امام کاظم(ع) بلا را نعمت و آسایش را مصیبت مؤمن می‌داند

یک استاد حوزه و دانشگاه به مناسبت شهادت امام موسی کاظم (ع) تأکید کرد: مهترین درسی که می‌توان از اندیشه این امام گرفت تأکید بر صفات اخلاقی است. ایشان در روایتی بلا را نعمت و آسایش را مصیبت تعبیر کرده‌اند.

حجت‌الاسلام علی‌اکبر میرزایی، رییس دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه هرمزگان در گفت‌وگو با خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس با تاکید بر اهمیت مسایل اخلاقی در برنامه‌ها و سیره امام موسی کاظم (ع) اظهار داشت: یک نمونه از روایات ایشان می‌فرمایند که هرگز کسی مؤمن نمی‌شود مگر زمانی که بلا را نعمت و آسایش را مصیب بداند. این روایت نشان می‌دهد که انسان موجودی است مدام باید خود را در معرض امتحان و ابتلا قرار می‌دهد.

وی در ادامه افزود: براین اساس یکی از بزرگترین و برجسته‌ترین مباحث در اندیشه‌های امام این است که ایشان تلاش کردند تا انسانیت انسان را به او یادآوری کنند و بین انتخاب بلا و آسایش، بلا را نعمت بدانند و به دنبال راحت‌طلبی نباشند.

میرزایی از اصول اساسی زندگی تمام ائمه معصوم را امامت، رهبری و هدایت‌گری دانست و گفت: اصل اول بدین قرار است که در هر عصر باید یک امام پیشرو باشد تا مردم به او برای انجام برنامه‌ها و تعاملاتشان مراجعه کنند و به زندگیشان نظم و تنظیم بدهند بنابراین تنها کسی که نظم همه جریانات به دست اوست امام است و در هر عصری باید در تمام مسایل سیاسی، اجتماعی و ... حجتی در زمین باشد.

وی درباره بعد رهبری و ولایت ائمه توضیح داد: در بحث از رهبری تنها نباید به بعد صرف رهبری تاکید کرد چرا که خیلی افراد در این زمره قرار می‌گیرند بدون اینکه امام باشند، رهبری ولایی با رهبری صرف متفاوت است چرا که در رهبری ولایی خود خداوند رهبری را به فردی واگذار کرده نه اینکه فرد خود را حاکم بداند. خداوند در آیه 33 سوره احزاب که به آیه تطهیر معروف است اشاره می‌کند که این نوع رهبری ولایی به خواست و اراده او است.

این استاد حوزه و دانشگاه درباره گام هدایت‌گری ائمه (ع) توضیح داد: قرار بر این است که ائمه معصومین علاوه بر امامت و ولایت، نقش هدایت‌گری مردم را نیز ایفا کنند. پیامبر(ص) می‌فرمایند که قرآن و اهل بیت دو گوهر نزد مردم هستند و این روایت نشان می‌دهد که قرآن نقش هدایت گر دارد بنابراین اهل بیت (ع) نیز هدایت گرند. اگر امامت و رهبری منجر به هدایت‌گری نشود، احتمالا زمانی است که امام معصوم یا خانه نشین شده و یا در زندان به سر می‌برد یا در نهایت به شهادت رسیده‌اند.

*نقش برجسته شاگردان خاص امام موسی کاظم (ع) در ترویج نشر دینی

حجت‌الاسلام میرزایی با تاکید بر اینکه در زندگی امام موسی کاظم (ع) نیز این سه اصل امامت، ولایت و هدایت‌گری لحاظ شده است،‌ گفت:‌ هدایت‌گری نیز به دو صورت گروهی و فردی انجام می‌شود، به این معنا که در هدایت‌گری خصوصی افراد خاصی توسط ائمه پرورش پیدا می‌کنند و در کلاس‌های درس امامان حضور می‌یابند برای نمونه در دوره امام موسی کاظم افرادی چون هشام بن حکم، علی بن یقطین و برخی از بازماندگان و شاگردان از دوران امام صادق (ع) جزو یاران خاص حضرت محسوب می‌شدند.

وی درباره هدایت‌گری گروهی امامان توضیح داد: در عصری که امام عصر (عج) غایب است و هیچ امامی را مردم درک نکرده‌اند تکلیف باید از آثار برجای مانده استخراج شود، خود امام زمان (عج) می‌فرماند در آن حوادثی که پیش می‌آید ولی من در میان آنها نیستم به احادیث مراجعه کنید.

رییس دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه هرمزگان درباره آثار برجای مانده از امام موسی کاظم (ع) توضیح داد: عمده روایات باقی مانده از ایشان در باب مباحث اخلاقی و احکام اعتقادی است برای نمونه در کتاب وسائل الشیعه بسیاری از این روایات با عنوان عبدصالح یا ابوالحسن از القاب امام موسی کاظم (ع) بیان شده است. برخی از آثار نیز درباره ایشان است و می‌توان برای درک مباحث و اندیشه‌های امام موسی کاظم از آنها بهره‌مند شد برای نمونه در یکی از کتاب‌های شیخ صدوق که یک دوره خداشناسی را دربردارد، سلسله معارف اعتقادی امام موسی کاظم (ع) بیان شده است

وی برخی از صفات برجسته اخلاقی امام موسی کاظم را شامل تواضع، صبر، کظم غیظ، مدارا، مهربانی، دلسوزی و مسوولیت به شمار آورد.

حجت‌الاسلام میرزایی در پاسخ به این سؤال که امام موسی کاظم به لحاظ درجه علمی در چه مرتبه‌ای قرار داشتند، گفت: جایگاه تمام ائمه (ع) به لحاظ علمی تثبیت شده است و همه مراحل علم را طی کرد‌ه‌اند اما به لحاظ نشر و ترویج علم در دوران خود هر یک از ائمه در فضا و شرایط متفاوتی قرار دارند، برای نمونه امام موسی کاظم (ع) بیش از چهارده سال را در زندان‌های هارون الرشید گذراند، بنابراین ایشان توانستند برنامه‌ها و کلامشان را توسط شاگردان و شیعیان خاصشان به اطلاع مردم برسانند، البته ایشان به پرورش تعداد کمی شاگرد به بسط و نشر علم منتقل شده از دوران امام باقر (ع) و امام صادق (ع) همت کردند