تبلیغات ویژه
تبلیغات متنی
(بسم الله الرحمن الرحیم)
در این دوره، به علت ضعف امویان و درگیری های آنان، امام صادق ـ علیه السّلام ـ و شاگردانش فرصت بیشتری برای نشر مكتب اصیل اسلامی یافتند. این موقعیت، تا اوائل خلافت منصور و دومین خلیفه عباسی نیز ادامه داشت.
عباسیان، خود را «خونخواه» آل ابی طالب می دانستند. و مردم را به خوشنودی آل محمد ـ علیه السّلام ـ دعوت می كردند؛ بنابر این نمی توانستند در آغاز با اهل بیت پیامبر ـ علیه السّلام ـ مخالفت نمایند.
در سال 140 هجری، منصور بر مخالفان خود پیروز گشت و خطر نفوذ رهبری مذهبی شیعیان اهل بیت ـ علیه السّلام ـ را بیشتر احساس كرد و به سراغ آنان رفت. ابتدا از «بنی الحسن» آغاز نموده؛ «عبدالله بن حسن» و فرزندانش را دستگیر ساخت و به زندان افكند و سپس دستور قتل همه آنان را داد. سپس به محدود ساختن حوزه درس «جعفر بن محمد ـ علیه السّلام ـ» در مدینه تهدید و محاصره امام ـ علیه السّلام ـ و شیعیانش پرداخت. زیرا از توجه مردم و تشكّل شیعیان به شدّت هراسناك بود، و موقعیّت خود را در خطر می دید، و پس از بارها تهدید و فراخوانی سر انجام، امام را در مدینه مسموم كرد.
- علي اصغر رضواني- شيعه شناسي و پاسخ به شبهات، ص84.
- لینک کوتاه این مطلب
تاریخ انتشار:19 شهریور 1391 - 21:20
دسته : امام جعفر صادق - تاریخ و زندگی امام صادق(ع)
مطالب مرتبط...
نظر شما...
