آنگاه که خداوند بنده زمین خورده‌اش را بلند می‌کند

(بسم الله الرحمن الرحیم)
امام محمد باقر عليه السلام فرمودند: همانا مؤمن، به پيكار با نفْس خويش اهتمام مى‌ورزد، تا بر خواهش آن چيره شود.  گاه "كجى نفْس"، را راست مى‌كند و در راه محبّت خدا با خواهشهاى نفسانى مى ستيزد.
و گاهى هم نفْس، او را به زمين مى‌زند و او پيرو خواهش‌هاى آن مى‌شود؛ اما خداوند او را از جا بلند مى‌كند و او بلند مى‌شود و خداوند از لغزشش مى‌گذرد و او نيز متنبّه مى‌شود.
 http://www.jc313.ir/wp-content/uploads/2012/11/13910116000209_PhotoA.jpg
متن حدیث:

الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّ المؤمنَ مَعْنيٌّ بمجاهَدةِ نَفسِهِ لِيغْلِبَها على هَواها ، فمَرّةً يُقيمُ أوَدَها و يُخالِفُ هَواها في مَحبةِ اللّه ِ ، و مَرّةً تَصْرَعُهُ نَفسُهُ فيَتّبِعُ هَواها ، فيَنْعَشُهُ اللّه ُ فَينْتَعِشُ و يُقيلُ اللّه ُ عَثْرَتَهُ فيَتَذكّرُ .

  • «تحف العقول،صفحه 284»

- لینک کوتاه این مطلب

تاریخ انتشار:28 اردیبهشت 1392 - 3:09

نظر شما...
ورود به نسخه موبایل سایت عــــهــــد