سفیر سه ساله حسین(ع)؛ سردار فاتح شام

(بسم الله الرحمن الرحیم)

رسم زیبا و دیرپایی است که هر شب از ایام دهه نخست ماه محرم را به نام یکی از شخصیت های برجسته نهضت کربلا نام گذاری می کنند و در هیئات و تکایا به یاد آن بزرگِ عزیز، دیدگان را اشک آلود کرده و با سینه زنی و عزاداری، لوحِ دل را جلایی حسینی می بخشند.

از قدیم الایام تاکنون رسم بوده که شب سوم محرم را به نام سه ساله سیدالشهدا(ع) سند می زنند و در لیالی ماه عزا، شب رقیه شبی است که بسیاری منتظرند تا با عرض ادبی به ساحت این بانوی خردسال ، روزیِ مادی و معنوی یک ساله خود را دریافت کنند و با توسل به ایشان، حاجت روا گردند و به راستی کدام محب و شیفته ی دستگاه عظیم امام حسین(ع) است که با نام و یاد رقیه (س) بیگانه باشد.

مصیب های وارده بر این طفل سه ساله از عصر عاشورا تا شبی که در خرابه شام در کنار سرِ بابا به شهادت رسید، حقیقتاً کتابی مفصل است که بی گمان همه عاشقان و سینه چاکان حضرت سلطان عشق و دختر گرامی اش آن را می دانند و با آن مأنوسند.

حضرت رقیه (س) را سفیر امام حسین (ع) در شام توصیف می کنند چه آن که شهادت غریبانه ایشان در آن دیار ظلم و ستم و نیز بناي مرقدی در اين سرزمين، تبدیل به جلوه‌ای از مظاهر هدایت حسینی شد و به تعبیر زیبای یکی از وعاظ، زینب کبری(س) با سردارِ سه ساله خود توانست شامِ یزیدی را فتح کند.

این دخت نازدانه حضرت ارباب بی تردید برهان بزرگی است بر حقانیت قیام سرخ حسینی و البته گواهی است بر مظلومیت عترت پاك پیامبر (ص) و رسواكننده سیاهكارانی كه داعیه جانشینی رسول خدا (ص) را در سر داشتند.

گرچه این روزها حرامیانِ یزیدی در دیار شام که به درستی نام و عنوان "تروریست های تکفیری" را با خود یدک می کشند ، جنایت ها می آفرینند و رقیه ها را مظلومانه به شهادت می رسانند اما این یک وعده الهی است که باطل رفتنی و حق ماندنی است و انشاالله به زودی ، با دفع شر این جانیانِ اُموی شاهد پیروزی حامیان حریم ولایت خواهیم بود و دیر نیست آن زمان که رقیه های سوریه باز هم فاتحان این سرزمین باشند.

این روزها اما با همه جنایت های بی شرمانه و غیرقابل وصف یزیدیان زمان، گویا چشمی از بالای نیزه مراقب سه ساله هاست... بنازم غیرتت را یا ابوالفضل!