم سازی و تولید بازی های رایانه ای) اثری بر مبنای این نبرد مرگبار و نابرابر خلق کنند و موجبات سرگرمی جدید آن ها را فراهم آورند.

یک روز نبرد در افغانستان، بازیکن های غربی را به وجد می آورد و روز دیگر، کشتار مردم عراق! حمله به یمن و سوریه تجربه ای جدید به حساب می آمد و لشکرکشی به ایران هم -ولو در مجاز- هیجان خودش را داشت. اما چنین وضعیتی تا زمانی خوب و دلچسب است که اوضاع بر همین منوال پیش برود و خلاف آن روی ندهد. البته منظور از اوضاع معکوس و خلاف میل، حمله متقابل به کشورهای غربی جنگ افروز نیست، بلکه اگر کسی حتی جرأت کند و بخواهد گوشه ای از جنایات آن ها را در کشورهای مورد هجوم به تصویر بکشد هم همگی یکپارچه دست به دست هم داده و چنان با بانیان این حرکت برخورد قهرآمیزی می کنند که حرکت در نطفه خفه شده تا خدشه ای به چهره بزک کرده و موجه آن ها وارد نشود.

به عنوان یک نمونه عینی، چندی پیش یک بازیساز مستقل فلسطینی به نام رشید ابوعیده (Rasheed Abueideh) اقدام به ساخت بازی رایانه ای با عنوان لیلا و سایه‌های جنگ (Liyla and The Shadows of War) برای دو پلتفرم Android و iOS کرد که در آن ماجرای چند ساعت (دقت کنید، فقط چند ساعت) از زندگی یک خانواده فلسطینی ساکن نوار غزه در زمان حمله اسرائیل به تصویر کشیده می شد.

در این بازی خلاقانه که به سبک و سیاق گرافیکی بازی محبوب Limbo طراحی شده، بازیکن ابتدا در نقش پدر یک خانواده سه نفره فلسطینی، بازی را آغاز می کند. شهر، مورد هجوم موشکی اسرائیل قرار گرفته و پدر به منظور نجات خانواده، مجبور است تا از موانع و خطرات بسیار عبور کرده و خود را به همسر و دخترش برساند. با پیوستن پدر به اعضای خانواده، حملات دشمن شدیدتر شده و آن ها به اجبار مجبور به ترک خانه خود می شوند.

در این جهنم وحشتناک، مادر لیلا توسط بمب های فسفری جانش را از دست می دهد و آن ها مجبور می شوند جنازه وی را رها کرده و همچنان به فرار بی سرانجام خود ادامه دهند. کارگردان با زیبایی تمام در طول 12 دقیقه گیم پلی بازی، کلیه رویدادهای مهم از دیدگاه پدر لیلا به عنوان فردی که عمری را در این شهر گذرانده و حالا باید شاهد نابودیش باشد، از دیدگاه لیلایی که دنیای زیبای کودکی و رویاهایش را در این شهر در حال نابودی می بیند و از دیدگاه حقوق بشر و نقض کنوانسیون های بین المللی به تصویر می کشد و مخاطب را با فضای حاکم در نوار غزه جنگ زده برای دقایقی هر چند اندک و البته با تجربه امن، اما تلخ آشنا می کند.

در پایان تلخ و دردناک بازی هم کارگردان در اقدامی تحسین برانگیز و هوشمندانه اقدام به ارائه آماری واقعی از فجایع جنگی به بار آمده در سال 2014 و در طول 51 روز جنگ در نوار غزه می نماید و با این کار، به مخاطب غربی و به دور از دغدغه های جنگ، این واقعیت را گوشزد می کند که سرگرمی تو از ماجراجویی های سیاستمداران کشورت در خاورمیانه، چه تاوان سخت و دردناکی را برای مردم این کشورها به همراه دارد.

اما این موضوع زمانی جالب و قابل تأمل تر می شود که شرکت Apple از انتشار این بازی (که شاید بتوان آن را فریاد مردم غزه دانست) در فروشگاه خود سر باز می زند و اعلام می دارد که از لحاظ کارشناسی، لیلا و سایه‌های جنگ، اصولاً یک بازی رایانه ای نیست! و نهایتاً با اغماض می توان آن را یک اپلیکیشن خبری جهت دار دانست و به آن در بخش رتبه بندی، درجه سنی +18 را اختصاص داده است!
همچنین Apple در متن ارسالی خود به ابوعیده اینطور توضیح داده که در بخش توضیحات این اثر به هیچ وجه نباید به بازی بودن آن اشاره ای شود، زیرا در غیر این صورت، بلافاصله از سایت حذف خواهد شد! البته آن ها به همین مقدار شرط و شروط هم بسنده نکرد و در نهایت به هیچ وجه اجازه انتشار این بازی را در فروشگاه صادر نکردند!

دیگر رقیب تجاری Apple یعنی Google نیز با شرط اختصاص درجه بندی سنی +18 سال، حاضر به اجازه انتشار این بازی در این فروشگاه شد که عملاً این اتفاق فروش و بازدید آن را به کمترین حد ممکن کاهش می دهد.

نکته جالب، این است که در این بازی هیچگونه خون ریزی و مواردی از این دست که باعث رتبه بندی بازی برای گروه سنی بزرگسالان می شود، وجود ندارد و بازی های به مراتب خشن تر، از درجه سنی کمتری برخوردارند. نکته دیگر اینکه در این بازی، بازیکن به هیچ وجه علیه گروه و یا کشور خاصی مبارزه نمی کند و در تمام مدت تنها تلاش دارد تا جان خود و خانواده اش را از حملات اسرائیلی ها در امان نگه دارد! پس خشونتی هم علیه کسی اعمال نمی کند و خشونت علیه وی اعمال می شود.

لازم به ذکر است که بازی لیلا و سایه‌های جنگ در سال 2016 موفق به کسب جایزه بهترین طراحی بصری در بخش بازی های مستقل کنفرانس Reboot Develop 2016 شده بود.
و اما در پایان، این سوال مهم مطرح است که چرا در میان انبوه تولیدات رسانه ای که علیه مردم خاورمیانه ساخته می شود و کشتار مردم بی دفاع و مظلوم مسلمان را به عنوان اصلی ترین سوژه تفریحی خود معرفی می کنند، هیچ ناشری یافت نمی شود که از سر اعتراض، از انتشار فیلم یا بازی مورد نظر خودداری کرده و مانع این کار شود؟ و چرا بازی ای که اصلاً جنگی محسوب نمی شود و بر اساس واقعیت، تنها تلاش خانواده ای برای نجات جانشان را به تصویر می کشد با چنین بایکوتی مواجه می شود؟ چرا جامعه جهانی حتی از یک بازی ساده و کوچک تا این حد در هراس است؟ آیا جز این است که پای اسرائیل در میان است؟