سازگاری معقولانه با دیگران لازمه ایمان است

یکی از صفات بسیار لازم برای یک مسلمان سازگاری با دیگران است. امام باقر علیه السلام در این مورد در روایتی می‌فرمایند: «مَنْ قُسِمَ لَهُ الْخُرْقُ حُجِبَ عَنْهُ الْإِيمَانُ» (1) «آنكس كه ناسازگارى بهره اش گردد ايمان از او در پس پرده رود.»

مرحوم علامه مجلسی در توضیح این روایت می‌گوید: سر اينكه شخص ناسازگار از ايمان دور ميشود اينست كه اولا: مؤمنين را آزار دهد و اين مخالف ايمان است زيرا مؤمن كسى است كه مسلمانان از دست و زبانش آسوده و در امان باشد و ثانيا بواسطه ناسازگارى از طلب دانش كه بوسيله او بپايه كمال ايمان رسد محروم ماند زيرا اسباب طلب آن برايش فراهم نگردد. و پوشيده نماند كه نـاسازگارى تا آنجا نكوهيده و مذموم است كه نرمش و ملايمت ممكن بـاشد و كار بمسامحه در دين نكشد و گرنه ناپسند و مذموم نخواهد بود.

همانطور که از سخنان علامه مجلسی مشخص است سازگاری به معنای عمل به وظیفه دینی و ترک امر به معروف و نهی از منکر یا همرنگ دیگران شدن نیست. بلکه شاید بتوان گفت سازگاری دینی عملکردن به دین و در عین حال ملاطفت و مهربانی با دیگران و نهایت همراهی کردن با آنان در اموری که حلال شرعی است و مخالفت عناد و لجباری نکردن در اموری که مخالف امر الهی نمی باشد.

1. اصول كافى جلد 4 صفحه 10