تبلیغات ویژه
تبلیغات متنی
(بسم الله الرحمن الرحیم)
فاطمه عليهاالسلام در جنگ
از ديگر اخبار آن حضرت در مدينه آن است كه چون پيامبر در روز احد مجروح شد،على (ع) با سپر خويش از چاه آب مىكشيد و زخم آن حضرت را مىشست اما خون بند نمىآمد.ناگاه فاطمه از راه رسيد و پيامبر را در آغوش كشيد و بناى گريه نهاد.او حصيرى سوزاند و خاكستر آن را بر زخم نهاد و بدين ترتيب خونريزى قطع شد.
در روايتى آمده است:
«چون پيامبر به مدينه بازگشت فاطمه به پيشواز او آمد،وى كاسه آبى به دست داشت.پيامبر صورت خود را شست،شمشير خود را به فاطمه داد و به او فرمود:دخترم خونهاى روى شمشير را بشوى.على (ع) نيز شمشير خود را به فاطمه داد و گفت:خونهاى اين يكى را هم بشوى،به خدا سوگند اين شمشير امروز مرا تصديق كرد.پيامبر به فاطمه گفت:شمشيرش را بگير كه شوهرت آن چه را كه بر عهده داشتبه انجام رساند.پيامبر شمشير خود را تنها به فاطمه مىداد در حالى كه هيچگاه شمشيرش را به برخى از همسرانش نداد با آن كه تعداد آنها هم بيشتر بود.پيامبر در مقابل فاطمه شجاعت على را ستود تا وى از دليرى همسرش شادكام گردد.»در روز جنگ موته،زمانى كه جعفر به شهادت رسيد پيامبر (ص) بر فاطمه وارد شد.فاطمه فرياد«وا عماه»سر داده بود.پيامبر (ص) گفت:گريه كنندگان بايد بر كسى همانند جعفر،مويه سردهند.فاطمه با پدر و شوهرش در روز فتح مكه خارج شد،در بلندترين نقطه صحرا چادرى براى پيامبر (ص) زدند.پيامبر در آن چادر نشست و در حال شست و شو بود و فاطمه او را مىپوشانيد.و على (ع) وقتى شنيد كه ام هانى گروهى از بستگان همسرش از بنى مخزوم را در خانه خويش پناه داده،به سوى خانه او رفت.ام هانى على را نشناخت چون وى زره در بر كرده بود.ام هانى به وى گفت:اى بنده خدا من ام هانى هستم دختر عموى رسول خدا و خواهر على بن ابى طالب از خانه من دور شو.على (ع) گفت:هر كه را پناه دادهايد بيرون كنيد.ام هانى گفت:به خدا پيش پيامبر از تو شكايت مىبرم.
پس على (ع) كلاهخودش را برداشت و ام هانى او را شناخت و گفت:فدايتشوم من سوگند خوردم كه از تو پيش رسول خدا شكايتبرم.على گفت:برو و به سوگند خود عمل كن.ام هانى نزد پيامبر آمد و ماجرا را بازگفت.پيامبر (ص) گفت:هر كس را كه تو پناه دادهاى من پناه مىدهم.فاطمه در دفاع از شوهرش گفت:اى ام هانى آيا آمدهاى از على شكايت كنى كه دشمنان خدا و دشمنان رسولش را ترسانده است؟!پس پيامبر گفت:خداوند سپاس سعى على را به جاى آورد و به خاطر نسبت ام هانى با على هر كه را كه او پناه داده است من نيز پناه مىدهم.در حقيقت پيامبر با اخلاق بزرگوارانه خويش ميان مقام على و اكرام به ام هانى را به خاطر على (ع) جمع كرد.
منبع: كتاب سيره معصومان جلد 2 ،ص 35 و36 ، سيد محسن امين، ترجمه: على حجتى كرمانى
از ديگر اخبار آن حضرت در مدينه آن است كه چون پيامبر در روز احد مجروح شد،على (ع) با سپر خويش از چاه آب مىكشيد و زخم آن حضرت را مىشست اما خون بند نمىآمد.ناگاه فاطمه از راه رسيد و پيامبر را در آغوش كشيد و بناى گريه نهاد.او حصيرى سوزاند و خاكستر آن را بر زخم نهاد و بدين ترتيب خونريزى قطع شد.
در روايتى آمده است:
«چون پيامبر به مدينه بازگشت فاطمه به پيشواز او آمد،وى كاسه آبى به دست داشت.پيامبر صورت خود را شست،شمشير خود را به فاطمه داد و به او فرمود:دخترم خونهاى روى شمشير را بشوى.على (ع) نيز شمشير خود را به فاطمه داد و گفت:خونهاى اين يكى را هم بشوى،به خدا سوگند اين شمشير امروز مرا تصديق كرد.پيامبر به فاطمه گفت:شمشيرش را بگير كه شوهرت آن چه را كه بر عهده داشتبه انجام رساند.پيامبر شمشير خود را تنها به فاطمه مىداد در حالى كه هيچگاه شمشيرش را به برخى از همسرانش نداد با آن كه تعداد آنها هم بيشتر بود.پيامبر در مقابل فاطمه شجاعت على را ستود تا وى از دليرى همسرش شادكام گردد.»در روز جنگ موته،زمانى كه جعفر به شهادت رسيد پيامبر (ص) بر فاطمه وارد شد.فاطمه فرياد«وا عماه»سر داده بود.پيامبر (ص) گفت:گريه كنندگان بايد بر كسى همانند جعفر،مويه سردهند.فاطمه با پدر و شوهرش در روز فتح مكه خارج شد،در بلندترين نقطه صحرا چادرى براى پيامبر (ص) زدند.پيامبر در آن چادر نشست و در حال شست و شو بود و فاطمه او را مىپوشانيد.و على (ع) وقتى شنيد كه ام هانى گروهى از بستگان همسرش از بنى مخزوم را در خانه خويش پناه داده،به سوى خانه او رفت.ام هانى على را نشناخت چون وى زره در بر كرده بود.ام هانى به وى گفت:اى بنده خدا من ام هانى هستم دختر عموى رسول خدا و خواهر على بن ابى طالب از خانه من دور شو.على (ع) گفت:هر كه را پناه دادهايد بيرون كنيد.ام هانى گفت:به خدا پيش پيامبر از تو شكايت مىبرم.
پس على (ع) كلاهخودش را برداشت و ام هانى او را شناخت و گفت:فدايتشوم من سوگند خوردم كه از تو پيش رسول خدا شكايتبرم.على گفت:برو و به سوگند خود عمل كن.ام هانى نزد پيامبر آمد و ماجرا را بازگفت.پيامبر (ص) گفت:هر كس را كه تو پناه دادهاى من پناه مىدهم.فاطمه در دفاع از شوهرش گفت:اى ام هانى آيا آمدهاى از على شكايت كنى كه دشمنان خدا و دشمنان رسولش را ترسانده است؟!پس پيامبر گفت:خداوند سپاس سعى على را به جاى آورد و به خاطر نسبت ام هانى با على هر كه را كه او پناه داده است من نيز پناه مىدهم.در حقيقت پيامبر با اخلاق بزرگوارانه خويش ميان مقام على و اكرام به ام هانى را به خاطر على (ع) جمع كرد.
منبع: كتاب سيره معصومان جلد 2 ،ص 35 و36 ، سيد محسن امين، ترجمه: على حجتى كرمانى
- لینک کوتاه این مطلب
»
پرسمان دانشجویی
تاریخ انتشار:19 آبان 1393 - 13:56
مطالب مرتبط...
نظر شما...
