گناهی که خدا نمی بخشد

(بسم الله الرحمن الرحیم)

بنابر روایات غيبت از زنا كردن بدتر است، زيرا فردي كه زنا مي كند سپس توبه نمايد، خداوند توبه او را مي پذيرد و اما غيبت كننده آمرزيده نخواهد شد، تا او را صاحب غيبت آن كه غيبت او را نموده اند ببخشد.

هر چيزي كه شنيدن آن گمراه كننده باشد و يا سبب دوري از رحمت خدا شده، ميان انسان و پروردگار حجاب گردد، علت تفرقه و تشتت شود، انسجام اجتماع را از بین ببرد سازد، رشته برادري و صلح و صفا را از هم بگسلد، براي جسم و جان بشر ضرر داشته باشد و فرمان دوري از آن از جانب خدا و پیامبران و اولیاء بزرگوار صادر شده باشد گوش دادن به آن حرام است و اگر خلاف آن، عملي گردد موجب خسران خواهد گرديد.

غيبت از جمله امور گمراه کننده و مضر برای فرد و جامعه است و به این معناست که انسان غير خود را به نحوي ياد كند كه اگر او بشنود بدش آيد. علامه مجلسي می گوید حرمت غيبت في الجمله اجماعي است، بلكه آن از گناهان بزرگ هلاك كننده است. شيخ انصاري (ره) در مكاسب فرموده است: حرمت غيبت ثابت است بأدله اربعه قرآن، سنت، اجماع و عقل.

از جمله آياتي كه بر حرمت غیبت دلالت دارد آيه ۱۲ سوره مبارکه حجرات مي باشد که می فرماید: و نبايد غيبت كند بعضي از شما بعضي را، آيا يكي از شما دوست دارد كه گوشت برادر خود را در حالي كه مرده است بخورد؟! آيه یکم سوره همزه نیز می فرماید: واي بر هر غيبت كننده و طعنه زننده در خفا و آشكارا يا واي بر هر طعنه زننده و خورنده گوشت هاي مردم. نقل شده كه امية بن خلف، پيوسته با اشاره و كنايه پيامبر (ص) را اذيت مي نمود، آيه یکم سوره همزه در حق او نازل شد.

روايات درباره غيبت بسيار است، از باب نمونه، به چند روايت اشاره می کنیم. از پيامبر اكرم(ص) به چند طريق نقل شده كه فرمود: غيبت از زنا كردن شديدتر است، زيرا فردي كه زنا مي كند سپس توبه نمايد، خداوند توبه او را مي پيرد و اما غيبت كننده آمرزيده نخواهد شد، تا او را صاحب غيبت آن كه غيبت او را نموده اند ببخشد.

از حضرت علي(ع) روايت شده که فرمود: از غيبت دوري نما، به درستي كه آن غذاي سگ هاي جهنم است آنگاه فرمود؛ دروغ مي گويد آنكه گمان مي كند حلال زاده است و حال آنكه با غيبت گوشت هاي مردم را مي خورد.

از پيامبر اسلام(ص) روايت شده که فرمود : روزه دار در عبادت و بندگي خداست، گرچه بر رختخواب خود خوابيده باشد، مادامي كه غيبت مسلماني را نكند.

از رسول خدا(ص) روايت شده،در قيامت فردي را مي آورند، پرونده اش را به دستش مي دهند، چيزي از حسنات در او نمي بيند، گويد خدايا اين پرونده من نيست، درآن حسنات خود را نمي بينم! به او گفته مي شود؛ براستي پروردگار تو، گمراه نبوده و فراموشكار نيست، عملت با غيبت كردنت رفته است. ديگري را مي آورند و پرونده اش را به دستش مي دهند درآن طاعت هاي بسياري مي بيند گويد، خدايا اين پرونده من نيست، من چنين طاعت هايي را نداشتم! به او گفته مي شود فلان شخص غيبت تو را كرده،حسنات او به سوي تو انتقال يافته.

بايد توجه داشت كه غيبت از دو ركن اساسي كه غيبت كننده و غيبت شنونده باشد، تحقق مي يابد و هيچگاه با يك نفر، عمل صورت نخواهد گرفت. پس حكم شامل طرفين مي گردد و لذا روايات متعددي درباره شنونده غيبت وارد شده است. از پيامبر اكرم(ص) نقل شده که فرمود: كسي كه در نزد او غيبت مسلماني شود پس آن را رد كند خداوند هزار در، از بدي در دنيا و آخرت از او رد نمايد، و اما اگر رد نكرد در صورتي كه بر رد آن قدرت دارد، بر اوست مانند وزر و وبال كسي او را هفتاد بار غيبت نموده است.

پس روشن می شود كه غيبت كننده و غيبت شونده، هر دو گناهکار بود و هر دو دسته، مشمول روايات و آيات حرمت غيبت خواهند شد. به علاوه فتواي تمام علما بزرگ بر حرمت آن، بر احدي پوشيده نيست و اگر كسي به حرمت غيبت اهميت ندهد از بي مبالاتي او و ضعف ايمانش مي باشد.

عوامل غيبت

انسان بايد بكوشد تا عوامل غيبت را از خود دور سازد، چون تا وقتي عامل فساد وجود داشته باشد، بازار فساد رونق دارد آن عوامل عبارتند از؛

غضب؛ که فرد مي خواهد تشفي دل پيدا كند، شروع به غيبت مي نمايد.

حسد؛ چون فرد نمي تواند در ديگران نعمتي را مشاهده كند، به بدگويي آنان مي پردازد.

ترس؛ انسان از رفقايش كه اگر از غيبت جلوگيري كند، او را به باد مسخره مي گيرند.

مطايبات (شوخي ها) كه با شوخي و هرزگي پشت سر اين و آن غيبت مي کند

و بالاترين دواي درمان مرض غیبت توجه به خداي بزرگ بصير و آگاه و بزرگی اصل گناه غيبت و كيفرآن، و توجه به پرونده هاي اعمال مي باشد كه هر چه انسان مي گويد نوشته مي شود و بايد روزي از عهده جواب گفته ها برآيد و گاهي به عيوب خود بپردازد تنها غير خود را نبيند و به كتاب نفس خويش هم بنگرد و از خدا طلب مدد كند.