مادر و همسر شهید بوسنیایی برای راهپیمایی 22 بهمن به ایران آمد

وی افزود: به هیچ وجه نباید اجازه داد که مجددا آن چیزی که در سربرنیتسا اتفاق افتاد در هیچ کجای جهان اتفاق بیفتد.

مونیرا سوباشیچ ادامه داد: 22 نفر از خانواده من از همسر و فرزندان وخانواده من در سال 1995 میلادی شهید شدند و من همچنان در انتظار عدالت هستم تا جنایتکاران به زندان بیفتند و ما آمریکا و اروپا را متقاعد کردیم که عزیزان ما در زیر پرچم اروپا قتل عام شدند. همه این ها در پایان قرن بیشتم در اروپا اتفاق افتاد به خاطر این که ما مسلمان بودیم.

رییس انجمن مادران سربرنیتسا تصریح کرد: ما بیش از 8000 عضو داریم و در سراسر جهان در کنفرانس های مختلف حضو داشتیم و ما به همه ابرقدرت ها درس می دهیم و با تلاش هایمان این را نشان داده ایم.

مونیرا سوباشیچ در خصوص اهداف انجمن مادران سربرنیتسا و همچنین انجمن قربانیان و شاهدان نسل کشی گفت: این انجمن را تاسیس کردیم تا بتوانیم مظلومیت و کشتار فرزندان بی گناه خود را به جهانیان ثابت کنیم.

وی افزود: همچنین به دنبال احقاق حقوق‌ بازماندگان و محکومیت قاتلان این جنایت هستیم که نشان دهیم سازمان های بین المللی می‌توانستند از این فجایع جلوگیری کنند، اما مانع نشدند.

رئیس انجمن مادران سربرنیتسا و ژیا اظهار داشت: برای معرفی و ثابت کردن مظلومیت روا شده بر مردم مسلمان و بی دفاع بوسنی و هرزگوین و خصوصاً زنان و مادران به کشورهای زیادی سفر کردیم.

سوباشیچ اضافه کرد: آرزویم این بود که به ایران سفری داشته باشم و با مادران شهید ایرانی دیدار کنم و برای آنها داستان جنایت هایی که بر زنان بوسنی گذشته است را بازگو کنم. اطمینان دارم که آنان بیش از هر کسی ما را درک خواهند کرد.

«مورات طاهیروویچ» مدیر انجمن قربانیان و شاهدان نسل کشی نیز در این گفتگو درباره آمار کشته شدگان واقعه سربرنیتسا گفت: آخرین بررسی های انجمن مادران سربرنیتسا از بیش از 10 هزار نفر قربانی حکایت دارد ولی آمار رسمی کمیته سازمان ملل تعداد هشت هزار و 372 نفر را مشخص کرده است که ما نیز ناچاریم این آمار را به رسمیت بشناسیم، اما برخلاف تصور عموم که قربانیان را فقط از مردان می‌دانند 570 زن و یک هزار و 42 کودک نیز در میان قربانیان هستند.

گفتنی است یازدهم جولای 1995 (21 تیر 74) حدود 10هزار غیرنظامی از هراس ارتش صرب های افراطی به اردوگاه سازمان ملل متحد در سربرنیتسا پناه بردند. این محل تحت کنترل سربازان سازمان ملل بود که با تهدید نیروهای صرب همان روز منطقه را ترک کردند و هزاران مسلمان قتل عام شدند و اجسادشان در گورهای دسته جمعی دفن شدند.