حکومت جهانی امام موعود چگونه با خواسته حضرت سلیمان قابل جمع است؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)
حکومت جهانی امام موعود چگونه با خواسته حضرت سلیمان که «پروردگارا، مرا حکومتی عطا کن که هیچ‌کسی را پس از من سزاوار نباشد» قابل جمع است؟

در پاسخ به این سؤال ابتدا باید در، خواسته حضرت سلیمان علیه‌السلام دقت شود. اگر او از خداوند متعال درخواست حكومتی كرده كه از هر جهت بی‌نظیر باشد و خداوند چنین حكومتی را تا روز قیامت به احدی ندهد؛ اولاً، چنین درخواستی حاكی از بخل است و انبیا دارای مقام عصمت و منزه از این صفات ناپسند هستند. ثانیاً، اجابت چنین درخواستی با حكمت خداوند متعال منافات دارد.
بنابراین، آنچه حضرت سلیمان علیه‌السلام درخواست نمود، مسأله دیگری است. در این رابطه چند وجه ذكر شده است:

۱. انبیا، بنا به موقعیت‌های زمان خود، هر كدام دارای معجزه خاصی بودند. با توجه به اینكه بنی‌اسرائیل در جانشینی حضرت سلیمان علیه‌السلام برای پدرش، حضرت داوود علیه‌السلام، معترض بودند،[۱] وی از خداوند متعال معجزه‌ای بر نبوتش و نشانه‌ای بر خلافتش درخواست نمود، مبنی بر اینكه خداوند عزوجل حكومتی به او عطا كند كه به دست‌آوردن آن جز از طریق خداوند امكان‌پذیر نباشد.
به عبارت دیگر، او حكومتی را طلبید كه احدی با توان و قدرت خود نتواند آن را به دست آورد و این امر معجزه‌ای برای او باشد؛ از این‌رو، خداوند متعال باد و شیاطین را مسخر او ساخت، زبان حیوانات را به او آموخت و اموری را به او عطا کرد كه تحصیل آن از طریق غیرخداوند محال است.
پس چنین خواسته‌ای هرگز بر اعطانکردن چنین حكومتی ـ بلکه بالاتر از آن ـ به انبیای دیگر و اوصیای آنان دلالت ندارد.[۲]

۲. امام موسی‌بن‌جعفر علیه‌السلام در پاسخ سؤال علی‌بن‌یقطین در همین باره، فرمودند: «... حضرت سلیمان حكومتی را از خداوند متعال درخواست نمود كه الهی بودن آن برای همه روشن باشد؛ تا بعد از او احدی نگوید او همانند سایر ملوك و پادشاهان با زور و غلبه این حكومت را به‌دست آورده است. خداوند نیز به حكومت او ویژگی‌هایی مثل تسخیر باد، جنیان و... عطا نمود تا الهی بودن آن بر احدی پوشیده نماند و مردم همان زمان و بعد از او نیز فهمیدند كه حكومت او شبیه حكومت كسانی نیست كه از طرف مردم برگزیده می‌شوند، یا با غلبه و ظلم حكومت خود را به دست می‌آورند».[۳]
بر اساس این قول، در آیه ذکر شده، جمله «اَنْ یَقُولَ اِنَّهُ اَخَذَهُ بِالْجَوْرِ وَ الْغَلَبَةِ» محذوف است؛ یعنی به من حكومتی عطا كن كه برای احدی بعد از من سزاوار نباشد كه بگوید: او این حكومت را با ستم و غلبه به دست آورده است.[۴]

پی‌نوشت‌ها
۱. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۱۴، ص۶۷.
۲. همان، ج۱۴، ص۸۶.
۳. همان، ص۸۵.
۴. البته وجوه دیگری هم برای بیان درخواست او ذكر شده است. از جمله در مجمع‌البیان ذیل همین آیه و همین طور در بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۱۴، ص۲۳۰، باب۶ به تفصیل در این‌باره بحث و احتمالات متعددی ذكر گردیده است.

- لینک کوتاه این مطلب

» پورتال جامع مهدویت
تاریخ انتشار:2 فروردین 1394 - 18:35

نظر شما...
ورود به نسخه موبایل سایت عــــهــــد