اینکه در حدیث آمده است که مهدی طاووس اهل بهشت است چه معنایی دارد؟

این که مقام او چگونه است، روایات شیعه و سنّی پنج تن را از بقیّه جدا کرده اند. در میان پنج تن، رأس مخروط پیامبر اکرم(ص) اند. پس از پیامبر(ص)، امیرالمؤمنین(ع) و حضرت زهرا(ع) در یک سطح. پس از آن دو، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) قرار گرفته اند، امّا در مورد حضرت مهدی(ع) احادیث می فرمایند: نهمین فرزند از فرزندان امام حسین(ع) است. در برخی از آنها آمده است: «أفضلُهُم قائِمُهُم» « قائم ایشان، برترینشان است». گرچه در بعضی احادیث، از سویی، نُه نفر باهم در فضل برابر معرّفی شده اند. از آن جا که مسئولیّت تشکیل حکومت، با امام زمان(ع) است و هر اندازه انجام یک برنامه سنگین تر باشد، به قوّت و کمال بیشتری احتیاج دارد، برای اجرای این برنامه ی جهانی، طول زمان غیبت فرصتی است که ویژگی های معنوی و روحی والاتری را فراهم می کند تا آن غایب پرده نشین با استغاثه و عبادت و نماز و زیارت و ... به خدا بیشتر تقرّب یابد و بالتّبع توان به دوش کشیدن آن مسئولیّت خطیر را داشته باشد. از این روست که امام عصر(ع) بر اثر عبادت و نیز تحمّل و نظاره ی شداید و سختی ها نسبت به شیعیان خود و استغاثه هایی که به درگاه خدا دارند، مقام بلندی برای خود کسب کرده و آماده ی ظهور و تحقّق آرمان های انبیا و اولیا می گردند. امام زمان(ع) شخصیّتی است که رسول گرامی(ص) او را می ستاید و امیرالمؤمنین و فاطمه ی زهرا)ع) به وجود نازنینش تسلّی خاطر می یابند و امام صادق(ع) آرزو و اشتیاق خدمتش را سر می دهد و در دوری و هجرانش اشک می ریزد و حضرت ثامن الائمّه(ع) به احترام نام مبارکش، از جای برمی خیزد و ظهور و خروجش را از خدای مهربان می طلبد و هر یک از پیشوایان معصوم به نوعی در تکریم او اقدام می کنند. ما نیز وظیفه داریم همواره دعای بر ایشان را بر سایر حاجات خود مقدّم بداریم و برای سلامت و نزدیک شدن ظهورش دعا کنیم و در راه جلب رضایتش بکوشیم و دلها را با یاد او مأنوس و از محبّتش مالامال گردانیم و انسان ها را به سویش بکشانیم و برای جان فشانی در رکابش آماده شویم و وظایف خویش را بازشناسیم و همیشه به یادش باشیم و در دوری او چشمانمان به انتظارش اشک ببارد و ظهورش را از خداوند بخواهیم تا به اذن پروردگارش ظهور کند و مسؤولیّت سنگین الهی و جهانی خویش را آسان تر تحقّق بخشد. انشاالله.
در این باره، مراجعه فرمایید به:
 • مکیال المکارم( 2:173 فصل هشتم)
 • غیبت نعمانی: 240، ج34.
 • روزگار رهایی607: 2 ،بخش چهاردهم.
 • گفتارهایی پیرامون امام زمان(عج)، فصل هفتم.