عبدالحميد واسطى نقل مى كند، به امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم :
به خدا قسم دكان هاى خود را به انتظار ظهور امام زمان (عج ) رها كرديم ،
تا جايى كه اكنون چيزى نمانده از فقر و بيچارگى ، دست گدايى پيش مردم دراز
كنيم
حضرت فرمودند:
- اين عبدالحميد! آيا گمان مى كنى اگر كسى خود را وقف راه خدا كند، خداوند
راه روزى را به روى او نمى گشايد؟ والله ! خداوند در رحمت خود را به روى
او خواهد گشود.
رحمت خدا بر كسى كه خود را در اختيار ما گذاشته و ما را و امر ما را زنده نگه مى دارد.
عرض كردم :
- اگر من پيش از آنكه به ملاقات قائم شما مشرف گردم ، بميرم ، چگونه خواهم بود؟
حضرت فرمودند:
- هر كدام از شما كه مى گويد:
اگر قائم آل محمد (عج ) را ببينم به يارى او بر مى خيزم ، مانند كسى است
كه در ركاب او شمشير بزند و كسى كه در ركاب وى شهيد گردد، مثل اين است كه
دوبار شهيد شده است .
مطالب مرتبط...
- توصیف امام جواد علیه السلام از امام مهدی علیه السلام
- آیا بین نشانههای حتمی و ظهور امام زمان، فاصله زمانی تعیین شده است؟
- بررسي آيات تأويلی مهدويت
- در روايتي مي فرمايد صبح و شام منتظر قيام حضرت باشيد آيا اين به آن معناست كه ظهور در غير جمعه واقع مي شود يا خير توضيح دهيد؟
- چرا او قائم آل محمد (عليه السلام) ناميده شد؟!