جعفر کذاب کیست؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)
جعفر کذاب کیست؟

امام هادی علیه‌السلام پنج فرزند داشت به نام‌های امام‌ حسن عسکری علیه‌السلام، حسین، محمد، جعفر و علیّه. در میان آنها، جعفر، انسانی بدکردار و دروغ‌گو بود؛ به‌طوری ‌که لقب «کذاب» را گرفت. وی که برادر امام ‌حسن عسکری علیه‌السلام و عموی امام زمان بود، ادعای امامت داشت و پس از درگذشت پدرش می‌گفت: امام مسلمین من هستم، نه برادرم! او حتی نزد خلیفه وقت رفت و گفت: بیست‌هزار اشرفی برای تو می‌فرستم و از شما خواهش می‌کنم که فرمان دهی تا بر مسند امامت بنشینم و این مقام را از برادرم سلب کنی!
وی با چنین پیش‌زمینه‌ای از آنجا که امام ‌عسکری علیه‌السلام فرموده بود: «امام بعد از من کسی است که بر جنازه‌ام نماز بخواند»، بعد از درگذشت آن حضرت، قصد داشت تا بر پیکر برادر نماز بخواند، اما ناگهان پرده سفیدی که در حجره آویزان بود بلند شد، و کودکی نورانی پیدا شد، ردای جعفر را گرفت و فرمود: ای عمو‍! برو کنار، من سزاوارترم که بر جنازه پدرم نماز بخوانم. جعفر مانند نقش بر دیوار هیچ نتوانست بگوید و کنار رفت.

ابوالادیان گوید:
چون امام عسکری علیه‌السلام وفات کرد، کودکی بیرون آمد و بر جنازه وی نماز گذاشت، و او را به خاک سپردند، ما نشسته بودیم که عده‌ای از قم آمدند و احوال حضرت را پرسیدند، گفته شد: از دنیا رفت. پرسیدند: جانشین او کیست و به چه کسی باید تسلیت بگوییم؟ مردم به جعفر کذاب اشاره کردند. قمیان آمدند سلام کردند و پس از تسلیت، مقام امامت او را تبریک گفتند و اظهار نمودند که نامه‌ها و اموالی با خود داریم، بگو نامه‌ها از کیست و اموال چقدر است؟ جعفر برخاست و با عصبانیت گفت: توقع دارید علم غیب داشته باشم؟ در این هنگام خادمی بیرون آمد و گفت: نامه‌هایی از فلان و فلان و همیانی محتوی یک‌هزار دینار که ده‌ دینارش قلب است، همراه شماست، پس نامه و اموال را به وی دادند و گفتند: آن ‌کسی ‌که این پیغام را به وسیله تو فرستاده امام است.[۱]

جعفر کذاب در سه زمینه، فعالیت انحرافی داشت و با امام ‌مهدی علیه‌السلام در تضاد بود:
۱. ادعای امامت پس از برادرش امام حسن عسکری علیه‌السلام؛
۲. انکار وارث شرعی برای امام عسکری علیه‌السلام و این ادعا که او وارث امامت است؛
۳. وقتی امام ‌عصر به او اعتراض کرد، مأموران دولتی را از احتمال وجود او آگاه ساخت و دولت را وادار کرد تا برای تعقیب و بازرسی گسترده خانه او عمل کنند.

پی‌نوشت‌ها
۱. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ص۴۷۵.

- لینک کوتاه این مطلب

تاریخ انتشار:25 دی 1393 - 17:29

نظر شما...
ورود به نسخه موبایل سایت عــــهــــد