تعداد توقیعات امام زمان(عج) برای شیخ مفید

(بسم الله الرحمن الرحیم)

مقام علمی و منزلت معنوی شیخ مفید در حدی بود که در خواب حضرت زهرا(س) را دید که دست امام حسن و امام حسین(ع) را در دست داشته و خطاب به شیخ فرمود: «ای شیخ! به این دو، فقه بیاموز»

 شیخ مفید در 11 ذی‌القعده 336 قمری در عُکبرای بغداد، پا به عرصه هستی گذارد، از آن جا که پدر او شخصی پارسا و مذهبی بود و به تعلیم و تربیت، اشتغال داشت، لقب «ابن المعلم» گرفته بود و البته «عکبری» و «بغدادی» نیز دو لقب دیگر او بودند.

وی دوران کودکی خود را در تحت تربیت و تعلیم پدر مذهبی‌اش گذراند و به گونه‌ای مراحل حفظ حدیث و اصول حدیث و فهم آن‌ها را سریع فرا گرفت که در 5 سالگی، برای او از «ابن ابی‌الیاس» اجازه روایت گرفتند یا در حالی‌که هفت سال و چند ماه بیشتر نداشت، از «ابن سماک» نقل روایت کرده است.

او از محضر بیش از 70 نفر از بزرگان شیعه، بهره علمی برد و در دانش‌اندوزی، مرز و حدی نمی‌شناخت.

در اواخر ماه صفر 416 هجری، نامه‌ای از طرف حضرت ولی‌عصر(عج) برای وی فرستاده شد که در آن، ضمن ستایش و تکریم وی، برای اولین بار، لقب «مفید» را به او داده شد، این نامه با عبارات زیر شروع می‌شود: «للاخ السدید والولی الرشید الشیخ المفید...».

همچنین در توقیعی دیگر با لطفی افزون‌تر - در پنجشنبه 23 ذی‌الحجه هجری، با این عبارت: «بسم‌الله الرحمن الرحیم، سلام‌الله علیک ایها الناصر للحق، الداعی الیه بکلمة الصدق...» عظمت آن عالم فرزانه، به شیعیان ثابت شد.

برخی بر این باورند که در طول 30 سال، 30 توقیع و نامه شریف از ناحیه مقدس حضرت ولی‌عصر(عج) برای شیخ مفید صادر شده که در عنوان بسیاری از آنها این جمله نورانی دیده می‌شود: «برادر گرامی و استوار: شیخ مفید...».

سرانجام آن محدث فرزانه و عالم ربانی، در نخستین روزهای رمضان 413 هجری در شهر بغداد، دارفانی را وداع گفت و پیکر مطهر او پس از اقامه نماز شاگردش سید مرتضی، در کاظمین، مدفون شد.

در ادامه به ماجرای خواب شیخ مفید از کتاب «نامداران مکاشفه و کرامت» حجت‌الاسلام والمسلمین حمید احمدی جلفایی اشاره می‌شود:

*عالمی که از سوی حضرت فاطمه(س) مأمور به تدریس حسنین شد

مقام علمی و منزلت معنوی شیخ در آن حد بود که در خواب، دخت رسول‌الله(ص) حضرت زهرا(س) را دید که دست عزیزان خود امام حسن و امان حسین(ع) را در دست داشته و خطاب به شیخ فرمود: «ای شیخ! به این دو، فقه بیاموز».

ساعاتی بعد، حیرت مرحوم مفید برطرف شد؛ چرا که مادر سید مرتضی و سید رضی - دو عالم بزرگوار شیعه - را دید که دست دو فرزند خود را (که در آن زمان، کودک بودند) در دست داشته و نزد شیخ مفید(ره) آوردند و به او گفت: ای شیخ! به این دو، فقه یاد بده.

شیخ مفید نیز در حق آن دو استادی کرد و نهایت تلاش خود را در تعلیم آن‌ها به کار بست تا اینکه هر دو از علمای برجسته شیعه شده و دانش تشیع با تحولاتی عظیم مواجه ساختند.