نگاهي به درونمايه و محور سوره بيّنه

(بسم الله الرحمن الرحیم)

آدمي مگر با هدايتي (البيّنة) از سوي پروردگار، نمي تواند از گودال گمراهي برون آيد. پروردگار نيز مردمان را بر پيروي از اين هدايت، آنگاه که به سويشان مي آيد، مجبور نساخته، اين است که مي بينيم برخي از مردم، هدايت مي يابند و بيشتر آنان با پيروي از هواي نفس، از آن گمراه مي گردند و اينگونه است که مردمان از يکديگر جدا مي گردند.
اختلافات مردم، هرگز در هدايتي نيست که از سوي پروردگار، آنان را فرا مي رسد، چه، آن هدايت فرمانشان مي دهد، بدون هيچ اختلافي، پروردگار را پرستش مي کنند.
آيات سوره ي بيّنه، در پيرامون اين محورهاي سه گانه است و بينشهاي بسياري را که در کتاب گرامي قرآن با گستردگي بيان شده، چکيده کرده، ويژگيهاي بينه (هدايت و دليل آشکار) را توضيح داده است؛ اين هدايت و دليل آشکار، در فرستاده ي پروردگار، که از سوي او کتابي پاک و به دور از هر دروغ و باطل مي آورد و مردمان را به توحيد ناب، بدون هيچ شايعه ي مادّي فرا مي خواند، جلوه گر مي شود.
اختلافي که ميان مردمان پراکنده شده، به قرآن باز مي گردد، چه، بر پايه ي داوري اين کتاب، هر که به رسالتهاي الهي کفر ورزد، بدترين آفريدگان است، چه از اهل کتاب باشد چه از مشرکان و بهترين آفريدگان، مؤمناني هستند که پروردگار، باغهاي هميشگي را پاداش آنان مي سازد و از آنان خشنود شده خشنودي خويش را روزي آنان مي گرداند و تمام اينها به سبب ترسي است که از او داشتند.

- لینک کوتاه این مطلب

تاریخ انتشار:4 آبان 1393 - 12:30

دسته : اخبار - قرآن کریم