احوال شیعه قبل و به هنگام خروج قائم علیه السّلام

باب - 21 (آنچه در ذکر احوال شیعه به هنگام خروج قائم علیه السّلام و قبل و بعد از آن آمده است)

1- ابراهیم بن عبد الحمید گوید:
کسی که خود از امام صادق علیه السّلام شنیده برای من بازگو کرد که آن حضرت می فرمود: «هنگامی که قائم علیه السّلام خروج کند کسی که خود را از اهل این امر می پنداشته از این امر خارج خواهد شد و (به عکس) افرادی چون خورشید پرستان و ماه پرستان داخل در آن می گردند. (یا اینکه کسی که خود را اهل این امر می دانسته از آن خارج و دیگری که وی همانند پرستندگان آفتاب و ماه به نظر می آمده در این امر داخل خواهد شد».
2- حریز از امام صادق علیه السّلام و آن حضرت از پدرش از علیّ بن الحسین علیهم السّلام روایت فرموده که آن حضرت فرمود:
«چون قائم قیام کند خداوند از هر مؤمنی بیماری نقص و آفت را دور ساخته و نیرویش را بدو باز خواهد گردانید».
3- حبّه عرنیّ گوید:
امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: «گوئی هم اکنون به شیعیانمان در مسجد کوفه می نگرم که خیمه ها زده اند و قرآن را بدان گونه که نازل شده است به مردم می آموزند، بدانید که قائم ما چون قیام کند آن مسجد را خواهد شکست و قبله آن را راست خواهد کرد».
ظاهرا در متن سقط دارد و به نظر می رسد عبارت چنین بوده:
«اذا قام أقام کسره و سوّی قبلته»
(یعنی چون آن حضرت قیام کند خرابی آن را بازسازی و قبله آن را استوار خواهد ساخت».
4- علیّ بن عقبة بن خالد از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که آن حضرت فرمود:
«گوئی شیعیان علیّ را می بینم که مثانی (قرآن) در دست ایشان است و مردم را [از نو ]تعلیم می دهند» (و ظاهر «المثانی» تصحیف «المثال» است).
5- أصبغ بن نباته گوید:
شنیدم علیّ علیه السّلام می فرمود: «گوئی به عجم می نگرم که خیمه هایشان در مسجد کوفه است و به مردم قرآن را همان گونه که نازل شده است می آموزند، عرض کردم: ای امیر مؤمنان مگر (اکنون قرآن) همان گونه که نازل شده نیست؟ فرمود: نه، هفتاد تن از قریش با نام خودشان و نامهای پدرانشان از آن محو شده است، و ابو لهب نیز جا گذاشته نشده مگر به منظور سرزنش رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله زیرا او عموی آن حضرت است»
6- جعفر بن یحیی از پدرش، از ابی [عبد اللَّه ]جعفر [بن محمّد ]علیهما السّلام چنین روایت کرده که آن حضرت فرمود:
«چگونه خواهید بود هنگامی که یاران قائم علیه السّلام خیمه ها در مسجد کوفان زده باشند، سپس فرمانی تازه بر ایشان بیرون آورده شود، امری نوین که بر عرب سخت گران است».
7- ابو الصّباح کنانی گوید:
«نزد امام صادق علیه السّلام بودم، پیرمردی بر آن حضرت وارد شد و گفت فرزندم مرا نافرمانی کرده و [برادرانم ]به من ستم نموده اند پس امام صادق علیه السّلام فرمود: مگر نمی دانی که حقّ را دولتی است و باطل را دولتی که هر یک از آن دو در دولت رقیبش (آن دیگری) ذلیل است [پس هر که آسایش دولت باطل به او رسد در دوران دولت حقّ از او قصاص می شود ]
8- محمّد بن جعفر بن محمّد علیهما السّلام از پدر خود (امام صادق علیه السّلام) روایت کرده که فرمود:
«هنگامی که قائم قیام کند در کشورهای روی زمین کسانی را بر می انگیزد، در هر سرزمین یک نفر را، و به او می گوید: فرمان تو در کف دست تو است، هر گاه کاری برای تو پیش آمد که آن را نفهمیدی و ندانستی چگونه در آن حکم کنی، به کف خود بنگر و به آنچه در آن (مکتوب) است عمل کن، فرمود: و سپاهی به قسطنطنیّه گسیل می دارد و چون آنان به کنار خلیج برسند بر قدمهای خویش چیزی نویسند و بر روی آب روان شوند پس چون رومیان ایشان را بنگرند که بر آب راه می روند گویند: اینان که اصحاب اویند این چنین بر آب گام بر می دارند پس او خود چگونه خواهد بود؟ در این هنگام دروازه های شهر را برای آنان می گشایند و آنان داخل آن شهر می شوند، و در آنجا آنچه بخواهند دستور می دهند».
9- أبان بن تغلب گوید:
شنیدم امام صادق علیه السّلام می فرمود: «جهان از میان نمی رود تا آنگاه که آواز دهنده ای از آسمان آواز برآورد: «ای اهل حقّ گرد هم آئید» پس همگی در یک قطعه زمین فراهم آیند، باز مرتبه ای دیگر آواز دهد: «ای اهل باطل گرد هم آئید» پس آنان نیز بر قطعه زمینی جمع شوند، عرض کردم: آیا اینان می توانند به میان آنان در آیند؟ فرمود: نه به خدا قسم، و این همان فرمایش خدای عزّ و جلّ است که:
«خداوند هرگز مؤمنان را بر آنچه شما هستید وانگذارد تا آنگاه که ناپاک را از پاک جدا سازد».
10- ابو بصیر گوید:
امام صادق علیه السّلام فرمود: «هر یک از شما باید برای خروج قائم آماده کند هر چند یک تیر، که خدای تعالی هر گاه از نیّت او آن را بداند امیدوارم که در عمر او تأخیر اندازد تا آنکه قائم را درک کند [و از یاران و یاوران او باشد ]