چگونه انسان با یک بار "لا اله الّا الله" وارد بهشت می شود؟

وی در درس خارج فقه خود به مباحث اخلاقی و چگونگی وارد شدن انسانی که یک بار لا اله اله الله گفته پرداخته و گفتند: در بعضی روایات آمده است که اگر در قیامت یک بار «لا اله الا الله» بگوید وارد بهشت می‌شود.

سر این مسئله این است که در آن زمان و به طور کلی بعد از مرگ زبان انسان دست خودش نیست بلکه اعمال و رفتار دنیایی و آنچه در دنیا انجام داده است زبان انسان می‌شود.

نمونه آن مسئله رؤیا و خواب است که انسان در آن عالم زبانش در اختیار خودش نیست بلکه زبانش در اختیار ملکات اوست. اگر انسان بد دهنی بود در خواب هم بد دهنی خواهد کرد و اگر انسان متذکری باشد در عالم رؤیا هم ذکر می‌گوید.

تفاوت عالم رؤیا و عالم دنیا هم در این است که در عالم دنیا هم ذکر آن ثواب دارد و هم بد دهنی گناه دارد چرا که در اختیار انسان است اما در عالم رؤیا این چنین نیست یعنی نه ذکر صواب دارد و نه بد دهنی گناه.

وی اضافه کرد: بنابراین افعال انسان بعد از موت در اختیار خودش نیست بلکه در اختیار ملکات و خلق و خوی اوست لذا هر چه در دنیا کرده بود آن روز ظهور می‌کند و شاید به همین دلیل باشد که در مورد بعد از مرگ گفته شده است «الیوم نختم علی افواههم» همین مسئله باشد.

یک وقت دهن را می‌دوزند یک وقت اصلاً کسی نمی‌تواند حرف بزند و آن کسی که حرف می‌زند همین ملکات نفسانیه است. اینکه دست و پای انسان در آن روز شهادت می‌دهد به همین دلیل است که این‌ها در اختیار ملکات نفسانیه هستند نه در اختیار انسان. اگر این تحلیل روشن شد معلوم می‌شود اگر کسی یک لا اله الا الله با اخلاص بگوید معلوم می‌شود که در دنیا انسان موحد با اخلاصی بوده است. بر اساس آنچه بیان شد زبان در آنجا دست ما نیست که ما با اختیار بخواهیم بگویم بلکه این زبان در اختیار خلق و خو و عقیده و اندیشه‌ماست و آن کسی که اندیشه و تفکر الوهی دارد می‌تواند این کلمه را بگوید.

این مفسر قرآن کریم بیان کرد: فکر الوهی داشتن و موحد بودن به همین سادگی نیست بر اساس آیه 106 سوره یوسف «وَمَا یؤْمِنُ أَکثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاَّ وَهُم مُّشْرِکونَ؛ و بیشترشان به خدا ایمان نیاورند مگر به شرک» اکثر مؤمنین مشرک هستند چرا که فکر توحیدی بسیار مشکل است.

برای اینکه بسیاری از مؤمنین خدا را به همراه بسیاری از چیزها قبول دارند یعنی برخی از مؤمنین علاوه بر اینکه از جنهم می‌ترسند از زید هم می‌ترسند از مقامش‌هم می‌ترسند، از بانکش از پولش هم می‌ترسند انسانی که اینگونه شد دیگر مشرک است. بنابراین کسی که در خوف و شوقش علاوه بر ترس از جهنم و شوق نیل به بهشت چیزی دیگری است موحد نیست. خداوند گوشه‌ای از این توحید را در آیه 39 سوره احزاب این‌گونه بیان می‌کند: «الَّذِینَ یبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَیخْشَوْنَهُ وَلَا یخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَکفَی بِاللَّهِ حَسِیبًا؛ کسانی که پیام‌های خدا را می‌رسانند و از او می‌ترسند و از هیچ کس جز او نمی‌ترسند، خدا برای حساب کردن اعمالشان کافی است».