تصاویر/ ۴۰ نما از مردی که فرماندهی کل «سپاه» را نپذیرفت

«میرزا محمد پدر دره گرگی» معروف به «محمد بروجردی» به سال ۱۳۳۳ در روستای «دره گرگ» از توابع «بروجرد» در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمد. پس از مرگ پدرش، در خردسالی، به همراه برادرش به تهران مهاجرت کرد و در بازار به کار مشغول شد. از ۱۳ سالگی به گروه های اسلامی مبارزه مسلحانه با رژیم پهلوی پیوست و پس از مدتی ، خود به تاسیس گروهی به نام «توحیدی صف» دست زد. روز۱۲ بهمن ۱۳۵۷ شمسی، مسئولیت تامین امنیت مسیر حرکت امام، به «محمد بروجردی» و مبارزان تحت امر وی محول گردید. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، «محمد بروجردی» از فعال ترین عناصر مسلح انقلاب بود و به فاصله ی چند هفته ، از میان حلقه ی او و چند تن دیگر از مبارزان ، «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» متولد شد اما هنگامی که نوبت به انتخاب فرماندهی واحد برای این نهاد تازه تاسیس رسید ، طبیعی بود که «محمد بروجردی» به دلیل سوابق و تجربیاتش ، از اولین گزینه های مطلوب باشد اما وی به حضور در اولین شورای فرماندهی «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» اکتفا نمود.
با شروع غائله تجزیه طلبان ضد انقلاب در مناطق کردنشین ، «محمد بروجردی» که در پادگان «ولی عصر(صلوات الله علیه)» در تهران، مشغول جذب نیرو و سازماندهی نخستین گردان های «سپاه» بود،  عازم مناطق درگیری در غرب کشور شد و تمامی توان خود را بر سامان دادن به اوضاع سیاسی-اجتماعی کردستانات متمرکز کرد. از این پس، نام این پاسدارِ بور و خوش سیما، با «جبهه ی غرب» گره خورد و دیگر هیچ عاملی نتوانست او را از این میدان، جدا کند. حتی زمانی که پس از استعفای فرمانده ی وقت سپاه، مجددا چشم ها برای تصدی فرماندهی کل، به سوی او برگشت، بنا به روایتی، وی پذیرش این مسئولیت را منوط به انتقال ستادِ فرماندهی سپاه به «کرمانشاه» نمود. «محسن رفقدوست» نیز روایت دیگری از این ماجرا دارد:

«بروجردی» به دلیل سیره اخلاقی و نتایج عملکرد خالصانه اش در مناطق کردنشین، در جهت استقرار ثبات و امنیت ، در میان ساکنان بومی منطقه به محبوبیتی منحصربفرد دست پیدا کرد تا جایی که به «مسیح کردستان» معروف شد. او توانست طی چهار سال حضور مستمر خود در «جبهه ی غرب»، با تاسیس و تثبیت نهادهایی سرنوشت ساز، مانند «قرارگاه حمزه سیدالشهدا(علیه السلام)»، «سازمان پیش مرگان مسلمان کرد» و «لشکر ویژه ی شهدا» و ...  ریشه های «سپاه» را در ناامن ترین مناطق کشور، استوار و ماندگار سازد و مبالغه نخواهد بود اگر، امنیت امروز در مناطق شمال غرب کشور را، مستقیما، مرهون مجاهدات او شاگردانش چون «ناصر کاظمی» و «محمود کاوه» بدانیم.

شاید بهترین وصف از روحیات ویژه ی «محمد بروجردی» از زبان مقام معظم رهبری«حضرت آیت الله خامنه ای» بیان شده باشد:

«... مرحوم شهید بروجردی بسیار فعال بود. یکبار در سال 1359 یا اوایل 1360 رفتم منطقه غرب. ایشان آن وقت در باختران بود و من از نزدیک شاهد کار او بودم.

اما چیزی که از شهید بروجردی در آنجا احساس کردم و یک احترام عمیقی از او در دل من بوجود آورد، این بود که دیدم این برادر، با کمال متانت و با کمال نجابت، به چیزی که فکر می کند، مسئولیت و وظیفه است.

برخی با احساسات شخصی و گروهی فکر می کردند یک نفر که با او موافقند، او را تقویت کنند و کسی را که با او مخالفند، با او مخالف کنند. اما شهید بروجردی هیچ گونه حرکتی که از آن حرکت، آدم احساس کند که در آن کار شکنی یا مخالفتی هست، انجام نمی داد و این، علاقه من به این شهید عزیز را خیلی بیشتر کرد.

من تصور می کنم روحیه آرامش و نداشتن حالت ستیزه جویی با دوستان و گذشت و حلم در مقابل کسانی که تعارض های کاری با او داشتند، نشانه آن روح عرفانی شهید بود. معاشرت که بتوانم جزئیات حالات عرفانی او را بدست بیاورم، متأسفانه نداشتم؛ ولی برخورده و رفتارها نشان دهنده معنویات و روحیات افراد هستند.»

«میرزا محمد پدر دره گرگی» معروف به «محمد بروجردی» سرانجام تاریخ اول خرداد 1361 در جاده مهاباد-نقده ، در حالی خلعت شهادت پوشید که مظلومانه ترین روزهای جهادی خود را، بی هیاهو و توقع طی می کرد.

گروه جهاد و مقاومت مشرق، این افتخار را دارد که در سی و چهارمین سال گشت شهادت «محمد بروجردی»، برگزیده ای از معدود تصاویر به جا مانده از وی را منتشر نماید:

روحمان با یادش شاد

هدیه به روح بلندپروازش صلوات

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم