نهج البلاغه / رمز خوب عمل کردن

مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَل‏

كسى كه آرزوهای دور و دراز داشته باشد، بد عمل می­کند.

‏

ما فات مضی و ما سیأتیک فأین؟               قم فإغتنم الفرصة بین العدمین

مشغول نکردن خود به رؤیاها و آرزوهای دور و دراز، همان رمز خوب عمل کردن است!

در روایات ما آرزوهای بلند در سر داشتن به عنوان مانعی برای توجه به آخرت معرفی شده است. می­دانید عاقبت چنین کسی چیست؟

حضرت امام امیرالمومنین علیه­­السلام فرمودند:

از عبرت­های دنيا اين است كه شخص نزديك به رسيدن به آرزويش مى‏شود ناگهان عقاب تيز چنگال مرگ او را در پنجه ميگيرد. نه به آرزويش رسيده و نه اميدوارى برايش مانده؛ سبحان الله! ... (این ویژگی دنیاست) ولى سراى آخرت اقامتگاه و قرارگاهى دائمى و بهشت و جهنم است. دوستان خدا به واسطه صبر و تحمل رهسپار پاداش مي­شوند و با عمل خود به سوى آرزوها مي­روند [1]‏

پس راز رسیدن به آرزوهای حقیقی، رها کردن آرزوهای دور و دراز دنیاست چرا که دنیا برای هیچ کس نمی­ماند. آنچه ماندنی است عمل ما در این دنیاست!

أَنْتُمْ فِي مَهَلٍ مِنْ وَرَائِهِ أَجَلٌ

وَ مَعَكُمْ أَمَلٌ يَعْتَرِِضُ دُونَ الْعَمَلِ

فَاغْتَنِمُوا الْمَهَلَ وَ بَادِرُوا الْأَجَلَ

وَ كَذِّبُوا الْأَمَلَ وَ تَزَوَّدُوا مِنَ الْعَمَلِ

هَلْ مِنْ خَلَاصٍ أَوْ مَنَاصٍ؟

أَوْ فِرَارٍ أَوْ مَجَازٍ ؟

أَوْ مَعَاذٍ أَوْ مَلَاذٍ ؟

شما در يك دوران مهلت هستيد كه متعاقب آن اجل و مرگ است

و داراى آرزوهائى هستيد كه جلوی عمل شما را مي­گيرد؛

پس مهلت­ها را غنيمت بشماريد و قبل از فرارسيدن اجل، اقدام كنيد

و آرزوها را دروغ پندارید و از عمل توشه برداريد!

آيا ميتوان رهائى يافت يا چاره‏اى كرد؟

يا راه فرار و گذرگاهی هست؟

و يا پناه و تكيه‏گاهى وجود دارد؟