چرا امام زمان وارث همه مظلومیت‌های اجداد طاهرینش علیهم‌السلام است؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)
چرا امام زمان وارث همه مظلومیت‌های اجداد طاهرینش علیهم‌السلام است؟

امام مهدی علیه‌السلام خاتم‌الاوصیا است.[۱] این لقب به امام مهدی علیه‌السلام اختصاص دارد و طبیعی است که هر جا مقام و امتیاز و اهمیتی باشد، درمقابل مسئولیت و تکلیف هم سنگین‌تر است؛ همان گونه که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله بیش از تمام انبیای گذشته مورد اذیت و آزار قرار گرفتند، تاجایی که فرمودند:«ما أوذی نبیّ مثل ما أوذیت؛[۲] هیچ نبی و پیامبری مثل من مورد اذیت و آزار قرار نگرفته است». امام خاتم نیز وظایف و مشکلات سنگینی در پیش رو دارند[۳]. امام مهدی علیه‌السلام یگانه فرزند امام حسن عسکری علیه‌‌السلام است و زنده و حاضر. او یگانه وارث اهل بیت علیهم‌السلام است؛ هم صاحب اموال و املاک دنیایی و ظاهری ایشان و هم صاحب و وارث سجایای اخلاقی و مناصب امامت و ولایت از جمله آثار مصایب و مظلومیت هایی که بر اجداد طاهرینش شده است. 
در کتاب اصول کافی روایات زیادی به این مضمون آمده که وارث نبوت را امیرالمؤمنین علیه‌السلام و سپس فرزندان ایشان از فاطمه علیهاالسلام معرفی می‌کند؛ از جمله در روایتی نقل شده که «لا تعود الامامه فی اخوین بعد الحسن و الحسین ابداً انّما جرت من علیّ بن الحسین کما قال الله تبارک و تعالی: و أولوا الأرحام بعضهم أولی ببعض فی کتاب الله. فلا تکون بعد علی بن الحسین الاّ فی الأعقاب و أعقاب الأعقاب». [۴] 
و نیز احادیث فراوان دیگری موجود است که علی علیه‌السلام و دیگر ائمه علیهم‌السلام را وارث علم و آثار نبوت و مصداق ذی القربی معرفی می‌کند. یکی از آثار نبوت بلکه بارزترین آن بنا بر فرموده پیامبر اکرم آزار و اذیتی است که از بعضی اشخاص فرومایه تحمل کرد. و مسلماً اشخاص فرعونی و قابیلی صفت در طول تاریخ بوده و خواهند بود. 
در حدیثی امام صادق علیه‌السلام به اوصیا و وارثان انبیای پیشین اشاره می‌فرماید تا به اوصیای پیامبر اکرم می‌رسد و با تمسک به قرآن، وراثت و وصایت علی‌بن‌ابی‌طالب و یازده فرزند گرامی او را ثابت می‌کند و سپس می‌فرماید:«و آت ذا القربی حقّه.[۵] فکان علی ـ علیه‌السلام ـ و کان حقّه الوصیه التی جعلت له و الاسم الاکبر، ومیراث العلم و آثار النّبوه فقال: قل لا أسألکم علیه أجراَ إلاّ المودّه فی القربی».[۶] و سپس فرمود: «و إذا الموءوده سئلت بأیّ ذنب قتلت،[۷] یقول أسئلکم عن المودّه الّتی انزلت علیکم فضلها موده القربی بأیّ ذنب قتلتموهم».[۸] 
یعنی امامان بعدی وارث آثار نبوتند و این ذی القربی (بستگان نزدیک پیامبر اکرم) مورد ظلم و کفران امت قرار می‌گیرند و پس از آن شهید می‌شوند.
امام زمان در دوره‌های طولانی تاریخ حیات خود حوادث تلخ و رویدادهای بزرگی را شاهد بوده و هست؛ حوادثی که جهان را تیره و سیاه کرده. آن حضرت شاهد ستم‌های گوناگونی است که بر محبان اهل بیت می‌شود از آنجا که دلسوزی امام بیش از دلسوزی پدر به فرزندش است، برای تک‌تک آنان غمگیمن می‌شود. و از همه مهم‌تر، او مصیبت‌هایی که بر معصومین پیشین وارد شده را، بهتر از هر کسی درک می‌کند: او عزادار مصیبت‌های مادرش حضرت زهرا علیها السلام و جدّ بزرگوارش حسین‌بن‌علی علیه‌السلام و سایر امامان است. 
ایشان به خوبی ملاحظه می فرماید که دین جدش که آن همه زحمت و مصیبت برای آن چشید، چگونه دچار انحراف و انزوا شده، و میراث گران‌بهای اجدادش که برای سعادت انسان‌ها بود به تاراج دشمنان و دوستان جاهل رفته است، لذا در هر مجلس مصیبتی ابتدا به آن حضرت سلام کرده و تسلیت عرض می‌کنیم

معرفی منابع برای مطالعه بیشتر
• زندگی خاتم الاوصیاء، امام مهدی (عج)، باقر شریف قرشی، ترجمه ابوالفضل اسلامی، ص ۴۸.
• تاریخ غیبت کبرا، شهید صدر.
• آخرین گهر مهدی(عج)، ناشر: نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران.
• آیات الحجه، نجف آقا زاده.
• امام مهدی کیست، محمّد لبیب احمد.
• خورشید پنهان، ارشاد قم.
• سیره عملی اهل بیت علیهم‌السلام حضرت امام مهدی، سیّد کاظم ارفع.
• فضایل المهدی، علی اکبر تلافی.

پی‌نوشت‌ها 
۱. مصباح الزائر، سید بن طاووس، زیارت صاحب الامر، زیارت سوم.
۲. مهر محبوب، حسین حسینی، (به نقل از مناقب آل‌ابی‌طالب، ج ۳، ص ۲۴۷).
۳. بقیه‌الله یادگار خدا، آیت‌الله کریمی جهرمی، مجله موعود، ش۴، مهر ۱۳۵۷، ص۱۵.
۴. الکافی، کلینی، ج ۱، ص ۳۴۱، کتاب الحجه، باب ۱۱۹: «بعد از امام حسن و امام حسین علیهما‌السلام امامت در دو برادر قرار نمی گیرد؛ بلکه امامت به علی پسر حسین می‌رسد؛ همان‌گونه که خداوند فرموده: «خویشاوندان نسبت به یکدیگر در کتاب خدا سزاوارترند»انفال: ۷۵، پس امامت بعد از علی فرزند حسین، همچنان پشت در پشت و نسل به نسل است ».
۵. اسرا: ۲۶.
۶. شورا: ۲۳.
۷. تکویر: ۸ و ۹.
۸. کافی، کلینی، ج۱، ص ۳۴۹، کتاب الحجه، باب ۱۲۱، ح۳: «سپس خداوند فرمود: حق ذی القربی را بده و ذی القربی علی بود و حقش وصیت بود که اسم اکبر و میراث علم و آثار علم نبوت به او داده شد؛ سپس خداوند فرمود: بگو (ای پیامبر) از شما مزدی نمی خواهم جز دوستی بستگان نزدیکم؛ سپس خداوند فرمود: آن گاه از کشته شده پرسیده شود که به کدامین گناه کشته شده. مقصود این است که از مودّتی سؤال می‌شوید که فضل آن در حق شما اهل بیت بوده. به کدامین گناه امامان را کشته‌اید؟

- لینک کوتاه این مطلب

» پورتال جامع مهدویت
تاریخ انتشار:8 دی 1393 - 18:39

نظر شما...
ورود به نسخه موبایل سایت عــــهــــد