که ایـران نه شام و عراقست هان!/ خیالاتِ خــام است اندیـشــه‌تان

بــر ایـــران نیــابد ظــفـــر دیـو و دَد

که تـاریــخ ایــــران گــواهـــی دهد

تویــی جـان جــانان مـن ای وطـن!

و مــردانِ جـان بر کفِ شب شکـن

به راه تو بخشیده بس جانِ خــود

وفــا کرده بر عهــد و پیـمــانِ خــود

که گفـتــا به یک دَه سَـدِه پیشتــر

حکــیـم خـُـراسان ز جنــس گــُهـَـر

گُهـــَــردانـه هایی هـمــه پُــر بَـهـــا

بـهــایِ هـــر آن دانـه کـوهــی طـلا

کـه مــردانِ مــردانـه خُــو گفتــه اند

و زیـبـــا و خـوب و نِـکـــو گفتــه اند:

«چــو ایــران نبـاشـد تـن مـن مَبـاد

بدین بـوم و بَــر زنـده یک تـن مَبـاد

اگر سر بســـر تن به کُشتن دهیم

ازآن بِه که کشور به دشمن دهیم

دریـغ است ایـــران که ویــران شود

کـُـنـام پـَلـنـگـان و شــیــران شود»

از این گفته کِی بُگــذرد شیــرمَــرد

و بُـگـــــریـــزد آســـان بِـگــاهِ نـَـبـرد

همی بشنوید این سخن را کنـون

شود شیشه ی عـُمرتان سرنگون:

فــرومـایــگــان! نسـلِ بـوزیــنــه ها

و چـون حَــرمَــلِـه ای شـُترکینه ها

که ایـران نه شام و عراقست هان!

خیالاتِ خــام است اندیـشــه تان

به خاکِ دلـیـــران ایــــران زمــیـــن

هرآنکس طمع وَرزَد از بُغض و کین

بـه دوزخ بَــرَد جــــانِ ناکـــام خــود

شود خوار و خسته ز فرجام خــود