پیامبر گرامی اسلام فرمود «مَن أحَبَّ أن یَکونَ أتقَی النّاس فَلیَتَوَکَّل عَلَی اللهِ تَعالَی»؛ هر که دوست دارد با تقواترین مردم باشد به خدای تعالی توکل کند. (من لا یحضره فقیه ج4 ص 400 ح 5858)
به نظر میرسد که پیامبر اکرم(ص) در این روایت به این نکته اشاره میفرمایند که تقوای الهی بدون تکیه گاه قرار دادن خداوند متعال در این امر ممکن نیست و برای داشتن تقوای الهی باید به معنای واقعی به خداوند متعال تکیه کرد و به او توکل کرد تا انسان را از گناه حفظ فرماید.
از همین جاست که قرآن از لسان حضرت یوسف نقل میکند که ایشان در هنگام مواجه به گناه می فرماید: «وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي ۚ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي ۚ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ» (یوسف/53) ( من هرگز نفس خويش را (از گناه و خطا) تبرئه نميكنم كه نفسِ(اماره) بسيار به بديها امر ميكند مگر آنچه را پروردگارم رحم كند (و از گناه حفظ نماید) پروردگارم غفور و رحيم است.)