(بسم الله الرحمن الرحیم)
شهادت امام كاظم ـ عليه السّلام ـ به وسليه سمي كه در غذاي حضرت ريخته بودند و گفته ميشود به وسيله خرماي مسموم بوده است كه به وسيلهي سندي بن مشاهك يهودي فراهم گردیدو بعد از شهادت دربار هارون بزرگان و فقهاء اهل بغداد را جمع كرد و آنها را شاهد گرفت كه حضرت با مرگ طبيعي از دنيا رفته است.[1]
بسته بودن پاهاي حضرت به غل و زنجير را ميتوان از فرازي از صلواتي كه شيخ عباس قمي ـ رحمة الله عليه ـ از سيد ابن طاووس نقل ميكند فهميد كه ميفرمايد:
... و المعذب في قعر السجون و ظلم المطامير ذي الساق المرضوض بحلق القيود... . يعني صلوات بر موسي بن جعفر... آن كه در قعر زندانها و تاريكي سياه چالها شكنجه ميشد و ساق پاهايش به وسيله حلقههاي زنجير زخمي شده بود.[2] پس بسته شدن امام كاظم ـ عليه السّلام ـ در زندان با كنده و زنجير صحيح است و فقط جريان حمل تابوت بعيد به نظر ميرسد؛
زنجیرهایی که پاهای مبارک را باآن بسته بودند پس از شهادت بازکردند تا اين خبر به نام دربار خلیفه دربین مردم منتشر نشودبه همین خاطر عده ای را شاهد گرفتند که به مرگ طبیعی از دنیار فته است.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1- سیره پیشوایان مهدی پیشوایی 2- حیات فکری سیاسی امامان شیعه رسول جعفریان
پی نوشت ها:
[1] . شيخ مفيد، الارشاد، چاپ دوّم، نشر آل البيت، 1416، چاپ مهر قم، چ 2، ص 1215.
[2] . قمي، شيخ عباس، انوارالبحيه، چاپ اوّل، مؤسسه نشر اسلامي، جامعه مدرسين، ص206.