آیا تشبیه بعضى انسان‏ها به حیوان در قرآن، جسارت و ناسزاگویى نیست؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)
با نگاهى به منافع حیوانات و عملكرد بعضى انسان‏ها، تشبیه «اولئك كالانعام بل هم اضلّ»(سوره اعراف، آیه 179) را حقّ و منطقى مى‏یابیم:
 
گران‏ترین لباس انسان، ابریشم، از حیوانات است. 
مهم ‏ترین غذاى انسان، شیر و عسل و گوشت و ماست، از حیوانات است. 
حیوانات وسیله باركشى و شخم زدن و منبع درآمد و اشتغال هستند. 
تمام كارخانه ‏هاى پشم ریسى، چرم سازى، لبنیاتى و مرغدارى و دامدارى ‏ها كارشان به حیوانات وابسته است. 
حیوانات بعضى معلّم بشرند. كلاغ، دفن مرده را به فرزند آدم و نسل او آموخت. 
 
بعضى گزارشگر انبیا مى ‏شوند؛ هدهد گزارش انحراف مردم سبأ را نزد حضرت سلیمان آورد. 
بعضى محافظ انبیا مى ‏شوند؛ تار عنكبوت پیامبر اسلام را در غار حفظ كرد. 
حیوانات قابل تربیت و آموزش هستند و لذا شكار سگى كه آموزش دیده حلال است. 
حتى حیوانات آزار دهنده مثل مار، تنها كسانى را مى ‏گزند كه به آنها نزدیك شده باشند. 
با توجّه به مطالب فوق، آیا انسان ‏هایى كه از دور مردم آزارى مى ‏كنند و مناطق دور دست را بمباران و موشك‏ باران مى ‏كنند، از مار بدتر نیستند؟ 
افرادى كه شبانه روز براى مردم حیله و خدعه مى ‏كنند و به خاطر رسیدن به هوس هاى بى انتهاى خود نسل انسان را به تباهى مى‏ كشند، از حیوانات بدتر نیستند؟ 
 
آدم‏ هایى كه یك تنه صدها پرونده جرم و جنایت دارند، از درّنده ‏ترین حیوانات پست ‏تر نیستند؟

- لینک کوتاه این مطلب

» ادیان نیوز
تاریخ انتشار:3 آذر 1393 - 13:22

نظر شما...
ورود به نسخه موبایل سایت عــــهــــد