کدام عار است؟ ندامت تتلو یا وطن‌فروشی و خیانت‌های شما؟!

(بسم الله الرحمن الرحیم)

روزنامه کیهان در خبر ویژه خود نوشت:
حضور امیر حسین مقصودلو (تتلو) در مراسم یک سالگی فارس پلاس، بهانه عقده‌گشایی‌های تحریف‌آمیز علیه نیروهای انقلابی از سوی افراطیون مدعی اصلاحات شد.
سایت‌ها و روزنامه‌ها و کانال‌های تلگرامی این طیف چه در هنگام ملاقات تتلو با آیت‌الله رئیسی و چه حضور وی در جشن فارس پلاس ضمن هیاهوی شدید سعی کردند این اتفاق را به عبور از اصول یا موضوع انتخابات و رأی جمع‌کنی به هر قیمت (کاری که خود در آن استاد تمام و بی‌چهارچوب هستند) ربط دهند.
به راستی آیا پذیرفتن انسانی که می‌گوید پشیمانم و توبه کرده‌ام عار است، یا پسرفت و ندامت برخی چپ نماهای رویگردان از انقلاب که با مفسدان سیاسی و اقتصادی و فرهنگی هم پیاله شدند، در آمریکا، انگلیس و فرانسه پناهندگی گرفتند، نان خور رژیم آل‌سعود شدند و کمک مالی گرفتند (از خاتمی تا مهاجرانی).
همین آقای عبدی زمانی به پاریس رفت و با باری روزن عضو ارشد لانه جاسوسی سفارت آمریکا ملاقات کرد. روزن پس از جلسه گفت او از من عذرخواهی کرد و من هم پذیرفتم؛ هر چند عبدی منکر شد.
خوب! آیا پذیرفتن کسی که می‌گوید از گذشته خطای فردی خود پشیمان است و می‌خواهد توبه کند، عار است یا عکس‌های کشف حجاب داودی مهاجر و شادی صدر و... و یا عکس مهاجرانی در الجنادریه با سعودی‌ها و از این قبیل؟!
جریان حزب‌اللهی منطق روشنی دارد: میزان حال فعلی افراد است. هرکس به جانب اخلاق و ارزشها و اسلام و ایران بازگشت، باید از او استقبال کرد.
هرکس از درون جبهه انقلاب، به بیرون از آن رفت و مقابل اصول و آرمان‌ها ایستاد و هم پیاله با دشمنان شد- ولو سابقه خوب داشته باشد- به اعتبار امروزش باید بااو برخورد کرد.