آیا هنرمند واقعی خودش را در معرض دید نامحرمان قرار می دهد؟!

یکی از حواشی های جشنواره فجر، که در چند سال اخیر همواره محل بحث بوده و موافقان و مخالفان قابل توجهی دارد، نحوه پوشش حاضران در این رویداد هنری است. این وضعیت به ویژه از آن هنگام که شکل اکران فیلم ها و حضور هنرمندان در محل برگزاری جشنواره با قواعد جشنواره های خارجی تنظیم شد شکل دیگری به خود گرفته است.

 

 پوشش نابهنجار برخی بازیگران و  مخاطبان فیلم ها در سالن های نمایش و جلسات فرعی گاهی آن قدر زننده می شود که حتی صدای برخی از هنرمندان و دست اندرکاران صنعت سینما را هم در می آورد.

 

این گونه است که جشنواره فیلم فجر،کارکرد خود به عنوان محفلی سالیانه  برای دور هم جمع شدن اهالی سینما و تعامل آنها با اصحاب رسانه و تماشاگران علاقه مند را از دست داده و به اجتماعی برای نمایش آخرین مدهای پوشش و آرایش تبدیل شده است.

 

مردم جامعه ما از کسانی که با امنیت کامل قدم به روی «فرش قرمز» می گذارند و به جای اینکه هنرمندانه هنر «فجرآفرینان» واقعی را نشان دهند، خودشان را در معرض نگاه دیگران قرار می دهند، انتظار دارند، حداقل بدانند که به خاطر حفظ ناموس این ملت خیلی ها دست از جان کشیدند و به فیض شهادت رسیدند. 

 

 

براستی هنری که زیبایی های حقیقی انسان را می پوشاند و تنها زیبایی های چند روزه ظاهری را نشان می دهد، واقعا هنر است؟