اگر با دیدهی پرسشگری و انگیزهی عبرت ورزی بنگریم و پرندهی نگاهمان را به پرواز درآوریم، پشتوانهای از مدد الهی را درمییابیم. به راستی هر که خداباوری و خداورزی کند، تنها به او تکیه زند و از غیر او پروا کند، مهربان خدای بی همتا، یار و یاور اوست، و این اعتماد و آن کردار، کلید بازگشایی و رهایی از هر مشکل و پاسخ هر پرسشی است: (وَمَنْ یتَّقِ اللَّهَ یجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لَا یحْتَسِبُ وَمَنْ یتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ) (2).
و این چنین، یاری حضرت حق در فراز و نشیب زندگانی انبیا، پیش آهنگ وجودشان در حرکت است؛ لطف ایزدی یار نوح و یارانش شد و آنان را نجات بخشید، برای موسی و یارانش دریا را شکافت و فرعونیان را در آب غرق نمود، ابراهیم را در میان آتش یاری نمود و یوسف را از دل چاه و زندان به صدارت رساند و دیگر مردان نیک پندار و نیک کردار از نصرت خدای بهره جستند. این نصرت حق، در قرآن کریم، به گستردگی آمده است، که جای بس دقت و اندیشه دارد، پس در آن به ژرفی بیندیشید تا بیابید.
لطف ایزدی هماره بر حضرت حجت (علیه السلام) سایه افکنده و در هر حال و هر جای یاور اوست، گرچه بدخواهانش- که از رحمت خدا دور باشند و در کیفرش جاودان- در هر دورانی اندک هم نبودهاند، اما خدای توانا، فرشتگان و خداباوران راستینش، همیشه نگاهبان و یاورانش هستند و قرآن کریم، گویای چنین حقیقتی است: (فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِیرٌ) (7)، امام باقر (علیه السلام) در تفسیر آیهی شریف (فَلَا یسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا) (8) فرمود:
خداوند [حضرت] مهدی را منصور نامید، چنان چه [حضرت] را احمد، محمد و محمود نامید. (9)
اکنون که دورانِ در پردگی و مستوری حضرت مهدی (علیه السلام) است در هر کوی و برزنی که باشد، خدای سبحان نگهبان اوست و فرشتگان در خدمت و مؤمنان، خاکسار و شیدای اویند و در بامدادانِ رستاخیز مهدی (علیه السلام)، لطف و نصرت خداوندگار بر آن حضرت فروغی دیگر دارد. سیصد و سیزده تن از زبدگان آفرینش در سرای توحید و یکتاپرستی، کنار کعبه در خدمتش گرد هم آیند. فرشتگان از آسمان به زیر آیند و یاوریاش کنند، جبرئیل در طرف راست حضرت در حرکت باشد و میکائیل در طرف چپ، جنیان به یاوری فرزند زهرا (علیها السلام) ظاهر گردند و از حریمش دفاع و حراست نمایند. باور مردان به موسی، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسی و اصحاب کهف که از دنیای شرک و زیور هجران نمودند، به چاکری و خدمت گزاریاش مدال فخر و افتخار گیرند. عاشقان و شیفتگان که در روزگار سرد و تاریک هجران در انتظار زاده زهرا (علیها السلام) سر بر بالین غم و اندوه گذاردند و با دیدهای باز از رخت جهان بربستند، زنده گردند و از دل خاک برخیزند و در رکابش عاشقانه جانفشانی نمایند و آرزو کنند ای کاش هزار جان داشتیم و در آستانش در خون خویشتن دست و پا میزدیم و عقدهی دیرینه را میگشودیم.
امام صادق (علیه السلام) در تأویل آیه شریف (أَینَ مَا تَكُونُوا یأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِیعًا إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ) (10) فرمود:
مقصود، یاوران [حضرت] قائم (علیه السلام) است که سیصد و اندی هستند. سوگند به خدا آنان مردانی شناختهاند و در یک زمان [در خانه خدا] گرد هم آیند. (11).
امام صادق (علیه السلام):
گویی [حضرت] قائم (علیه السلام) را در نجف میبینیم که زره رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را به تن کرده، 13313 فرشته همراهیاش کنند، از جمله آنان، فرشتگانی هستند که با نوح در کشتی، با ابراهیم در آستان آتش، با موسی در هنگامهی شکافتن دریا و با عیسی، زمان عروجش به آسمان همراه بودند تا به آسمان صعودش دادند، [و آنان همراه حضرت باشند و در رکابش به کارزار بشتابند] (12).
امام باقر (علیه السلام):
گویا میبینم [حضرت] قائم (علیه السلام) را در نجف، جبرئیل در طرف راست و میکائیل در طرف چپ اویند. (13)
امام باقر (علیه السلام):
[حضرت] قائم (علیه السلام) با ترس و وحشتی که در قلوب دشمنانش آکنده شود، یاری شود. زمین برایش پیچیده گردد و گنجهای خود را ظاهر سازد [و این گونه خدمت گزارش باشند]. (14)
امام صادق (علیه السلام):
دورانی که [حضرت] قائم آل محمد (علیه السلام) به پا خیزد، 25 تن از قوم موسی، اصحاب کهف، یوشع [وصی موسی]، مؤمن آل فرعون، سلمان، ابا دجانه و مالک اشتر از پشت کعبه ظاهر شوند [و حضرت را یاری رسانند]. (15)
مفضل در حضور امام صادق (علیه السلام) از حضرت قائم (علیه السلام) و منتظرانش که دنیا را بدرود گفتند، یاد کرد. امام صادق (علیه السلام) فرمود:
وقتی [مهدی (علیه السلام)] به پا خیزد بر گور مؤمنان گام نهاده و گفته شود: صاحبت ظاهر گشته اگر خواهی به پا خیز و اگر خواهی در رحمت پروردگارت بیارام. (16)
الها! ولی خویش را یاری رسان، آیین و دوستانت را به او یاری ده، دوستان، شیعیان و یاوران مهدی (علیه السلام) را، مدد ده، الها! مهدی را از بدی تجاوزگر سرکش و از شر تمام آفریدگانت، پناه ده! آمین. (17)
پینوشتها:
1- نجم ثاقب، باب2، ص 94، لقب شماره 135 و العبقری الحسان، ج1، باب بیان اسامی و القاب، ص36.
2- طلاق، آیهی 2 و 3: «هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی
برای او فراهم میکند و او را از جایی که گمان ندارد روزی میدهد و هر کس
بر خدا توکل نماید، خدا او را کفایت میکند.»
3- روم، آیهی 47: «و یاری مؤمنان، همواره حقی است بر عهدهی ما!»
4- توبه، آیهی 25: «خداوند شما را در جاهای زیادی یاری کرد.»
5- بحارالأنوار، ج18، ص63، تاریخ الانبیاء (صلی الله علیه و آله و سلم)، باب8، معجزاته، ح19.
6- انفال، آیات 9-12: «من شما را با یک هزار از فرشتگان که پشت سر هم
فرود میآیند، یاری میکنم. ولی خداوند، این را تنها برای شادی و اطمینان
قلب شما قرار داد؛ وگرنه، پیروزی جز از طرف خدا نیست؛ خداوند توانا و حکیم
است و [یاد آورید] هنگامی را که خواب سبکی که مایهی آرامش از سوی خدا بود،
شما را فرا گرفت و آبی از آسمان برایتان فرستاد، تا شما را با آن پاک کند؛
و پلیدی شیطان را از شما دور سازد و دلهایتان را محکم و گامها را با آن
استوار دارد و [به یاد آر] موقعی را که پروردگارت به فرشتگان وحی کرد: من
با شما هستم! کسانی را که ایمان آوردهاند ثابت قدم دارید! به زودی در
دلهای کافران ترس و وحشت میافکنم؛ ضربهها را بر بالاتر از گردن [بر
سرهای دشمنان] فرود آرید و همه انگشتانشان را قطع کنید»!
7- تحریم، آیهی 4:« زیرا خداوند یاور اوست و هم چنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند.»
8- اسراء، آیهی33: «اما در قتل اسراف نکند، چرا که او مورد حمایت است»!
9- بحارالأنوار، ج51، ص30، تاریخ الامام الثانی عشر، باب2، أسمائه و ألقابه، ح8.
10- بقره، آیهی 148: «هر جا باشید، خداوند همهی شما را [برای پاداش و
کیفر در برابر اعمال نیک و بد، در روز رستاخیز] حاضر میکند؛ زیرا او، بر
هر کاری تواناست.»
11- بحارالأنوار، ج52، ص 288، تاریخ الامام الثانی عشر، باب 26، یوم خروجه و مایحدث عنده، ح26.
12- همان، ص 328، باب 27، سیره و اخلاقه و خصائص زمانه، ح48.
13- همان، ص 336، ح75.
14- همان، ص 191، باب 25، علامات ظهوره صلوات الله علیه، ح24.
15- همان، باب 27، ص 346، سیره و اخلاقه، ح92.
16- همان، ج53، ص91، باب 29، الرجعه، ح98.
17- مفاتیح الجنان، نیایش پس از زیارت آل یاسین، ص 876.
عربان، رسول؛ (1386)، ترسیم آفتاب، قم: نشر خُلُق، چاپ دوم