چرا امام مهدى با وجود دشمنان زيادى که داشت روز شهادت پدر خود حاضر شد؟

به خاطر شرايط خاص عصر امام مهدى (عليه السلام)، مردم - جز چند تن از خواص - حضرت را نديده بودند. کار به اين منوال گذشت، تا روز شهادت امام يازدهم فرا رسيد، يعنى روز هشتم ماه ربيع الاول سال 260 هجرى قمرى. در اين روز چهار امر باعث شد تا مهدى (عليه السلام) خود را به گروهى از مردم بنماياند وبه حوزه کسانى که بر مراسم تشييع وخاک سپارى امام عسکرى (عليه السلام) حاضر شده بودند، آشکارا پا نهد:

 

1- اينکه بايد امام بر جنازه امام نماز گزارد. مهدى (عليه السلام) براى رعايت اين سنت الهى، وسر ربانى، لازم بود که ظاهر شود وبر پيکر پدر نماز گزارد.

2- اينکه جلوگيرى شود از اين امر که کسى از سوى خليفه بيايد وبر پيکر مطهر امام يازدهم نماز بخواند وسپس جريان امامت ختم شده اعلام گردد، وخليفه جابر عباسى، وارث امامت شيعى معرفى شود.

3- اينکه جلوگيرى شود، از روى دادن انحراف داخلى در جريان امامت. زيرا که جعفر بن على الهادى، معروف به جعفر کذاب، که برادر امام عسکرى (عليه السلام)، ودر صدد ادعاى امامت بود، آمد تا بر پيکر امام شهيد نماز گزارد.

4- اينکه ادامه جريان امامت حقه و ولايت اسلاميه، تثبيت گردد وبر معتقدان به امامت معلوم گردد که پس از امام حسن عسکرى (عليه السلام)، امام ديگرى - امام دوازدهم - حامل اين وارث معنوى، ورسالت اسلامى، وولايت دينى ودنيايى است، واو هست، تولد يافته وموجود است.(2)

آرى! در اين زمان بود که عباسيان دانستند: فروکشنده جباران، درهم کوبنده ستمگران ومنتقم خون مظلومان، تولد يافته ورشد نموده است.