شبکه های مسیحی دنبال چه هستند؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)

شبکه های ماهواره ای فارسی زبان با نزدیک شدن به مناسبت های مختلف خصوصاً سیاسی، ماهیت محتوایی خود را فراموش کرده و به سمت و سوی مسائل سیاسی می روند و با توجه به اهداف خود، به آن دامن زده و یا از اهمیت آن می کاهند.

شبکه های ماهواره ای که با هدف پخش فیلم سینمایی، تبلیغات تجاری، آموزش رقص و موسیقی و آشپزی و ... تأسیس شده اند، به یکباره در مواجهه با مناسبت های سیاسی، اهداف و موضوعات خود را فراموش کرده و به سوی سیاست خصوصاً حمله به نظام سیاسی ایران سوق پیدا می کنند.

در این بین شبکه های مسیحی فارسی زبان نیز از قاعده بالا مستثنی نیستند و با فرا رسیدن مناسبت های سیاسی از قبیل سالروز پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) و یا نزدیک شدن به ایام انتخابات، بخشی از فعالیت های مسیحی خود (مانند موعظه، پرستش، تبشیر مسیحیت و ...) را کنار گذاشته و وارد عرصه سیاسی می شوند.

این شبکه های مسیحی تبشیری با توجه به ماهیت خود نسبت به این مناسبت ها واکنش نشان می دهند و به این بهانه که نمی توانند نسبت به مسائل سیاسی ایران بی تفاوت باشند، درباره آن صحبت می کنند، این درحالی است که در اوقات دیگر به این مسائل نمی پردازند.

یکی از این شبکه های مسیحی تبشیری، شبکه مسیحی هفت (سون) می باشد که مدیریت آن بر عهده کشیش هرمز شریعت و کشیش کامیل نوایی است. این شبکه نسبتاً جوان که به تازگی وارد فضای تبشیر تلویزیونی مسیحیت شده است، با نزدیک شدن به انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری ایران، بخشی از برنامه های تبشیری خود را کنار گذاشته و به مسائل سیاسی می پردازد و ضمن تخریب نظام جمهوری اسلامی و فضای سیاسی اجتماعی ایران، اقدام به پخش مستندهای سیاسی و همچنین سیاه نمایی پیرامون نظام سیاسی ایران اسلامی می کند. این در حالی است که همین شبکه مسیحی بدون در نظر گرفتن عهدی که مردم با نظام جمهوری اسلامی بسته اند و برای حفظ آن شهدای زیادی تقدیم کرده اند، ضمن سیاه نمایی درباره وضعیت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران، همگام با سردمداران استکبار جهانی، نسبت به حضور پررنگ وبی سابقه مردم کشورمان در راهپیمایی شکوهمند 22 بهمن امسال، سکوت اختیار می کند.

این گونه موضع گیری های سیاسی در شبکه های ماهواره ای مسیحی به خوبی روشن می سازد که ماهیت این شبکه ها و اهداف پشت پرده برای تأسیس آنها کاملاً مطابق فضای سیاسی می باشد نه تبشیر و تبلیغ مسیحیت.از طرف دیگر با این که کشیشان و شبانان این شبکه ها در موعظه های پرستشی خود از محبت خدا و عشق مسیح به انسان ها صحبت می کنند، وقتی پای موضوعات سیاسی ایران به میان می آید، به شدت نظام اسلامی ایران را تخریب کرده و سیاه نمایی می کنند.

به راستی اگر یک شبکه مسیحی که برای تبشیر مسیحیت و آموزه های کتاب مقدس تأسیس شده، به ناگاه و به تناسب فضای سیاسی، تغییر ماهیت داده و به موضوعات سیاسی و تخریب شخص خاص یا دولت خاص بپردازد، چه نتیجه ای می توان از این تغییر ماهیت گرفت؟ آیا می توان این گونه برداشت کرد که این شبکه ها به دولت ها و یا سازمان های خاص متصل هستند و از طرف آنها ساپورت مالی می شوند و مسیحیت بازیچه ای بیش برای هجمه به نظام اسلامی نیست؟ و یا می توان گفت شبکه های این چنینی متعلق به همین سازمان ها و دولت های خاص هستند؟