(بسم الله الرحمن الرحیم)
پرسش :
منظور از خروج سيد حسني در زمان ظهور چيست؟
پاسخ :
بر اساس احاديث و روايات، خروج سيد حسني، از نشانههاي ظهور حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ است.
امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند: سيد حسني جواني خوش سيماست كه از سرزمين ديلم و قزوين براي نصرت و ياري آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ قيام مينمايد و با بانگي رسا و بياني شيوا فرياد بر ميآورد كه به ياري آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ برسيد و از شما طلب ياري ميكند. مردان از طالقان كه شوق شديد به جهاد دارند به او پاسخ مثبت ميدهند.[1]
شيخ عباس قمي (ره) ميفرمايد: سيد حسني از اولاد حضرت امام حسن مجتبي ـ عليه السّلام ـ است. او دعوي باطل ندارد و ادعاي مهدويت يا نيابت امام زمان بودن را ندارد و مردم را به نفس خود دعوت نميكند و از شيعيان مخلص ائمه اثني عشر و تابع دين حق است و در بين مردم مطاع و بزرگ است و در گفتار و كردار موافق با شريعت حقّة خاتم الانبياء محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ است، در زمان او كفر و ظلم، عالم را فراگرفته است و مردم از دست ستمگران و فاسقان در اذيت و آزار به سر ميبرند. در چنين شرايطي سيد حسني براي نصرت دين استغاثه ميكند و مردم او را اجابت نمايد.[2]
سيد حسني، پس از دوران طولاني، زمام امور مناطقي را به دست ميگيرد و اندكي پيش از ظهور به سوي عراق وكوفه ميرود و از ديلم و قزوين تا كوفه زمين را از لوث وجود ظالمان پاك ميكند و سرانجام كوفه را محل اقامت خويش قرار ميدهد؛ مدتي در كوفه اقامت مينمايند و سپس «خبر ظهور مهدي (عج) به ايشان ميرسد، سيد با يارانش به محضر حضرت مشرف ميشوند و از آن حضرت مطالبة دلايل امامت و موارث انبياء را مينمايد. امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي فرمايد: به خدا سوگند كه آن جوان، حضرت را ميشناسد و ميداند كه او برحق است، لكن مقصودش اين است كه حقيقت او را بر مردم و يارانش روشن كند، سپس حضرت دلايل امامت و مواريث انبياء را براي او ظاهر مينمايد و معجزاتي از او صادر ميشود.
در آن هنگام، سيد حسني و يارانش با آن حضرت بيعت ميكنند، مگر چهل هزارنفر كه قرآنها با خود دارند و معروف به «زيديه» ميباشند كه از بيعت امتناع ميورزند.[3]
بيعت و ميثاق سيد حسني، و يارانش بعد از قيام، با حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ در عراق و كوفه از مسلمات است، امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمودند: حضرت مهدي (عج) بعد از قيام همراه لشكر خويش از مكه به طرف عراق حركت مينمايد. آن گاه سيد حسني با دوازده هزار نفر به آن حضرت ملحق ميگردد و حضرت به سيد حسني ميفرمايد: من از تو به امر حكومت سزاوارترم، سيد در جواب ميگويد: دليل و برهان تو چيست؟ حضرت به پرندهاي در آسمان اشاره ميكند، پرنده به كتف مبارك حضرت فرود ميآيد و عصاي خود را در زمين فرو ميبرد و عصا سبز ميشود و شاخ و برگ ميآورد، آن گاه سيد حسني لشكر خود را تسليم حضرت مينمايد و حسني پرچمدار و فرماندة لشكر حضرت ميگردد.[4]
امام باقر ـ عليه السّلام ـ نيز فرمودهاند: «حضرت مهدي وارد كوفه ميشود و سه پرچم آن جا به اهتزاز است و در برابر حضرت مهدي تسليم ميگردند، يكي از آن سه پرچم، پرچم سيد حسني است.»[5]
منابع براي مطالعه بيشتر:
1. نشانههاي ظهور، سيد علي اصغر سادات مدني، مركز فرهنگي انتشاراتي منير، 1381، كل كتاب.
2. منتهي الامال، شيخ عباس قمي، انتشارات فراروي، ص 128 ـ 1217.
3. شيخ محمد جواد خراساني، مهدي منتظر (عج)، بنياد پژوهشهاي علمي فرهنگي نور الاصفياء، 1380، 262 ـ 268.
پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ :
در آخر الزمان مردي از فرزندان من خروج ميكند كه نامش نام من است و كنيهاش كنية من، او زمين را پس از آن كه از جور و ستم پر گرديده از قسط و عدل پر ميكند.
(سبط ابن جوزي، تذكرةالخواص، ص 363)
پرسش :
منظور از خروج سيد حسني در زمان ظهور چيست؟
پاسخ :
بر اساس احاديث و روايات، خروج سيد حسني، از نشانههاي ظهور حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ است.
امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند: سيد حسني جواني خوش سيماست كه از سرزمين ديلم و قزوين براي نصرت و ياري آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ قيام مينمايد و با بانگي رسا و بياني شيوا فرياد بر ميآورد كه به ياري آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ برسيد و از شما طلب ياري ميكند. مردان از طالقان كه شوق شديد به جهاد دارند به او پاسخ مثبت ميدهند.[1]
شيخ عباس قمي (ره) ميفرمايد: سيد حسني از اولاد حضرت امام حسن مجتبي ـ عليه السّلام ـ است. او دعوي باطل ندارد و ادعاي مهدويت يا نيابت امام زمان بودن را ندارد و مردم را به نفس خود دعوت نميكند و از شيعيان مخلص ائمه اثني عشر و تابع دين حق است و در بين مردم مطاع و بزرگ است و در گفتار و كردار موافق با شريعت حقّة خاتم الانبياء محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ است، در زمان او كفر و ظلم، عالم را فراگرفته است و مردم از دست ستمگران و فاسقان در اذيت و آزار به سر ميبرند. در چنين شرايطي سيد حسني براي نصرت دين استغاثه ميكند و مردم او را اجابت نمايد.[2]
سيد حسني، پس از دوران طولاني، زمام امور مناطقي را به دست ميگيرد و اندكي پيش از ظهور به سوي عراق وكوفه ميرود و از ديلم و قزوين تا كوفه زمين را از لوث وجود ظالمان پاك ميكند و سرانجام كوفه را محل اقامت خويش قرار ميدهد؛ مدتي در كوفه اقامت مينمايند و سپس «خبر ظهور مهدي (عج) به ايشان ميرسد، سيد با يارانش به محضر حضرت مشرف ميشوند و از آن حضرت مطالبة دلايل امامت و موارث انبياء را مينمايد. امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي فرمايد: به خدا سوگند كه آن جوان، حضرت را ميشناسد و ميداند كه او برحق است، لكن مقصودش اين است كه حقيقت او را بر مردم و يارانش روشن كند، سپس حضرت دلايل امامت و مواريث انبياء را براي او ظاهر مينمايد و معجزاتي از او صادر ميشود.
در آن هنگام، سيد حسني و يارانش با آن حضرت بيعت ميكنند، مگر چهل هزارنفر كه قرآنها با خود دارند و معروف به «زيديه» ميباشند كه از بيعت امتناع ميورزند.[3]
بيعت و ميثاق سيد حسني، و يارانش بعد از قيام، با حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ در عراق و كوفه از مسلمات است، امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمودند: حضرت مهدي (عج) بعد از قيام همراه لشكر خويش از مكه به طرف عراق حركت مينمايد. آن گاه سيد حسني با دوازده هزار نفر به آن حضرت ملحق ميگردد و حضرت به سيد حسني ميفرمايد: من از تو به امر حكومت سزاوارترم، سيد در جواب ميگويد: دليل و برهان تو چيست؟ حضرت به پرندهاي در آسمان اشاره ميكند، پرنده به كتف مبارك حضرت فرود ميآيد و عصاي خود را در زمين فرو ميبرد و عصا سبز ميشود و شاخ و برگ ميآورد، آن گاه سيد حسني لشكر خود را تسليم حضرت مينمايد و حسني پرچمدار و فرماندة لشكر حضرت ميگردد.[4]
امام باقر ـ عليه السّلام ـ نيز فرمودهاند: «حضرت مهدي وارد كوفه ميشود و سه پرچم آن جا به اهتزاز است و در برابر حضرت مهدي تسليم ميگردند، يكي از آن سه پرچم، پرچم سيد حسني است.»[5]
منابع براي مطالعه بيشتر:
1. نشانههاي ظهور، سيد علي اصغر سادات مدني، مركز فرهنگي انتشاراتي منير، 1381، كل كتاب.
2. منتهي الامال، شيخ عباس قمي، انتشارات فراروي، ص 128 ـ 1217.
3. شيخ محمد جواد خراساني، مهدي منتظر (عج)، بنياد پژوهشهاي علمي فرهنگي نور الاصفياء، 1380، 262 ـ 268.
پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ :
در آخر الزمان مردي از فرزندان من خروج ميكند كه نامش نام من است و كنيهاش كنية من، او زمين را پس از آن كه از جور و ستم پر گرديده از قسط و عدل پر ميكند.
(سبط ابن جوزي، تذكرةالخواص، ص 363)
- [1] . محمد باقر مجلسي، بحار الانوار، موسسه الوفاء بيروت، ج 53، ص 15.
- [2] . شيخ عباس قمي، منتهي الامال، انتشارات فراروي، 1381، ص 1317.
- [3] . محمد باقر مجلسي، پيشين.
- [4] . ابن طاووس، الملاحم و الفتن، منشورات الرضي، ص 164، باب 79.
- [5] . محمد باقر مجلسي، پيشين، ج 53، ص 15 ـ 16.
- اندیشه قم
- لینک کوتاه این مطلب
تاریخ انتشار:5 بهمن 1390 - 15:39
دسته : مهدویت - سوالات و شبهات مهدویت
مطالب مرتبط...
- قيام قبل از ظهور
- نقد حديث «المهدي عليه السلام من ولد الحسن عليه السلام»
- آيا كتابي وجود دارد كه نام و نسبت و نيز شهري كه 313 تن ياران امام زمان ـ عليه السّلام ـ در آنجا هستند را گفته باشد نام كتاب و نويسنده را ذكر كنيد و در اين باره توضيح دهيد؟
- هنگامي كه امام زمان (عج) ظهور مي كنند اولين كاري كه ايشان انجام مي دهند چه مي باشد؟
- در روايتي مي فرمايد صبح و شام منتظر قيام حضرت باشيد آيا اين به آن معناست كه ظهور در غير جمعه واقع مي شود يا خير توضيح دهيد؟
همچنین ببینید...
نظر شما...