ضرورت آماده‌باش دائمي منتظران امام زمان(عج)

آماده‌باش دائم

اين انتظار عظيم و شكوهمند، ابعاد گوناگوني دارد: بعد پارسايي، بعد تقيد مكتبي و بعد آمادگي نظامي1 كه از اهميت خاصي برخوردار است.بنابراين بحث ما در اين گفتار، بيشتر بر روي آمادگي نظامي منتظران متمركز مي‌باشد. چون ابعاد ديگر را بسياري از بزرگان و شيفتگان حضرت مهدي(ع) مطرح كرده و بر آمادگي‌هاي معنوي منتظران، به طور جدّي تأكيد نموده‌اند. بدين ترتيب ما، مرحلة نهايي آمادگي‌هاي منتظران را مطرح كرده و يقين داريم كه منتظران با ايجاد معنويات لازم، خود را شايستة برخورداري از پيشرفته‌ترين تشكيلات و سلاح‌هاي نظامي نموده‌‌اند، چرا كه فرد صالح، مي‌داند كه كاربرد سلاح نظامي، در دفاع از مظلومان تاريخ و براي ايجاد عدالت اجتماعي است.اينك منتظران ظهور دولت يار، هميشه خود را آمادة استقبال از موكب همايوني دلدار خود مي‌بينند، و در حقيقت در يك آماده‌باش دائم به سر مي‌برند. اينان منتظر قيامي بزرگ و حركتي عظيم در جهانِ آكنده از ظلم بيدار و تاريكي‌ها و سردي‌ها هستند، تا به يمن اين قيام، سپيده دميده و طلوع فجر، آفاق را بشكافد و خورشيد رهايي سر زند.
بديهي است قيامي كه براي برپايي عدالت در جامعه‌اي آكنده از بي‌عدالتي، انجام خواهد گرفت، رودررويي‌هايي با جبهة كفر و باطل خواهد داشت.لذا آماده‌باش براي چنين انقلابي جهاني، به آمادگي قوي و پرصلابتي نياز دارد. همان گونه كه در احاديث خوانده‌ايم:
«وي نبرد مسلحانة خود را تا نابودي و اضمحلال كامل حكومت‌هاي جابر دنبال مي‌كند.» و البته «به وسيلة مبارزان و همچنين ترسي كه خداوند در دل دشمنان ايجاد مي‌كند ياري مي‌شود.» در نتيجه «به هيچ سرزميني روي نمي‌آورد مگر آنكه پرچم اسلام در آنجا به اهتزاز درآيد.»2
بنابراين مسلمانان بر اساس تعليمات پيشوايان خود، هميشه بر آمادگي نظامي و تقويت نيروي سلحشوري خويش، اقدام مي‌كنند تا به هنگام طلوع طليعة حق، به صف پيكارگران ركاب مهدي(ع) بپيوندند و در آن نبرد بزرگ حق و باطل، حماسه آفرينند و حضوري فعال داشته باشند.در روايات «انتظار» دستوري انقلابي از رئيس مذهب شيعه، امام جعفر صادق(ع)، به «منتظران» صادر گرديده كه هميشه چون منشوري آسماني، بر پرچم سپاه آنان تحرير شده است. اين دستور فرماندهي، سلحشوران منتظر را به آماده‌باش دائمي و نيرومند و مسلح بودن فرا مي‌خواند:
بايد هر يك از شما براي خروج قائم اسلحه تهيه كند، اگر چه يك نيزه.3 به همين دليل، مي‌بينيم در گذشته، شيعيان به اين امر توجه بيشتري داشته‌اند و هر كدام سلاحي تهيه مي‌كردند و خود را آمادة شركت در استقرار عدل بزرگ مي‌نمودند. اين مطلب قابل توجه است كه انتظار فرج، از مقولة گفتار نيست، بلكه انتظاري عملي، با ايماني محكم و خروشي در برابر ستم، و بيداد و غريوي در آفاق است:
1. قاسم‌بن زكريا مي‌گويد:من در خانه عبّادبن يعقوب رواجني (م.250 ق)، شمشير به ديوار آويخته‌اي ديدم. پرسيدم: اين براي كيست؟ او گفت: اين را آماده كرده‌ام تا با آن در ركاب حضرت مهدي(عج) بجنگم.4
اين دقيقاً، اجراي دستور فرماندهي شيعه ـ امام جعفر صادق(ع) ـ است. در فرازي از زيارت «سرداب مقدس» آمده است:
أللّهم كما جعلت قلبي بذكره معموراً، فاجعل سلاحي بنصرته مشهوراً.
خداوندا! همچنان‌كه دل مرا، با ياد حجّت خود، مهدي، آباد و زنده ساختي، سلاح مرا نيز در راه ياري او آماده و آخته ساز!
و در ادامة زيارت، از خدا درخواست مي‌كنيم كه:
اگر چنان شد كه مرگ، مرا از درك حضور مهدي(ع) محروم ساخت، خدايا! تو مرا به هنگام ظهور او، زنده كن تا از گور خويش سر بر آورم، و كفن بر بندم و در ركاب او جنگ كنم.5
مي‌بينيم كه در اين زيارت نيز از «سلاح مشهور» (شمشير آخته) و جنگ در ركاب مهدي سخن مي‌رود و اين به معناي آماده‌باش دائمي منتظران دولت مهدوي است.
2. ابن بطوطه در سفرنامة خود، ذيل عنوان «ندبة شيعيان حلّه براي امام زمان» آورده است كه:
در نزديكي بازار بزرگ شهر، مسجدي قرار دارد كه بر در آن پردة حريري آويزان است و آن‌جا را مسجد صاحب‌الزمان مي‌خوانند. شب‌ها پس از نماز، صد نفر مرد مسلح با شمشيرهاي آويخته اسبي يا استري را گرفته و به سوي همان مسجد روانه مي‌شوند. ساير مردم از طرفين اين دسته حركت مي‌كنند و چون به مسجد مي‌رسند در برابر در ايستاده، آواز مي‌دهند كه: «بسم‌الله اي صاحب الزمان بسم‌الله! بيرون آي كه تباهي روي زمين را فرا گرفته و ستم فراوان گشته، وقت آن است كه برآيي تا خدا به وسيلة تو حق را از باطل جدا كند.»6
3. ياقوت حموي، مورخ معروف قرن هفتم هجري مي‌نويسد: در سال‌هاي نخست تسلط مغولان بر ايران، مردم شهر كاشان، هر روز هنگام سپده‌دم، از دروازه خارج مي‌شدند و اسب زين كرده‌اي را يدك مي‌بردند، تا حضرت مهدي(ع) در صورت ظهور بر آن اسب سوار شوند.7
4. «قزويني» در كتاب اخبار العباد و آثار البلاد نوشته:
شيعيان قم و كاشان هر صبح جمعه مسلّح و مجهز با اسبان سواري از شهر بيرون مي‌آيند و در بيابان، حالت انتظار دارند كه مهدي موعود(ع) بيايد و اينان در ركابش باشند، وقت مي‌گذرد و اينان برمي‌گردند اما با تأسف مي‌گويند: اين جمعه هم نيامد.8
5. در زمان فرمانروايي سربداران نيز نظير همين عمل در شهر سبزوار معمول بوده است به طوري كه ميرخواند در روضة الصفا مي‌نويسد: «هر بامداد و شب، به انتظار صاحب الزمان(ع) اسب كشيدندي.9» آري، مهدي طلبان، اين شيعيان بيداردل و هوشيار، هميشه آماده بودند و عملاً آمادگي خود را ابراز مي‌نمودند. شمشير خود را آماده كرده و مسلحانه منتظر ظهور امام زمان، ارواحنا فداه بوده‌اند.البته اين اعلام آمادگي‌ها در تاريخ منتظران نيز مشاهده مي‌شود:
1. مرحوم آيت‌الله سيد حسين صدر (1354ـ 1272 ق) ضمن شرح حال سيد رضا موسوي آملي مي‌نويسد: «من كسي را نديدم كه بيشتر از او ياد حضرت صاحب‌الزمان بكند. در نزد او شمشيري بود كه آن‌را خريداري كرده بود تا با آن جهاد كند».10
2. مرحوم آيت‌الله سيد محمد طاهر شيرازي
(م 1345 ق) روزي كه در شيراز چشم از جهان فرو بست، سه قبضه شمشير داشت: يكي بزرگ و دو شمشير متوسط، كه اولي را براي خود و آن دو را جهت دو فرزندش گذارده بود. به اين اميد كه به هنگام ظهور و فرج بقيةالله با آن شمشير در ركاب حضرتش با دشمنان خدا به ستيز و جنگ بپردازد.11
3. در خانة مرحوم آيت‌الله سيد صادق آل محمد اولين امام جمعة اهر (م 1364.ش)، شمشيري بر بالاي طاق كتابخانه‌اي آويزان بود. از بعضي بزرگان منطقه و منسوبين آن مرحوم، شنيدم كه مرحوم حضرت آيت‌الله آل محمد نيز در اجراي دستور تعليمي امام صادق(ع)، اين شمشير را هميشه در خانه داشتند تا به هنگام ظهور آقا اما زمان (عج) بتوانند در ركاب معظم‌له قرار گيرند.»
هر چند بعضي‌‌ها، اين نوع سلاح‌ و حركت‌هاي حماسي و تجهيز اسب و شمشير را نوعي كار نمادين و تمثيلي مي‌دانند، امّا اين نوع كارها خود، تأثيري بسزا در زنده نگه داشتن اعتقاد به انتظار و يادآوري دعا و تلاش براي تعجيل فرج و ظهور حضرت مهدي(ع) داشته است و انقلاب‌هاي مختلف شيعيان در طول تاريخ، اين را ثابت كرد كه همة آن كارها، نمادين و تمثيل نبوده است و در موقع خود، همان سلاح‌ها و اسب‌ها، در حركت‌هاي انقلابي شيعه، حماسه آفريده‌اند.
فرمايش حضرت امام خميني(ره) به جوانان بسيجي كه فرمود: من در 17 سالگي تفنگ داشتم»، تأييدكنندة امر است كه مسلمان بايد هميشه آماده باشد و خود را در مقابل دشمنان تجهيز نمايد. كه البته امروزه، با ايجاد حكومت‌ اسلامي، امر تهيه و آموزش سلاح بر عهدة حكومت مي‌باشد و سپاس خداي را كه به خوبي انجام مي‌گيرد.
در «زيارت اربعين» مي‌خوانيم:
و نصرتي لكم معدّة...
اي پيشوايان دين! من هميشه آماده ياري شما هستم.
و اين ابراز صريح آماده بودن مسلمانان است و اين آمادگي قطعاً بايد با كردار باشد و شيعه در اين آمادگي، حتماً بايد قدرت دفاعي خود را بيشتر نمايد.
همچنين در «زيارت جامعه‌» مي‌خوانيم:
سلمٌ لمن سالمكم، و حربٌ لمن حاربكم.
اي پيشوايان دين! من در برابر هر كس كه با شما از در اطاعت و تسليم درآمده، در سلم و آشتي هستم، و در برابر هر كس كه با شما جنگيده است، در حال جنگم!
اين شعارهاي شورآور و حماسه‌ساز، تفسير حقيقي اقدام براي آمادگي نظامي منتظران مهدي(ع) است. اين است كه بايد مسئله آمادگي و «تمرين نظامي» را جدّي گرفت. بايد اين امر را مهم دانست، خصوصاً در جهان امروز كه ظالمان با توسل به زور و خشونت و زرّادخانه‌هاي خود، به فكر مقابله جدي با مسلمانان مي‌باشند و مي‌خواهند با قدرت توپ و تفنگ، و بمب و موشك، صداي عدالت‌خواهي و عدالت‌گستري را در گلو خفه نمايند. لذا بايد عدالت‌خواهان و عدالت‌‌گستران، بيشتر از قلدران و ظالمان، مجهز و مسلح به پيشرفته‌ترين سلاح‌هاي نظامي باشند تا با آن‌ها در دل ستمگران، رعب و وحشت ايجاد كنند و از تهديد و تحقير آنان بشريت، جلوگيري نمايند.
امروز ما خوشحاليم كه با پيروزي انقلاب اسلامي، اين امر ـ آمادگي دفاعي ـ در بين اكثريت مردم عملي شده و با همت تشكل مقدس بسيج سپاه پاسداران انقلاب اسلامي ميليون‌ها نفر با آموزش‌هاي نظامي به جبهة «منتظران آماده» پيوسته‌اند و هميشه آماده در سنگر مبارزه با ذلت‌پذيري و استعمارزدگي، به فراهم نمودن مقدمات تشكيل حكومت حضرت مهدي (عج) مبادرت مي‌ورزند و نهادهاي نظام اسلامي با ايجاد بسترهاي مناسب براي تربيت منتظران مهدي(عج) در تمام ابعاد، برنامه‌ريزي مي‌كنند. ليكن بايد دانست كه آمادگي نظامي ما، فقط و فقط به خاطر دفاع از مظلومان و مستضعفان در قبال زورگويان و ستمگران مي‌باشد و دولت مقتدر مهدوي نيز براي رفاه حال بشريت و نجات عدالت و آزادي از چنگ ظالمان، دست به اسلحه مي‌برد و بر اساس نص صريح قرآن كريم، مسلمانان با يكديگر مهربان و با كافران، برخوردي شديد دارند:
محمد رسول‌الله و الذين معه أشدّاء علي‌الكفار رحماء بينهم.12
محمد پيامبر خداست؛ و كساني كه با اويند، بر كافران ‍‌[و] با همديگر مهربانند.
بالاتر اين‌كه، بايد بدانيم باتشكيل دولت مهدي(عج)، جهاني آكنده از صلح و صفا و صميميت ايجاد شده و همة جهانيان از تشكيل اين دولت ابراز خوشنودي خواهند نمود و بشر به بيشترين و بهترين آرامش و پيشرفت و علم و انديشه دست پيدا خواهد كرد و اين گونه، آينده از آن مسلمانان عدالت‌گستر خواهد بود.
-----------------------------------------------------

• پي‌نوشت‌ها:
• 1. حكيمي، محمدرضا، خورشيد مغرب، صص 270 تا 273.
  
  • 2. پايان شب سيه، ص 15.
  • 3. حكيمي، همان، ص 274، به نقل از بحارالانوار ج 52، ص 366.
  • 4. حقوق فراموش شدة امام زمان، ص 43.
  • 5. محدث قمي، مفاتيح الجنان فصل «زيارت‌هاي حضرت صاحب الامر(ع)».
  • 6. كريمي جهرمي، علي، مهدي، مقتداي مسيح، ص 139.
  • 7. نهضت سربداران خراسان، ص 15 و 16.
  • 8. حقوق فراموش شده امام زمان، ص 44.
  • 9. ويژه‌نامة شمس ولايت، سال 1379، ص 103.
  • 10. حقوق فراموش شده امام زمان، ص 44.
  • 11. همان، ص 45.
  • 12. سوره فتح (48) آيه 29.
  • نويسنده: حسين دوستي
  • منبع:ماهنامه موعود