نگاهی به تغییر نگرش غرب در مواجهه با ابرقهرمان ها / سیاستِ بادی بجای سیاست بازی!

جالب است که بدانید، چند وقتی است که نظیر همین سوال ها به دغدغه اصلی فیلمسازان هالیوودی تبدیل شده و بر اساس چنین فرضیه هایی، اقدام به تولید فیلم هایی پیشگیرانه، یا اصطلاحاً ضد ابرقهرمانی کرده اند!

در فرمول جدید، دیگر ابرقهرمان های سابق، چندان مورد اعتماد نیستند و با نگاهی شکاک به آن ها نگریسته می شود. دامنه فعالیت آن ها از طرف دولت ها محدود شده و رفتارهای آن ها به دقت تحت نظر قرار می گیرند. به همین دلیل، در فیلم هایی چون بتمن علیه سوپرمن (Batman v Superman: Dawn of Justice)، انتقامجویان: دوران آلترون (Avengers: Age of Ultron)، کاپیتان آمریکا: جنگ تمدن ها (Captain America: Civil War)، سری مرد آهنی (Iron Man)، سری مردان ایکس (X-Men) و... این ابرقهرمان ها مورد اتهام های جدی قرار می گیرند.

اما در بین ابرقهرمان های هالیوودی، ابرقهرمان های فرابشری نظیر سوپرمن (Superman) و تور (Thor) در رتبه اول این سوءظن قرار دارند. استدلال ارائه شده برای این سوءظن هم انسان نبودن و تمایل ذاتی آن ها برای ایجاد حکومتی فرابشری در زمین بیان می شود.
در این بین، نقش خیانتکارانه سوپرمن و تبدیل شدن وی به خطری در آینده از سایر ابرقهرمان ها پررنگ تر شده و بیش از دیگران به وی پرداخته شده است. در چندین فیلم، سوپرمن خطر جدی و تحدید احتمالی آینده امنیت آمریکا معرفی می شود و دولت آمریکا به دنبال راهی برای مقابله با وی می گردد. اما نکته بسیار مهم، عدم اطمینان به سایر ابرقهرمان برای مقابله با این تهدید است.
در فیلم سوپرمن علیه بتمن، به وضوح می بینیم که علی رغم تمام اختلافات موجود میان این دو ابرقهرمان، در انتها آن ها با یکدیگر همکاری کرده و این رابطه تیره و تار به رابطه ای حسنه تبدیل می شود. اتفاقی که برای سردمداران آمریکایی پیامی جز شکست در کنترل خطر و ایجاد جبهه مخالف قوی تر ندارد.
در چنین شرایطی، سیاستمداران آمریکایی (گردانندگان رسانه ها) برای حل این مشکل دست به اقدامی عجیب و خلاقانه زده اند و راهکاری خلاف بر سیاست های چندین و چند ساله خود در بزرگنمایی ابرقهرمان ها را در پیش گرفته اند.
در این راهکار جدید، آن ها به سراغ ضد قهرمان ها رفته اند و با استفاده از نفرت و کینه عمیق آن ها نسبت به ابرقهرمان ها، سعی در مهار کردن ابرقهرمان ها دارند!
شاید این موضوع در ابتدا کمی خنده دار و مضحک به نظر برسد، اما واقعاً چنین راهکاری سوژه یکی از آخرین تولیدات هالیوودی به نام جوخه انتحاری (Suicide Squad) شده و در آن از مزایای بالای چنین رویکردی به وضوح سخن گفته می شود!
در این فیلم، دولت آمریکا با این توجیه که اگر روزی سوپرمن تصمیم بگیرد تا علیه مردم (انسان ها) اقدام کند، چه راهکاری برای آن داریم؟ به سراغ ضدقهرمان های شهر گاتهام می رود و از آن ها برای انجام عملیات های غیر ممکن کمک می گیرد. نکته بسیار جالب در این بین، چگونگی اثبات توانایی این اشرار برای انجام عملیات غیر ممکن است.

در یکی از صحنه های این فیلم، مسئول هماهنگی این پروژه در میان اعضای پنتاگون گوشه ای از توانایی های منحصر به فرد این گروه جدید را به نمایش می گذارد. او با احضار جادوگری خطرناک به نام ساحره (Enchantress) از او می خواهد تا غیر ممکن ترین عملیات چند دهه اخیر دولت آمریکا را ممکن کند. ساحره هم در چشم بهم زدنی، طیّ الارض کرده و در طرفه العینی پرونده محرمانه موشکی ایران را به سرقت برده و روی میز پنتاگون قرار می دهد!! (تماشای فیلم)

در این سکانس چندین نکته مهم وجود دارد که دقت به آن ها جالب توجه است:
اولین نکته اینکه ظاهراً دولت آمریکا برای عملیات های فرامرزی خود از توانایی ابرقهرمان های تکنولوژیک خود ناامید شده و رو به موجودات ماوراء الطبیعه آورده است. در حالیکه بیان این موضوع شاید کمی خنده دار و صرفاً سرگرم کننده به نظر برسد، اما این موضوع ریشه در اسنادی واقعی دارد و دولت آمریکا سال هاست که روی نیروهای ماوراء الطبیعه به عنوان ابزاری برای حفظ قدرت و برتری جویی، سرمایه گذاری کلانی انجام داده است.

برای اطلاع بیشتر، می توانید به اطلاعات درز کرده از تحقیقات دولت آمریکا در منطقه 51 (Area 51) یا پروژه هایی که این کشور در مورد موجودات فضایی دنبال می کند، مراجعه کنید. در همین راستا، کشور اسرائیل هم در استفاده از قدرت های ماوراء الطبیعه ید طولایی دارد که اخبار مربوط به آن را می توان در سایت های مختلف یافت.
دومین نکته درباره رده بندی عملیات های غیر ممکن این کشور است. دستیابی به پرونده موشکی ایران، مهم ترین و غیر ممکن ترین عملیات برای این کشور محسوب می شود و این نشان از اقتدار امنیتی ایران دارد. اقتداری که این کشور را وادار به تغییر سیاست راهبردی و استفاده از جادو کرده است!

البته سابق بر این، پلیس آهنی (RoboCop 2014) و تبدیل شوندگان: تاریکی ماه (Transformers 3: Dark of the Moon) به بهانه های مختلف تروریستی و هسته ای گذری به ایران داشتند، اما ظاهراً دیگر زمان استفاده از این مدل نیروها پایان یافته و حالا نیروهای ماوراء الطبیعه هستند که قرار است مشکلات آمریکا با ایران را مرتفع کنند!
اما در این بین، توجه به یک نکته ضروری به نظر می رسد؛ چرا شخصیت محبوب سوپرمن به یکباره با چنین اتهاماتی از سوی رسانه ها (دولتمردان) غربی مواجه می شود؟ آیا ایجاد سوژه های جدید، تنها دلیل بروز چنین رفتارهایی است یا علت دیگری در پس این هجمه قرار دارد؟
برای یافتن پاسخ، لازم است تا کمی به گذشته، یعنی سال 1388 بازگردیم. زمانی که در جریان فتنه 88، سازندگان سوپرمن در اقدامی بحث برانگیز اعلام کردند که وی دیگر ابرقهرمان اختصاصی کشور آمریکا نیست و حوزه عملیاتی خود را جهانی کرده است. بعد هم در اقدامی غیر منتظره، سوپرمن به ایران سفر کرد و به حمایت از فتنه گران پرداخت.

این اتفاق، پیامدها و واکنش های مختلفی را در کشور آمریکا به همراه داشت و اعتراض شدید تعداد زیادی از سناتورهای جمهوری خواه را برانگیخت. همین امر، موجب شد تا فکر خیانت ابرقهرمان ها (در واقع آنچه برای آمریکا به عنوان یک سیستم فکری و عملکردی ترویج می شد) کلید زده شود و کم کم این فکر از یک شخصیت خاص به عموم ابرقهرمان ها تأمیم پیدا کند.
به عنوان راه حل هم، از آنجا که دولت آمریکا در دنیای واقعی هم برای جلوگیری و پیشگری از چنین رخدادهایی راهکاری مشابه اتخاذ کرده و بجای کمک به جبهه حق (قهرمان های واقعی) به حمایت از گروه های تروریستی خشن (ضد قهرمان های واقعی) روی آورده، در سیاست رسانه ای خود نیز این مدل را پیاده سازی نمود. با این اوصاف، از این پس باید شاهد رونمایی و تبلیغ همه جانبه ضد قهرمان ها در رسانه‌های غربی باشیم. شاید حالا بتوان یکی از دلایل اصلی تغییر ماهیت قهرمان های داستان های کودکان نظیر هانسل و گرتل به شخصیت های پلید و تبدیل شدن شخصیت های پلید مانند مالیفیسنت به قهرمان را به خوبی درک کرد و از برنامه آینده غرب برای کودکان پرده برداشت.