زمان ظهور آقا يك سوم مردم جهان فقط باقي مي ماند و ظالمان از زمان خلقت آدم تا آن زمان همه و همه حاضر مي شوند

پاسخ :

يكي از اموري كه پس از ظهور امام زمان ـ عليه السّلام ـ به وقوع مي پيوندد مسئله رجعت است. رجعت به معناي بازگشت مردگان به حيات دوبارة (اين دنيا) است، و اعتقاد به اين اصل، از ضروريات مذهب تشيع است،[1] هم امكان رجعت و هم وقوع آن، در آيات و روايات متعددي به اثبات رسيده و يا مورد تأييد قرار گرفته است.[2] ولي آنچه در پاسخ به اين سؤال بيشتر بايد مورد توجه قرار گيرد اين است كه چه افرادي رجعت مي كنند و چه كساني عقاب مي شوند و منتقمين چه گروهي هستند و نحوة مؤاخذه و انتقام آنها به چه شكلي بوده و تكليف رجعت كنندگان در قيامت چيست؟ جواب اين سؤال ها را مي توان در روايات متعددي جستجو كرد كه مضمون آنها از اين قرار است كه:ما دو دسته رجعت كننده داريم الف) كساني كه بالاترين درجه ايمان را دارند. ب) كساني كه در غايت فساد بوده و در حق اولياء مرتكب ظلم شده اند[3] و به عبارت ديگر ظالمين، منافقين و دشمنان خدا و پيامبر و اهل بيت و انبياء ـ عليهم السّلام ـ و مؤمنين و كساني كه با حق در ستيز بوده اند.[4] اين نوع رجعت را رجعت خاصه مي گويند يعني فقط گروه يا گروههاي خاصي رجعت مي كنند در مقابل رجعت عامه كه به معناي رجعت همة كساني است كه از دنيا رفته اند، كه اين نوع رجعت فقط در قيامت صورت مي گيرد ـ بنابراين به غير از دو گروه مذكور، ديگران رجعت نمي كنند مثلاً كساني كه از لحاظ ايمان بين اين دو گروه قرار دارند. علاوه بر آن اقوامي هم كه در گذشته دچار عذاب الهي شده اند، مشمول رجعت خاصه نمي شوند. همة مؤمنين رجعت كننده داراي تكليف هم هستند، اما گروه دوم ـ اگر هم داراي تكليف باشند ولي ـ قدرت بر توبه ندارند[5] چون زمان توبه آنها ـ كه همان زندگي اوليه آنها بوده ـ به پايان رسيده است. و اما در مورد نحوه مؤاخذه و اينكه در كجا و به دست چه كساني صورت مي گيرد بايد اشاره كنيم كه از اخبار اينگونه استفاده مي شود كه هنگام قيام قائم ـ عليه السّلام ـ خداوند عده اي از كساني كه مرده اند (از اولياء و شيعيان) را بر مي گرداند تا به ثواب نصرت و ياري آن حضرت برسند و از ظهور دولت او شادمان گردند، و عده اي از دشمنان آن حضرت را نيز بر مي گرداند تا از آنها انتقام گرفته شود و مقداري از عذابي را كه مستحق آن هستند (با كشته شدن به دست مؤمنين و نيز ذلت و خواري بواسطه مشاهده برتري حق) به آنها بچشانند[6] و اين موجب تشفي دل آنها مي گردد و به طور كلي رجعت براي اقامه قصاص و عدل است.[7] و اما جايي كه قصاص و انتقام در آن صورت مي گيرد جايي خاص به طوري كه از همة دشمنان در آنجا، انتقام گرفته شود، نيست بلكه نقاط مختلفي مي تواند محل انتقام گيري باشد مثلاً مدينه يا مكه يا كوفه يا هر جاي ديگري در دنيا، به عنوان نمونه در روايتي وارد شده است كه امير مؤمنان علي ـ عليه السّلام ـ و فرزندشان امام حسين ـ عليه السّلام ـ براي انتقام از بني اميه و معاويه، و آل معاويه و... رجعت مي كنند تا اينكه خداوند 30 هزار نفر از اهل كوفه و 70 هزار نفر از ساير مردم را بر مي انگيزد تا اينكه در محل صفين (همانند زمان حكومت حضرت علي ـ عليه السّلام ـ ) (دشمنان و پيروان حضرت) همديگر را ملاقات كرده و تمامي دشمنان (تا نفر آخر) كشته مي شوند و پس از آن (در روز قيامت) خداي تعالي آنها را برانگيخته و همراه فرعون و آل فرعون دچار عذابي شديد مي كند.[8] و از همين جا مي توان استفاده كرد كه اين انتقام گيري و غلبه به همين دنيا اختصاص دارد و موجب نمي شود كه از عذاب قيامت در امان باشند، بلكه پس از غلبه اولياء بر دشمنان، هر دو گروه، از دنيا مي روند و دوباره همگي در قيامت زنده شده و به حسابشان رسيدگي مي شود، و به آنچه از ثواب و عقاب ـ كه استحقاق آن را دارند ـ مي رسند.[9]
براي مطالعة بيشتر به كتب ذيل مراجعه گردد:
1. بحارالانوار، ج 53،‌باب الرجعه.
2. . الرجعه او العودة الي الحياة الدنيا بعد الموت (سلسلة المعارف الاسلاميه) ج 1، چاپ ستاره، مركز الرسالة، قم 1418.
3. الاعتقادات، الشيخ المفيد، تحقيق عصام عبدالسيد.
4. اوائل المقالات، الشيخ المفيد، چاپ كنگره جهاني هزاره شيخ مفيد، قم.
امام صادق ـ عليه السّلام ـ در مورد ياران حضرت مهدي (عج) فرمودند:
.... آري، آنان،‌شيران روز و نيايشگران شب اند، دلهايشان مانند پاره هاي آهن محكم و استوار است....[10]

• [1] . الرجعة او العودة الي الحياة الدنيا بعد الموت (سلسلة‌المعارف الاسلاميه) ج 1، ص 59، چاپ ستاره، ناشر مركز الرساله، قم 1418.
• [2] . كهف/18، اعراف/155، بقره/243، نمل /82 و 84 و 87، انبياء/95، ممتحنه/13، كنزالعمال، ج 11، ص 134 ح 30924، المتقي الهندي، تحقيق الشيخ مكري حياني، الشيخ صفوة السقا، مؤسسة الرساله بيروت و تفسير القمي 1/ص 24 و 385، چاپ مؤسسة دارالكتاب ، قم، علي بن ابراهيم القمي.
• [3] . تصحيح الاعتقاد، ص 90، الشيخ المفيد، تحقيق حسين درگاهي، چاپ 2 ـ 1414 چاپ دارالمفيد بيروت، و بحارالانوار ، ج 53، ص 39 ح 1 و ص 60 ح 49، مؤسسة الوفاء بيروت لبنان، 1404 هـ . ق.
• [4] . بحارالانوار ، ج 53،‌ص 39، ح 1 و 2، ص 40، ح 7 ق، ص 41، ح 9، ص 54، ح 32،‌ص 65،‌ح 58.
• [5] . انعام/158، الرجعه (مركز الرساله)، ص 90 و 98.
• [6] . بحارالانوار، ج 53،‌ص 127.
• [7] . بحارالانوار، ج 53، ص 44، ج 16، عقايد الاماميه، ص 80 و الفصول المختار، ص 153، الشيخ المفيد، چاپ كنگره جهاني هزارة شيخ مفيد، قم، 1418
• [8] . بحارالانوار ، ج 53،‌ص 74، ح 75.
• [9] . انبياء/95، عقايد الاماميه، ص 80.
• [10] . بحارالانوار، ج 52، ص 386.
• اندیشه قم