در عصر ظهور وضع مساجد چگونه خواهد بود؟

در دوران ظهور، دین و مذهب به ‌سوی هدف اصلی، هدایت می‌شود و جهت‌گیری و حرکت مذهبی در راه سعادت، رفاه و تعالی انسان قرار می‌گیرد و از سطحی‌نگری و تجمل‌گرایی زاید ـ که کار مذاهب باطل یا منحرف است‌ ـ دور می‌گردد؛ از این‌رو امام ‌مهدی علیه‌السلام در آغاز رستاخیز خویش به پیرایش آبادی‌ها از مظاهر تجمل‌گرایی‌ و مصرف‌زدگی‌ به ‌ویژه در سازمان‌ها و مؤسسات مذهبی می‌پردازد. امام همه امکانات و نیروها را صرف هدف‌های اصلی مذهب می‌کند؛ یعنی‌ برپایی عدالت، رفاه عمومی و نجات انسان‌ها از چنگال اهریمنی ظلم و محرومیت. برای تحقق این آرمان‌ها به ضرورت، تزیین معابد و مساجد و ظاهرسازی‌های بی‌محتوا و تشکیلات عریض و طویل به نام مذهب و دین ممنوع می‌گردد و همه مظاهر این ‌گونه معابد ویران می‌شود و معابد به ‌صورت ساده و بی‌آرایش و دور از هرگونه تزیین و تجمل درمی‌آید.
عمربن‌جمیع از اما‌م ‌باقر علیه‌السلام سؤال کرد: نمازگزاردن در مساجدی که نقش و نگار دارد (آیینه‌کاری، کاشی‌کاری و تزییان دارد) چگونه است؟ امام فرمود: «اکره ذلک و لکن لا یضرکم الیوم و لو قد قام العدل لرأیتم کیف یصنع فی ذلک؛ این کار را خوش ندارم، و در این روزگار این موضوع ضرری برای شما ندارد، لیکن اگر عدالت حاکم گردد، خواهید دید که در این امور چگونه عمل می‌کند».[۱]
 

---

_{پی‌نوشت‌ها
۱. کافی، ج۳، ص۳۶۸؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۷۴.}