امام حسین(ع) در کلام بزرگان غیر مسلمان

(بسم الله الرحمن الرحیم)
امام حسين(ع) خالق بزرگترين و زيباترين فداكاری انسانی در راه عشق به پروردگار در طول تاريخ بشريت است و شنيدن واقعه كربلا كه سرشار از عواطف پاك انسانی است در هر زمانی انسان‌ها را تحت تأثير قرار می‌دهد؛ در اين ميان گفته‌های شخصيت‌های بزرگ غيرمسلمان در مورد اين امام همام گويا و مؤيد اين حقيقت است.

«ادوارد گيبون» (1737-1794)، مورخ انگليسی و عضو پارلمان اين كشور در جلد پنجم بزرگترين اثر خود با نام «انحطاط و سقوط امپراتوری رم» می‌نويسد: تراژدی شهادت حسين در زمانی دور و آب‌وهوايی دور از تصور، احساسات سنگدل‌ترين خواننده را نيز برمی‌انگيزد.

«واشينگتن ايروينگ» (1783-1859)، نويسنده، مورخ و سياستمدار آمريكايی می‌گويد: برای حسين(ع) اين امكان وجود داشت كه زندگی خود را با تسليم شدن به اراده يزيد نجات بخشد، ليكن مسئوليت او به عنوان يك پيشوا و مصلح اجازه نمی‌داد كه او خلافت يزيد را بپذيرد. بنابراين آماده شد تا با قبول هر ناراحتی و فشاری، دين اسلام را از چنگال بنی اميه برهاند. در زير آفتاب سوزان سرزمين خشك و در ريگ‌های تفتيده عربستان، حسين ايستاد و جاودانه شد.

«تامس كارلايل» (1795-1881)، فيلسوف، نويسنده و مورخ اسكاتلندی عنوان می‌كند: بزرگترين درسی كه ما از تراژدی كربلا می‌گيريم اين است كه حسين(ع) و همراهانش به‌شدت مؤمن به خدا بودند. آن‌ها نشان دادند كه وقتی پای حق و باطل در ميان باشد، برتری عددی تأثيری ندارد. پيروزی حسين با وجود عده كم يارانش مرا شگفت‌زده می‌كند.

«چارلز ديكنز» (1812-1870)، نويسنده معروف انگليسی در مورد امام حسين(ع) می‌گويد: اگر حسين برای رسيدن به خواسته‌های دنيوی جنگيد، چرا خواهر، همسر و كودكان خود را همراه برد. اين همراهی گواه آن است كه حسين تنها برای اسلام شهيد شد.

«جواهر لعل نهرو» (1889-1964)، از رهبران انقلاب هند و اولين نخست‌وزير اين كشور پس از استقلال در مورد امام حسين(ع) گفته است: شهادت امام حسين(ع) برای همه جوامع و الگويی برای پيمودن راه عدالت و درستی است.

«رابيندرانات تاگور» (1861-1941)، شاعر و فيلسوف هندی و نخستين آسيايی برنده جايزه نوبل می‌نويسد: برای زنده نگه داشتن حق و عدالت به جای ارتش و سلاح، موفقيت با فدا كردن جان محقق می‌شود، درست به همان صورت كه امام حسين قيام كرد. چنين پيروزی ابدی فقط توسط فردی كه به خدای متعال ايمان دارد، به دست می‌آيد.

«ادوارد گرانويل براون» (1862-1926)، نويسنده و مستشرق معروف بريتانيايی می‌گويد: يادآوری صحرای خونين كربلا كه در آن نوه رسول خدا پس از شكنجه تشنگی و محاصره شدن با اجساد نزديكان خود، به شهادت رسيد، عميق‌ترين غم‌ها را در هر انسانی برمی‌انگيزد، احساساتی كه در برابر آن درد و و مرگ هم كوچك به نظر می‌رسند.

«ماهاتما گاندی»(1869-1948)، رهبر سياسی و معنوی هند كه ملت هند را در راه آزادی از استعمار بريتانيا رهبری كرد، در مورد امام حسين(ع)، می‌گويد: من معتقدم كه گسترش اسلام نه با استفاده از شمشير بلكه با شهادت حسين بن علی، اين شخصيت قدسی آسمانی صورت گرفته است. من از حسين(ع) آموختم كه چگونه درحاليكه مورد ظلم قرار گرفته‌ام به پيروزی دست پيدا كنم.

«ساروجينی نايدو» (1879-1949)، شاعره ملی هند می‌نويسد: من به مسلمانان تبريك می‌گويم كه از ميان آن‌ها، حسين(ع)، يك انسان كامل متولد شد، كسی كه مورد احترام و ستايش همه جوامع است.

«آنتوان بارا»، نويسنده معاصر مسيحی اهل سوريه و نويسنده كتاب‌های «حسين در تفكر مسيحی» و «ده روز گرما» كه ارادت خاصی به امام حسين(ع) دارد، سخنان زيادی در مورد امام حسين(ع) نقل كرده است، از جمله اينكه می‌گويد: اگر حسين(ع) از آن ما بود، همه جا برای او بيرقی برمی‌افراشتيم و با نام او همه را به دينمان دعوت می‌كرديم.

اين‌ها تنها گوشه ای از ديدگاه‌های انديشمندان غيرمسلمان در مورد امام حسين(ع) و جان‌فشانی ايشان و همراهانش در راه حق است.

اما از سوی دیگر فرقه ضاله وهابیت با در دست داشتن دلارهای بادآورده نفتی و رسانه های جمعی در پی شبهه افکنی و تطهیر قاتلان و دشمنان امام حسین علیه السلام و مکتب آنحضرت می باشند که هجمه همه جانبه علیه حزب الله لبنان و صدور فتوای حرمت همکاری با گروه مقاومت لبنان(حزب الله) از این نوع تحرکات می باشد و جالب تر اینکه وهابیون مدعی دفاع از اهل بیت سلام الله علیهم نیز می باشند.