به‌ طور یقین دعا، در تعجیل فرج مؤثّر است!

مسلمان‌ها در دست کفار ذلیل هستند، و کفار با مال و ثروت خودِ مسلمین بر آنها مسلط هستند و بر آنها حکومت می‌کنند. آیا خوشحالی ما، با این همه ذلت و خواری و اسارت و بردگی، غفلت و غرور نیست؟! گوسفندانی که حامی و ناصر و چوپان ندارند و در هر طرف گرگ‌های درنده به آنها حمله‌ور شده‌اند، چگونه باید باشند؟!

خدا می‌داند که چطور کفار می‌نشینند و برای ذلت و عبودیت و بردگی ممالک اسلامی نقشه می‌کشند! چقدر باید در فکر حضرت غائب علیه‌السلام باشیم، و برای تعجیل در امر فرجش دعا کنیم؟! به‌طور یقین دعا در امر تعجیل فرج آن حضرت مؤثر است، اما نه لَقلقه زبان و «عَجِلْ فَرَجَهُ»١ خشک و خالی و ورد همیشگی که در آخر منبر برای اینکه مردم از جا بلند شوند گفته می‌شود. دعای تعجیل فرج مثل نماز نافله، عمل مستحبی است؛ یعنی راستی و جدی و با همّ و غم متأثر باشیم و از خدا بخواهیم تا فاصله هزار و چند صد ساله که بین مردم و واسطه فیض اتفاق افتاده است، برطرف شود و به پایان برسد. دعای با حال حزن و اندوه و تأثر قلبی از مردم واقع نمی‌شود، اگر می‌شد قطعاً وضع این‌طور نبود. فرج، وقت معینی دارد که در آن وقت حضرت ظهور می‌کند [و دعای خاصّ با شرایط و تعداد معین در تعجیل و تقریب آن مؤثّر است].

١. تهذیب، ج۳، ص۱۲۰؛ مستدرک‌الوسائل، ج۵، ص۷۴ و ۹۳؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۹۵ و ۱۸۷؛ ج۸۳، ص۶۱ و ۶۲، ۲۸۴؛ ج۹۱، ص۴۱؛ ج۹۲، ص۳۲۷؛ ج۹۵، ص۱۱۰.