تبلیغات ویژه
تبلیغات متنی
(بسم الله الرحمن الرحیم)
یکی از راه های شناخت بیماری فکر و عیوب اخلاقی تذکرات دوست لایق و صمیمی است. در نظر اولیای گرامی اسلام ، بهترین دوست کسی است که با صراحت عیب اخلاقی دوست خویش را می گوید، از رفیق خود انتقاد می کند و خلق و خوی ناپسند را خاطر نشان می سازد.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
«محبوب ترین برادرانم نزد من کسی است که عیوب مرا به من اهدا نماید.»
اما در عین حال داریم افرادی را که در مقابل عیوب دوستانشان سکوت می کنند. بعضی این سکوتشان معلول حسدشان است، عیب رفیق خود را نمی گویند مبادا خود را اصلاح کند، بر اثر آن محبوبیتی به دست آورد و در جامعه بر آنها تقدمی یابد. بعضی جاه طلب و خود خواهند، عیب رفیق را تذکر نمی دهند و از صفت بدی که دارد انتقاد نمی کنند تا در وی رنجشی به وجود نیاورند، او را آزرده خاطر ننمایند، و به محبوبیت خویش آسیبی نرسانند. بعضی خود گرفتار عیوب اخلاقی اند و می دانند اگر عیب رفقا را بگویند رفقا نیز عیب آنان را خواهند گفت، برای آن که خود مورد انتقاد واقع نشوند از عیب رفقا چشم پوشی می کنند و در نتیجه هر دو طرف با عیب اخلاقی باقی می مانند و به رفتار نا پسند خود ادامه می دهند.
بدترین دوست در نظر اولیای گرامی اسلام کسی است که از خلق بد رفیق خویش آگاه است ولی آن را نادیده میگیرد و به عنوان مدارا از تذکر آن خودداری می کند.
حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
«بدترین برادرانت کسانی هستند که با تو در صفات نفسانیت مدارا می کنند، نقایص را جدی نمی گیرند و عیب اخلاقیات را از تو پنهان می دارند.»
- لینک کوتاه این مطلب
»
ابوتراب
تاریخ انتشار:3 دی 1393 - 13:33
مطالب مرتبط...
نظر شما...
