(بسم الله الرحمن الرحیم)
ابوبصير مى گويد: پس از وفات امام صادق عليه السلام من به خانه آن حضرت
رفتم تا به همسرش (حميده ) تسليت بگويم ، وقتى آن بانو مرا ديد گريست من
هم گريه كردم .
سپس گفت : اى ابوبصير! اگر در لحظات آخر عمر امام در كنارش بودى قضيه عجيبى را مشاهده مى كردى .
گفتم :چه قضيه اى ؟
گفت :دقايق آخر عمر امام بود كه ناگهان چشمان مباركش را باز كرد و فرمود:
همين الان تمام خويشان و نزديكان مرا حاضر كنيد! ما همه را جمع كرديم ، به
طور كه كسى از خويشان و نزديكان امام باقى نماند.
حضرت نگاهى به آنان كرد و فرمود:كسانى كه نماز را سبك مى شمارند هرگز شفاعت ما به آنان نخواهد رسيد ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلاة
- بحار: ج 6، ص 154 و ج 44، ص 297.
- لینک کوتاه این مطلب
تاریخ انتشار:17 اردیبهشت 1393 - 21:46
مطالب مرتبط...
نظر شما...