آیا میراث پیامبران نزد امام مهدی علیه‌السلام وجود دارد؟

حکومت امام موعود تجلی قدرت بی‌انتهای خداوند است. اراده و خواست خداست که به بنده صالحش، امام عصر، چنان قدرتی دهد تا یادآور خاطره تمام پیامبران باشد. اینک به معرفی میراث پیامبران که نزد امام مهدی علیه‌السلام وجود دارد، می‌پردازیم:

۱. عمامه وپیراهن رسول خدا
حضرت مهدی علیه‌السلام هنگام ظهور، عمامه سفید جدش پیامبر اکرم را برسر می‌نهد[۱] و پیراهن خون‌آلود او در جنگ احد را به تن دارد.
امام صادق علیه‌السلام به یعقوب‌بن‌شعیب فرمود: آیا نمی‌خواهی پیراهن قائم آل‌محمّد را که در روز ظهور به تن می‌کند، به تونشان دهم؟
او عرض کرد: آری. آن حضرت صندوقی را خواست و پیراهنی از آن بیرون آورد و در مقابل یعقوب باز کرد.
یعقوب می‌گوید: ناگاه چشمم به آستین چپ پیراهن افتاد که آغشته به خون بود. آن حضرت فرمود: «این پیراهن رسول خدا است. روزی که دندان‌های پیشین او را شکستند، این پیراهن را پوشیده بود. قائم با همین پیراهن قیام می‌کند».
یعقوب می‌گوید: خون‌ها را بوسیدم و به چشم کشیدم. آن گاه امام پیراهن را پیچید و در جای خود قرار داد.[۲]

۲. زره پیامبر و شمشیر ذوالفقار
امام صادق علیه‌السلام  داشتن سلاح‌های رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را از نشانه‌های امامت می‌داند؛ آنجا که حارثة‌بن‌المغیره نصری گوید: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم، امام به چه چیز شناخته می‌شود و آن حضرت فرمود: «به سکینه و وقار».
او عرض می‌کند: و دیگر به چه چیز؟ آن حضرت می‌فرماید: «او را به‌وسیله شناختن حلال و حرام و نیاز مردم به او و بی‌نیازی او از مردم و سلاح پیامبر نزد او می‌شناسی».[۳]

۳. پرچم رسول خدا
همان پرچمی که جبرئیل در روز بدر برای آن حضرت آورد و با به اهتزاز در آمدنش مسلمانان پیروز شدند. امام علی علیه‌السلام نیز این پرچم را در بصره به اهتزاز درآورد و چشم فتنه را کور کرد. اصحاب اصرار ورزیدند تا امام آن پرچم را در صفین به اهتزاز درآورد، ولی آن حضرت نپذیرفت و فرمود: «این پرچمی است که بعد از من، کسی جز قائم آن را به اهتزاز درنمی‌آورد».[۴]
همچنین امام سجاد علیه‌السلام به ابوخالد کابلی فرمود: «گویا می‌بینم صاحب شما بر بلندی نجف در پشت کوفه قرارگرفته است، درحالی‌که پرچم رسول خدا را برافراشته است و آن را به سوی هیچ گروهی نمی‌برد، مگر آنکه خداوند نابودشان می‌سازد».[۵]

۴. عصای حضرت موسی علیه‌السلام
امام باقر علیه‌السلام فرمود: «عصای موسی، پیش از آنکه در دست او باشد، عصای آدم بود. سپس به شعیب و پس از آن به حضرت موسی رسید و اکنون این عصا نزد ماست. رنگ این عصا همچنان سبزاست و به همان شکل ابتدایی خود باقی است. اگر از آن بپرسی، پاسخ می‌دهد: این عصا برای قائم ما ذخیره گردیده است. او با عصا همان کاری می‌کند که موسی انجام داد».[۶]

۵. سنگ حضرت موسی علیه‌السلام
سنگی که حضرت موسی علیه‌السلام بر آن زد و چشمه‌های آب از آن روان شد، نزد امام مهدی علیه‌السلام است. وقتی آن حضرت به سوی کوفه حرکت می‌کند، یکی از یاورانش بانگ می‌دارد: هیچ‌کس آب و غذا بر ندارد.آن گاه سنگ حضرت موسی را برشتر می‌نهند و همراه خود می‌برند. در هیچ‌منزلی فرود نمی‌آیند، مگر آنکه چشمه‌ای از آن سنگ روان می‌شود و گرسنگان بی‌نیاز و تشنگان سیراب می‌شوند.[۷]

۶. تابوت سکینه
این همان صندوقی است که خداوند برای مادر موسی فرستاد تا نوزادش را در آن قرار دهد و در دریا رها کند. حضرت موسی علیه‌السلام در پایان عمر، لوح‌ها، زره و همه آثار نبوتش را در آن قرار داد.[۸]
به گفته برخی محققان، تمثال‌های پیامبران خدا در این تابوت جای داشت. بنی‌اسرائیل این تابوت را در جنگ‌ها با خود حمل می‌کرد و در پرتو آن، پیروزی به دست می‌آورد.[۹]
امام موعود به هنگام ظهور و رفتن به سوی بیت‌المقدس، آن تابوت را همراه خاتم سلیمان و لوح‌های موسی علیهما‌السلام بیرون می‌آورد.[۱۰]

۷. مجموعه‌ای دیگر از آثار پیامبران
امام صادق علیه‌السلام فرمود : «لوح‌ها، عصای موسی و خاتم سلیمان نزد من است و نیز ظرفی که موسی در آن برای خدا قربانی می‌کرد، تابوتی که فرشتگان آن را حمل کردند و آوردند و نامی که پیامبر برای حفظ مسلمانان از تیرهای مشرکان، در میان صف‌های لشکر قرار می‌داد، نزد من است».[۱۱]

۸. کتاب‌های آسمانی
تمام کتاب‌های آسمانی توسط پیامبراکرم به اهل بیت انتقال یافت. اکنون همه آنها در اختیارآخرین ذخیره الهی است. روزی که حضرت بقیة‌الله علیه‌السلام به فرمان پروردگار از پس پرده غیبت بیرون آید، تمام آنها را با خود می‌آورد.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «خداوند هیچ‌چیز به پیامبران نداد، مگر اینکه آن را به محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز عطا کرد. آن صحفی که قرآن درباره‌اش فرمود: «صحف ابراهیم و موسی» نزد ماست».[۱۲]

۹. قرآن گردآوری شده توسط امام علی علیه‌السلام
روزی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دار فانی را وداع گفت، امام علی علیه‌السلام به سفارش وی در خانه نشست تا قرآن را گردآورد. او پس از پایان کار، قرآن را به مسجد برد و به ابوبکر عرضه کرد. عمر گفت: ای علی! این قرآن را به‌جای خود برگردان ، ما نیازی به آن نداریم. امام علی علیه‌السلام آن را گرفت و به خانه برگشت. هنگامی که عمر به خلافت رسید. روزی به علی علیه‌السلام گفت: اگر بخواهی می‌توانی قرآنی که نزد ابوبکر آوردی، اکنون بیاوری تا گرد آن جمع شویم. حضرت فرمود: «هیهات! راهی برای رسیدن به آن نیست. من در زمان ابوبکر چنان کردم تا بر شما اتمام حجت کرده باشم تا در روز قیامت نگویید: ما از این غافل بودیم، یا برای ما نیاوردی.اکنون این قرآن نزد من است و جز پاکان و جانشینان من کسی به آن دست نمی‌زند».
عمرگفت: آیا زمانی برای اظهار این قرآن وجود دارد؟
حضرت فرمود: «آری! هنگامی که قائم از فرزندانم ظهورکند».[۱۳]
همچنین تمام کتاب‌ها و نوشته‌های معصومین به نام‌های صحیفه جامعه[۱۴] که املای رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و خط علی بود، کتاب علی[۱۵]، مصحف فاطمه علیهم‌السلام [۱۶]، جفر ابیض[۱۷]،  جفراحمر[۱۸] و صحیفه‌هایی که نام تمام پیامبران، پادشاهان و پیروان اهل بیت بر آن نوشته است، نزد امام عصر قرار دارد.

---

 _{پی‌نوشت‌ها
۱. عقد‌الدرر، یوسف‌بن‌یحیی، ج۷، ص۲۷۹.  
۲. الغیبة، نعمانی، ص۲۴۳.  
۳. همان، ص۲۴۲.  
۴. معجم احادیث الامام المهدی، ج۳، ص۳۸۶.  
۵. همان، ص۲۰۱.  
۶. بصائر‌الدرجات، محمدبن‌حسن صفار، ص۱۸۳.  
۷. همان، ص۱۸۸.  
۸. الشیعة و الرجعة، محمدرضا طبسی نجفی، ج۱، ص۱۶۴.  
۹. همان، ص۱۸۳.  
۱۰. بصائر‌الدرجات، محمدبن‌حسن صفار، ص۱۷۵.  
۱۱. همان، ص۱۳۵.  
۱۲. همان.
۱۳. الشیعة و الرجعة، محمدرضا طبسی نجفی، ج۱، ص۴۱۹.  
۱۴. بصائرالرجات، محمدبن‌حسن صفار، ص۱۴۲.  
۱۵. همان، ص۱۴۷.  
۱۶. همان، ص۱۵۱.  
۱۷. معجم الامام المهدی، ج۳، ص۳۸۸.  
۱۸. بصائرالدرجات، محمدبن‌حسن صفار، ص۱۵۱.}