امام زمان شناسی 2

يکی از مشهورترين القاب صاحب الزمان اميرالمؤمنين(ع) است اين نام به حضرت از طريق تفسير آيه 86 سوره مبارکه هود می‌باشد « بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ»«اگر ايمان آورده‏ايد، آنچه خدا باقى مى‏گذارد برايتان بهتر است. »

«امير» را تغذيه کننده معرفی کرده‌اند. مؤيّد اين معنی را می‌توان از آيه 65 سوره مبارکه يوسف ذکر کرد «وَ لَمَّا فَتَحُواْ مَتَاعَهُمْ وَجَدُواْ بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيهمْ  قَالُواْ يَاأَبَانَا مَا نَبْغِى  هَذِهِ بِضاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا  وَ نَمِيرُ أَهْلَنَا وَ نحفَظُ أَخَانَا وَ نَزْدَادُ كَيْلَ بَعِيرٍ  ذَلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ»

«و هنگامى كه متاع خود را گشودند، ديدند سرمايه آنها به آنها بازگردانده شده! گفتند: «پدر! ما ديگر چه ميخواهيم؟! اين سرمايه ماست كه به ما باز پس گردانده شده است! (پس چه بهتر كه برادر را با ما بفرستى) و ما براى خانواده خويش موادّ غذايى مى‏آوريم و برادرمان را حفظ خواهيم كرد و يك بار شتر زيادتر دريافت خواهيم داشت اين پيمانه (بار) كوچكى است!»

زمانی که برادران يوسف به پدرشان گفتند:« نَمِيرُ أَهْلَنَا » يعنی ما با همين مال التجاره می‌خواهيم آذوقه برای اهل بيتمان تهيه کنيم .

حکمت ملقب شدن صاحب الزمان(عج) و اميرالمؤمنين(ع) به نام «اميرالمؤمنين» اين است که در هر زمان تغذيه کننده‌ای شايسته وجود دارد که طعام معنوی او باعث بارور شدن استعدادهای نهفته بشر می‌شود. امام زمان هرعصری تغذيه کننده حقيقی افراد آن روزگار به کاملترين وجه می‌باشد.

نام اميرالمؤمنين مرکب از دو اسم، (امير + مؤمنين) است يعنی وجود مبارک حضرت طعام‌های معرفتی را در اختيار مؤمنين قرار می‌دهند تا هرکس به ميزان قابليت روح و عقلش از آنها تغذيه شود.

توجه: هرکس به ميزان ارتباط با حضرت ولی عصر(عج) نبايد نگران روزی معرفتی خويش باشد.

توجه: حضرت ولی عصر(عج) با جلوه اين نام تنها «امير» مومنين هستند و بر قلوب آنها تسلط دارند و روزیهای معرفتی خاص خود را فقط در اختيار مومنين قرار می‌دهد، حضرت بر قلب هر کس تنها به ميزان ايمانش قدم می‌گذارد.

-يکی ديگر از القاب حضرت «يَعْسُوبِ الدِّين» است که با همين نام به حضرت علی(ع) نيز سلام می‌دهيم. «يَعْسُوبِ» به معنای ملکه زنبور عسل است اين زنبور در عالم وظايف متعددی را به عهده دارد که تعدادی از آنها عبارتند از :

1-ساختن کندوها و نظم موجود در آنها همگی به دستور ملکه است يعنی خانه سازی زنبورها زير نظر ملکه صورت می‌گيرد، اگر ما حضرت را با نام « يَعْسُوبِ الدِّين » مورد خطاب قرار می‌دهيم بايد که همه امورات زندگيمان منظم باشد و هر يک در جای خويش قرار گرفته باشد. پس به ميزانی که ما از نظم فاصله بگيريم از ولايت « يَعْسُوبِ الدِّين » خارج شده‌ايم.

2- ملکه زنبورها کنار هر کندو نگهبانی قرار می‌دهد تا مانع از ورود زنبورهای آلوده کند تا آن عسلی که « فيهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ »¹ است تهيه شود.

وظيفه ما برای استقرار و ماندگاری در حريم ولايت دوری از آلودگی و رذايل اخلاقی است.

3- ملکه زنبورها سايرين را به حرکت و فعاليت دعوت می‌کند و آنها را به سوی گل‌ها راهنمايی می‌کند، اين حرکت با پرواز زنبورها به سوی گلستان ميسر می‌شود « يَعْسُوبِ الدِّين » برای هر خواهانی آيين نامه صادر می‌کنند و او را به صعود عالم اعلی فرا می‌خواند و از او می‌خواهد تا در اين پرواز و رهايی از عالم ماده تنها به سراغ زيبائی‌های عالم برود تا فرد به برکت وجود مقدس بقية الله زيبانگر ‌شود و از آلودگی‌ها پرهيز نمايد.

4-زنبور عسل برای تهيه مقدار کمی عسل بايد حدوداً شَهد هزار گل را بمکد. حضرت با جلوه اين نام «يَعْسُوبِ الدِّين » به ما مأموريت می‌دهد تا نعمات زندگيمان را بررسی کنيم و متذکر می‌شوند توجه کردن به سوی يک نعمت خاص کافی نيست بلکه بايد چشم دل به روی همه الطاف الهی باز کرد.

«تاييد» نام ديگری از القاب حضرت است که اين واژه از ماده «يد» به معنای توان و قدرت است.

وجود مقدس بقية الله(عج) نيروبخش افراد هستند و به اذن حق آنها را در امر بندگی کمک می‌کنند تا از توانايی کافی برای بندگی خدای سبحان بهره‌مند شوند.

اين لقب را حضرت علی(ع) برای امام زمان(عج) قرار دادند زمانی‌که فرمودند: « هر گاه دست او بر روی هر سری قرار بگيرد قوت چهل مرد قوی به فرد عطا می‌شود» عدد چهل عدد کمال است به اين معنا که قوت و توان زيادی به فرد داده می‌شود.

مويد عدد کمال 40 رواياتی را ذکر می‌کنيم که خالی از لطف نيست.

«از امام صادق(ع) نقل شده است که هرکس چهل صباح دعای عهد را بخواند از ياوران قائم ما باشد و اگر پيش از ظهور آن حضرت بميرد خداوند متعال او را از قبر بيرون آورد که در خدمت آن حضرت باشد و خداوند به هر کلمه هزار حسنه او را کرامت فرمايد و هزار گناه از او محو کند.»

«امام صادق(ع) فرمودند: زمانی که مومن آية الکرسی را بخواند و ثوابش را برای اهل قبور قرار دهد خداوند از هر حرفی ملکی گرداند که خدا را بر او تسبيح کند تا روز قيامت و به او مزد 60 پيامبر دهد و خدا در هر قبری از مشرق تا مغرب چهل شمع از نور داخل کند و قبرهای آنها را وسعت بخشد».

«رسول خدا(ص) فرمودند کسی که برود به منزل اقوام و خويشان و تحفهای ببرد تا صله رحم نمايد خداوند به او اجر صد شهيد عطا می‌فرمايد و به هر قدم که برداشته چهل هزار حسنه می‌نويسد و چهل هزار سيئه محو نمايد و چهل هزار درجات او را بلند نمايد و مثل اين است که صد سال خداوند را عبادت نموده و با اعتقاد و خلوص و اميد صبر نموده است.»

«پيامبر(ص) فرمودند: چون مرا به آسمان دنيا بردند قصری از يک پارچه گوهر سرخ ديدم و آن قصر چهل دَر داشت بالای هر دری جای بلندی بود که چهل فرش سندس و استبرق آنجا افکنده شده بودند و بالای هر فرشی حورالعينی نشسته، از جبرئيل سوال نمودم اين قصر از کيست؟ گفت از آن کسی که بعد از نماز صبح چهل بار بگويد يا باسط اليدين بالرحمه... و چون به آسمان چهارم رسيدم از قصری که ديوارهای آن را زمرد و زبرجد بود گذر کردم که آن قصر 1400 دَر داشت بر هر دری هزار علم نصب بود و در زير هر علمی هزار حوريه نشسته که مانند ماه تابان بود، از جبرئيل سوال نمودم اين قصر از کيست؟ گفت: از آن کسی که بعد از نماز مغرب چهل بار بگويد:«يا کريم العفو انشر علی رحمتک يا ارحم الراحمين»²

کنيه ديگر حضرت بقية الله، ابوالقاسم است.

کنيه ابوالقاسم برای حضرت از زبان مطهر پيامبر اکرم(ص) مطرح شده است.

پيامبر(ص) فرمودند: مهدی از فرزندان من، اسم او اسم من و کنيه او کنيه من است.

و اين کنيه در شب معراج به پيامبر(ص) داده شد، وقتی پيامبر(ص) علت تسميه اين کنيه را از خداوند جويا شدند حضرت حق فرمود: علی (ع) قسيم النار و الجنة است و مقام پدری و تربيت علی(ع) را به تو دادم.