امام حسین(ع) یزید را در حدی نمی‌دید که با وی مذاکره کند

محمد‌حسین رجبی دوانی در دومین همایش «زنده‌باد مرگ بر آمریکا» به بررسی «قیام عاشورا؛ درس مذاکره و تعامل یا اصول مقاومت» در دانشگاه تهران پرداخت.

وی ضمن عرض تسلیت ایام عزاداری اباعبدالله‌الحسین گفت: برای اینکه به بررسی قیام عاشورا بپردازیم و بفهمیم که مکتب سید‌الشهدا بر اساس اصول مذاکره یا تعامل بوده است یا درس مقاومت باید به عقب برگردیم و آن را در سیره نبوی بررسی کنیم.

این تحلیلگر تاریخ تحلیلی صدر اسلام به بررسی سیره ائمه پرداخت و گفت: پیامبر اکرم به سبب آنکه در جامعه مشرکان رسالت خود را آغاز کرد، نیاز به مذاکره با سران کفر داشت و از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا آنان را به مقابله با شرکت و بت‌پرستی دعوت کند که این مذاکرات متعدد منجر به صلح حدیبیه شد.

رجبی دوانی در تشریح سیره امیرالمومنین گفت: امام علی (ع) پس از آنکه به خلافت رسید با سه فتنه در دوران خلافتش روبرو بود که تلاش کرد تا با مذاکره و سخن گفتن جلوی جنگ را بگیرد و مسلمانان را به تبعیت از حکومت مرکزی بگمارد.

این تحلیلگر تاریخ صدر اسلام با بیان اینکه موقعیت امام حسین متفاوت بود تصریح کرد: امام حسین متولی راستین دین بود که باید به مقابله با انحرافاتی که در تعالیم الهی اسلام به وجود آمده بود می‌پرداخت چرا که در آن زمان بنی‌امیه زمام امور را به دست گرفته بود و برخلاف زمان معاویه که برخی ملاحظات را رعایت می‌کرد و به پرده‌دری علنی نمی‌پرداخت.

وی تصریح کرد: امام حسن نیز در دوران خلافت خود به سبب خیانت‌هایی که مردم آن زمان مرتکب شدند مجبور شد تا صلح را بپذیرد که اگر صلح را نمی‌پذیرفت اساس اسلام نابود شده بود بنابراین امام مجتبی به ناچار صلح را پذیرفت.

این تحلیل‌گرتاریخ صدر اسلام ادامه داد: زمانی که امام حسین به امامت رسید مدت 10 سال و نیم طول کشید و تا زمانی که معاویه زنده بود به دلیل اینکه خود را به برخی از احکام دین وفادار می‌دانست بر همان رویه برادرش وفادار بود اما با مرگ معاویه و تغییر شرایط از آنجایی که خلافت یزید برخلاف شرع و عرف بود تکلیف امام ایستادن در برابر یزید بود.

این تحلیلگر تاریخ صدر اسلام با بیان اینکه امام حسین یزید را در حدی نمی‌دید که با وی مذاکره کند تصریح کرد: ما حق نداریم برای توجیه سیاست‌های خود از ائمه خرج کنیم که این جفا به اهل‌بیت است چرا که باید خودمان را با مولایمان تطبیق دهیم.

وی ادامه داد: من خوف آن را دارم که بعد از این بگویند امام حسین به دنبال بازی برد برد با یزید بود در حالی که مذاکره برد برد با دشمن اسلام معنایی ندارد.

رجبی داونی تصریح کرد: امام حسین (ع) مذاکراتی دارد اما نه برای اینکه با آنها به توافق برسد. این مذاکرات برای جلب کردن بود تا بتوانند افرادی را جمع کنند تا یزید را از بین ببرند.

وی خاطرنشان کرد: امام حسین (ع) نمی‌خواست جلوی جنگ را بگیرد، امام می‌خواستند افرادی را دعوت کنند تا با هم در مقابل یزید بایستند امام حاضر با بیعت با یزید نبود و وقتی مروان حکم از امام حسین (ع) خواست تا با یزید بیعت کند بیعت با یزید را رد کرد.

وی ضمن اشاره به ماجرای قرار گرفتن حر در مقابل امام حسین (ع) گفت: حر به عنوان مأمور حکومت می‌خواست جلوی امام(ع) را بگیرد ولی امام چون هدایتگر است از حر می‌خواهد که برای جنگ با یزید به آنها بپیوندد.

وی افزود: زمانی که امام حسین به کربلا رسید نامه‌ای به ایشان نوشتند که یا باید بیعت کنید یا کشته خواهید شد و امام نامه را بر زمین انداخت و گفت این نامه هیچ پاسخی ندارد. امام وقتی می‌بیند طرف مقابل می‌خواهد شرایط یکطرفه خود را تحمیل کند او را اصلاً تحویل نمی‌گیرد.

رجبی دوانی اظهار کرد: امام همواره نشان می‌دهد که می‌خواهد عمر سعد را هدایت و به جبهه حق دعوت کند تا با یزید بجنگد نه اینکه خود را از جنگ برهاند و اینکه گفته می‌شود عمر سعد درخواست مذاکره کرده است یا امام حسین (ع) فرقی در اصل ماجرا ایجاد نمی‌کند.

وی تأکید کرد: ما مجاز نیستیم که برای توجیه سیاست‌‌ها و روشهای خود ائمه (ع) را خرج کنیم و بگوییم آنها مانند ما عمل کرده‌اند. ما اگر شیعه هستیم باید خودمان را با امام (ع) و مولایمان تطبیق دهیم نه اینکه وقتی کاری را انجام می‌دهیم بگوییم امام حسین (ع) هم چنین کاری انجام داد.

وی تصریح کرد: من خوف این را دارم که گفته شود امام حسین (ع) با یزید به دنبال مذاکره برد برد بود اصلاً مذاکره برد برد با دشمن معنا ندارد.

این استاد دانشگاه اضافه کرد:‌ مگر می‌شود در مسابقه کشتی دست دو نفر را بالا برد و هر دو را پیروز نشان داد. هیچ عاقلی برای باختن در کشتی به میدان نمی‌رود و به همین خاطر مذاکرات را به کشتی تشبیه کرده‌اند.

وی در ادامه ضمن اشاره به مبارزه امام خمینی (ره) با رژیم شاهنشاهی تصریح کرد: امام خمینی (ره)‌ سلطنت را غیرقانونی می‌دانستند و برای رژیم طاغوت شأنی قائل نبودند همانگونه که جدش امام حسین (ع) اینگونه رفتار کرد.

وی ادامه داد: اگر امام حسین (ع) می‌خواست شأنی برای دشمنان خود قائل شود کار به اینجا نمی‌رسید که بخواهد مردم را به قیام دعوت کرده و با آنها جنگ کند.

این استاد دانشگاه گفت: ما در اسلام مذاکره داریم اما هنگامی که طرف مقابل شأنیت داشته باشد ولی وقتی طرف مقابل بخواهد چیزی را تحمیل کند باید در مقابل آن ایستاد و آن را نابود کرد.

وی در خاتمه اظهار داشت: اگر مردم کوفه به عهد خود وفادار بودند امام حسین (ع) شرایط دیگری را ایجاد می‌کردند و امروز جامعه بشریت نجات پیدا می‌کرد و جهان اسلام امروز با چنین مشکلاتی روبه‌رو نبود.