(بسم الله الرحمن الرحیم)
با نگاهى به منافع حیوانات و عملكرد بعضى انسانها، تشبیه «اولئك كالانعام بل هم
اضلّ»(سوره اعراف، آیه 179) را حقّ و منطقى مىیابیم:
گرانترین لباس انسان، ابریشم، از حیوانات
است.
مهم ترین غذاى انسان، شیر و عسل و گوشت و ماست،
از حیوانات است.
حیوانات وسیله باركشى و شخم زدن و منبع درآمد و
اشتغال هستند.
تمام كارخانه هاى پشم ریسى، چرم سازى، لبنیاتى و
مرغدارى و دامدارى ها كارشان به حیوانات وابسته است.
حیوانات بعضى معلّم بشرند. كلاغ، دفن مرده را به
فرزند آدم و نسل او آموخت.
بعضى گزارشگر انبیا مى شوند؛ هدهد گزارش انحراف
مردم سبأ را نزد حضرت سلیمان آورد.
بعضى محافظ انبیا مى شوند؛ تار عنكبوت پیامبر
اسلام را در غار حفظ كرد.
حیوانات قابل تربیت و آموزش هستند و لذا شكار سگى
كه آموزش دیده حلال است.
حتى حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها كسانى را
مى گزند كه به آنها نزدیك شده باشند.
با توجّه به مطالب فوق، آیا انسان هایى كه از
دور مردم آزارى مى كنند و مناطق دور دست را بمباران و موشك باران مى كنند، از
مار بدتر نیستند؟
افرادى كه شبانه روز براى مردم حیله و خدعه مى
كنند و به خاطر رسیدن به هوس هاى بى انتهاى خود نسل انسان را به تباهى مى كشند،
از حیوانات بدتر نیستند؟
آدم هایى كه یك تنه صدها پرونده جرم و جنایت
دارند، از درّنده ترین حیوانات پست تر نیستند؟
- لینک کوتاه این مطلب
»
ادیان نیوز
تاریخ انتشار:3 آذر 1393 - 13:22
مطالب مرتبط...
نظر شما...